Ultima Thule

O imidż mi chodzi. Kiedyś, gdy byłeś jeszcze kobietą, zapewne spojrzał byś na to inaczej

EDIT
Moim zdaniem taki Jim wypadał przekonująco mimo że nie był nawet instrumentalistą. Właściwie dopóki nie zapuścił sobie brody i generalnie dopóki się cały nie zapuścił gdzieś w okolicach LA Woman o ile dobrze pamiętam, to przesłaniał pozostałych muzyków, którzy przecież też odwalali za niego kawał dobrej roboty. Ja dopiero jakieś 10 lat temu odkryłam ze Doorsi to ktoś więcej niż Morrison. To takie niesprawiedliwe, zwłaszcza że cała reszta żyje i może jest im przykro.
Manzarek, Krieger, Densmore! Podziw, szacunek i skrucha.

obejrzałem dużą część tego filmu i muszę powiedzieć, ze byłem pod wrażeniem wielu fragmentów

po pierwsze Jim - jaki to byłby świetny artysta gdyby siebie tak nie niszczył... charyzma to sprawa oczywista, ale jako wokalista naprawdę dawał radę (kiedy nie był zamroczony - Unknown Soldier, total)

n i e c o przekonałem się do Manzarka, niestety instrumentalna część studyjnej Light My Fire to dla mnie podręcznikowy przykład nudy solówkowej, przynajmniej do momentu gdy wchodzi Krieger, choć on też za długo tam ciungnie, błogosławię wersję singlową - ja po prostu nie lubię chyba brzmienia Manzarka, a tutaj świetnie zagrało to w kontekście całego zespołu, jaka jedność! i z kolei wejście Kriegera zrobiło z numeru flaka

ale znowu Krieger popisowo przełożył partię flamenco w Spanish Caravan na gitarę elektryczną (jak to pisali w Tylko Rocku? bierzemy go do kapeli weselnej? idźcie kanarky doić, chłopaki)

chyba chciałbym być na takim koncercie

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Dla mnie wypadają tak przekonywująco, jak mało kto!!! Prawdę mówiąc przekonują mnie bardziej nawet, niż Led Zeppelin, mistrzowie wirtuozowie. Ray Manzarek jest może moim ulubionym instrumentalistą z jakiegokolwiek zespołu rockowego. No dobra, Hendrix oczywiście. A potem - czemu nie Manzarek? A Densmore grał na perkusji wręcz melodyjnie! Jest wspaniały, zamiast uprawiać gonitwę po garach, to przykłada pałeczki, dbając najbardziej o dżwięk, no i ile blach - piękne
Kriegera przerabialiśmy już nieraz, więc tylko powtórzę: oczywiście teoretycznie był najsłabszym technicznie punktem zespołu, ale znów - jaki piękny dźwięk!
Oczywiście w Doorsach Jim był tym, co najbardziej CHARAKTERYSTYCZNE. Ale gdybym miał powiedzieć, który komponent zespołu bardziej lubię, wokal Jima, czy granie chłopaków, to wybieram chłopaków! Co jest oczywiście bez sensu, bo to wychodzi jak rozdzielanie Simona i Garfunkela albo Johna i Paula - wspólnie tworzyli wartość sto razy większą niż każdy z osobna.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

najpierw szok jakbyś nie zrozumiał, a potem:


cały Krejzi!

_________________
un tralala loco

Nie chce już mi się nawet o tym gadać, bo to sprawa dawno zamknięta, ale Jim jest mocno przereklamowany i wiele lat jechał na swojej charyźmie. Pewnie gdyby nie Pamela nie dociągnąłby już nawet do Morrison Hotel, a tak nawet ją wykończył biedaczkę. Lata swej świetności, gdy jeszcze pisał wiersze, miał dawno za sobą, utopione w butelce. Dajcie se z nim spokój. W zeszłym roku odwiedziłam jego grób na Pere Lachaise i teraz nawet ten grób nie wypada przekonująco. Zgarnął cały splendor i umarł w glorii sławy. Całe szczęście że z upływem lat wyrównują się powoli proporcje w tym zespole.

Dobra, ale jednak jest i to, co Gero u góry napisał:


Też zwróciłem uwagę na ten Unknown Soldier, zresztą bardzo udatnie złożony z dwóch różnych fragmentów! Większość to wersja z tego "studyjnego koncertu" i właśnie tam Jim śpiewa olśniewająco. Ale sam środek został wycięty z koncertu całkiem koncertowego - gdzie Jima twarz spływa potem, publika szaleje, muzycy są inaczej ubrani (kołnierzyk Densmore'a! ). Zostało to świetnie zmontowane i uważam, że bardzo celowo - żeby pokazać ten teatralny wymiar tego utworu w warunkach czysto scenicznych, z okrzykiem i upadkiem Jima. W ogóle to moja piosenka dwudnia od wczoraj!



no halo? mój szok dotyczył przecież nie zespołu, tylko że rzekomo jako instrumentaliści nie przekonują. Mnie na przykład zakurwiście przekonują!



ja też zawsze wolałem wersję singlową i to znacznie! ale na tym filmie bardzo spodobało mi się na żywo i od razu inaczej mi się słuchało i z płyty (choć na pewno nadal wolę singla)

_________________
ćrąży we mnie zła krew

O, też widziałem fragmencik tego filmu. Właśnie - raczej widziałem niż słyszałem niestety. Coś tam jednak też udało mi się usłyszeć i jak Wy byłem pod wrażeniem śpiewu Dżima - czasem inaczej niż na płytach, ale bardzo przekonywująco i często przejmująco. Super!

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

No i w trójce jak na zamówienie Mann puszcza Strange Days a ja znów muszę otworzyć gębę, cholera. Oczywiście macie rację że olśniewający, przejmujący i tak dalej. On tak mnie teraz wkurza jak mnie kiedyś zachwycał, a to dlatego, że kocham ten zespół i tego faceta, choć taki słodziel i gwiazdor, i trudno (o jimie mówię nie o wojtku, choć jego bardziej poważam)

No przecież niech i tak będzie! Wiadomo wszak, że gdy piszę, iż mnie nie przekonują jako instrumentaliści, to nie przeszkadza im tworzyć zespołu, który przekonuje mnie najmocniej ze wszystkich!!!! I gdybym miał użyć słowa, które odzwierciedla to moje przekonanie, to wyraz "zakur..." pobiegł by z płaczem do mamusi, a ja dostałbym bana!
Chodzi mi o to, że niewybitni gracze czasami tworzą wybitne zespoły. Dla mnie taki Densmore to żaden "wybitny muzyk" i mógłbym wyