Ultima Thule

Поганая молодежь (1985)

Pierwszy materiał Gr.Ob. zawiera numery z lat 1982 - 1984. Został nagrany przez Jegora Letowa i Konstantina Riabinowa (szerzej znanego jako Kuzja UO) w mieszkaniu Letowa w Omsku – trochę w 1984, a trochę w 1985 roku. Jak to bywa z debiutami: zawiera wiele charakterystycznych dla wykonawcy cech, ale też różni się od późniejszych dzieł.

Materiał jest bardzo zróżnicowany, a piosenki są krótkie, bardziej prosto - punkowe niż na następnych płytach, można powiedzieć nawet, że punk’n’rollowe. Większość wymyślił Letow, ale swój udział w tworzeniu miał też Kuzja, oraz niejaki Babenko, którego matka już wkrótce miała odegrać swoją rolę w historii zespołu. Materiał ułożony jest trochę naprzemiennie: raz czad, raz coś lżejszego. Pojawiają się też zwiastuny późniejszych ostrzejszych brzmień. Wiele piosenek ma zapadające w pamięć melodyjki (Ненавижу женщин (Таких как ты)), świeżość, fajne refreny (Поганая молодёжь), albo jakieś inne chwytliwe elementy. Są tu też takie, które stały się później po prostu przebojami (dokładnie jedna: Зоопарк). A na koniec odgłosy z kibla. Ogólnie można powiedzieć - ciekawe juwenilia, do których Jegor w następnych wcieleniach Grażdańskiej jednak raczej rzadko wracał. Jedynie, nie wiedzieć czemu, na ostatniej płycie zespołu pojawia się znów Снаружи всех измерений…

Wady. Wiadomo, że tylko najpóźniejsze płyty zespołu brzmią zgodnie z jakimiś standartami, ale tu jakość dźwięku pozostawia najwięcej do życzenia. Amatorka po prostu. Długo miałem z tym problem, dlatego nisko ceniłem ten albumik. No ale wreszcie się przyzwyczaiłem i dziś daję *** i ¼.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Fajnie.
Będzie więcej?

_________________

Оптимизм (1985)



Druga płyta Gr. Ob. zaczyna się bardzo spokojnie: od minuty takiego prostego, spokojnego pykania.

A potem następuje przełamanie, jakby na chwilę weszli dzicy, syberyjscy Sex Pistols – ahahahahaha! oi! – zgiełk i numer zaczyna się na dobre. To piękny, wyzwalający moment – jakby deklaracja niepodległości. Garaż: żężenie i chrypiący wokal Jegora. Ale już za chwilę, jak to w Grażdańskiej, pojawia się też melodia. A na końcu coś jakby znak firmowy zespołu w latach osiemdziesiątych, okrzyk „choj!”.

Materiał został nagrany w tym samym 1985 roku i składzie, zresztą Letow traktował oba tytuły jako części jednego, debiutanckiego albumu Grażdańskiej. Co my tu mamy? Pop, nowa fala, punk, nawet reggae. Powiedziałbym, że piosenki są tu wyrazistsze i czystsze. Oczywiście, brzmią szorstko, garażowo (chyba że Jegor śpiewa tylko przy akompaniamencie gitary) i jest w tym niekiedy wciąż trochę nieporadności. Ale słychać też, że rzecz nagrywali młodzi ludzie, których Bóg obdarował muzykalnością. Zwłaszcza wokal brzmi rasowo: Letow śpiewa pewnie swym mocnym głosem, nawet niespecjalnie go nadwyrężając. Dużo jest w tej muzyce lekkości, nawet żartu, udanych stylizacji, delikatnej parodii (np. ruskiego folku). To wszystko takie niewinne, szkoda, że za chwilę zniknie na zawsze…

Najbardziej lubię wspomniany na początku Бесполезен oraz Кленовый лист i Кто ищет смысл (Меня тошнит от вашей логики!). Największym hitem okazał się jednak Оптимизм, ale w innych niż tu (gitara i flet) wersjach.

*** i 1/2

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Fajnie.
Będzie więcej?

_________________

Игра в бисер перед свиньями (1986)

Trzeci tytuł w dyskografii Grażdańskiej Obrony to pozycja nietypowa. Materiał został nagrany pierwszego czerwca - Jegor zrobił to z niejakim Jewgienijem Fiłatowem. Ale co innego decyduje o nietypowości tego materiału: został on nagrany poza Gr. Ob. Studio (czyli poza mieszkaniem Letowa), gdzieś na omskiej politechnice; w dodatku został nagrany w konwencji akustycznej.

Zdaje się, że wyglądało to tak:



No i rzeczywiście nie brzmi to wszystko jak Gr. Ob. Gitara akustyczna, jakiś pseudo-basik, bębenek, harmonijka, nawet flet. Wokalnie Jegor zbliża się niekiedy nawet do tradycyjnego ruskiego pieśniarstwa. Żanna Biczewska, te sprawy. Ale ogólnie… jest tak sobie. Pewnie kwestia zbyt kiepskich instrumentów, aparatury, formy śpiewającego czy wreszcie umiejętności grających. Niby chwilami się rozkręcają, niby pojawia się też nowe… Ale do większości numerów Letow jeszcze później wrócił, nie będziemy więc teraz o nich mówić.

Ot, ciekawostka, którą można sobie sprawdzić, ale nie jest to niezbędne: ** i ½.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Teraz ja:

Fajnie.
Będzie więcej?

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Z jednej strony słabość fizyczna, nerwowość, wczesne dojrzewanie seksualne, namiętne pragnienie życia i prawdy, marzenia o szerokiej jak step działalności, pełna niepokoju analiza, niedostatek wiedzy przy wysokich wzlotach myśli, a z drugiej bezkresna równina, surowy klimat; surowy szary naród z jego ciężką, ponurą historią, tatarszczyzna, czynownictwo, ciemnota, bieda, wilgotny klimat stolic, apatia słowiańska itp. Rosyjskie życie tak młóci Rosjanina, że ten pozbierać się nie może, młóci jak tysiącpudowy kij.

To słowa Czechowa. Wydają mi się wyjątkowo pasować do historii Grażdańskiej Obrony w okresie, które właśnie zaczynamy omawiać. W 1987 Jegor zrealizował, właściwie całkiem samodzielnie, pięć albumów. Można więc chyba mówić o jakiejś chorobliwej aktywności… Pewnie odreagowywał w ten sposób swoje przygody z przełomu 1985 i 1986. To wtedy matka Babenki doniosła KGB, że jej syn został wciągnięty do antyradzieckiej organizacji (miała na myśli zespół Letowa) - w efekcie czego Kuzja trafił „w kamasze”, a Letow na cztery miesiące do psychuszki… Musiał przy okazji popodpisywać papiery, że już nigdy nie nagra żadnej piosenki. W czasie kuracji ślepł od leków, zaliczył też podobno samobójczą próbę. A kiedy został wypuszczony i minęło kilka miesięcy… wyrzygał to wszystko, realizując z maniacką zaciekłością tytuł za tytułem.

Красный Альбом (1987)



„Czerwony album” ma mocną okładkę (pozdro Budyń!), ale jest to dopiero rozgrzewka: Letow musiał się pewnie rozkręcić – jako grający i jako nagrywający. Może dlatego na początek wybrał piosenki starsze – część z nich już znamy.

Niemniej wszystko zaczyna brzmieć coraz bardziej stylowo: charakterystyczny flow, czasem pojawi się specyficzny pogłos, czasem Jegor zarzęzi po swojemu. Czasem da o sobie też znać jego śmiertelna determinacja (Так далеко). No i pojawiają się numery, w których jest już to za co kochamy Gr. Ob. AD 1987: Чужеродным элементом, Открытая дверь czy inne. A przede wszystkim chyba Детский мир.

*** i 1/2

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Przyłączę się.

Fajnie.
Będzie więcej?

_________________
"Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy krok do przodu!"

Мышеловка (1987)



W 1990 Jegor pisał, że Myszełowka była pierwszym albumkiem, którego się nie wstydził. Że jak ją sobie włączył głośno po ukończeniu nagrania (znów sam zrobił wszystko), to z radości skakał jak wariat po pokoju. I rzeczywiście, mimo że tu też mamy do czynienia z materiałem wymyślonym wcześniej (1984 – 1986), to wyraźnie słychać tę nową jakość.

Osobliwe wrażenie robi już recytacja na samym początku. A następny utwór: wolny, ciężki, melodyjny Он увидел солнце, to już jeden z tych klasyków, od których można oblać się zimnym potem. W niektórych utworach Jegor zaczyna wypluwać swoje płuca (np. Умереть молодым, Пошли вы все на хуй), co też jest przecież jakimś znakiem firmowym Grażdańskiej. Są też numery w stylu, który już znamy, w dodatku o tematyce, które mogą kojarzyć się z polskim punkiem lat osiemdziesiątych. Mają jednak coś swoistego, słychać, że Letow zbliża się coraz bardziej do tego brzmienia i ekspresji, do wykrystalizowania tego klimatu, o który mu chodzi. Do tego Мимикрия, zagrana tylko z pudłem – to kolejny klasyk. A na koniec tytułowa miniaturka, która często kończyła koncerty zespołu jeszcze wiele lat później:

Jutro będzie nudno i śmieszno
To nie boli – po prostu: wczoraj był dzień
Jutro będzie wiecznie i grzesznie
To nie ważne – liczy się tylko kolor trawy
Sól nasypana na dłoń
Ona
Rozsypana na dłoni…
Płapka na myszy się zatrzasnęła





*** i ¾

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Uroczy tytuł.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Fajnie.
Będzie więcej?

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Zobaczycie, Witek się wkurwi, powie "Пошли вы все на хуй" i przestanie pisać.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Fajnie!

_________________
http://67mil.blogspot.com/

Хорошо!! (1987)





Niby wciąż ten sam garażowy bigbit, ale ta płyta jest pod każdym względem lepsza od poprzedniczek. Wydaje mi się, że dopiero tu Jegor potrafiał w punkty - każdy numer porywa i zapada w pamięć.

W jednych Letow daje upust swoim młodzieńczym, dzikim emocjom: bluzga, chuligani i przestrasza (Недобитые тела, Красное знамя, Приятного аппетита! i inne). Choć wszystko to jednak, w kontekście jego przeżyć, ma nieco inny wymiar. W innych osacza i przytłacza obrazami z których wylewa się smutek (Слепите мне маску, Хороший автобус). Różnie też śpiewa: a to posługuje się swym mocnym, czystym głosem, a to ekspresyjnie wrzeszczy (Хорошо!!!!! - chyba najlepszy numer), czasem specjalnie chrypi (В стену головой), a czasem zaśpiewa też ujmująco i smutno (Здравствуй, чёрный понедельник).

W tym wcieleniu Gr. Ob. z jednej strony jest coś takiego naiwnego, dziecięcego. To sieroce kiwanie się basu, te melodyjki niekiedy… A z drugiej strony pojawia się cały ten jad, gorycz – rzężenie i wrzaski. Robi to bardzo osobliwe wrażenie.

Pokroją nas na części
I posmarują nami chleb…

Jeśli chodzi o gitarę solową, to prócz takich w miarę standardowych partii mamy też solówki w stylu Boredom Buzzcocksów. Bardzo je lubię.

**** i ¼

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Fajnie.
Będzie więcej?

_________________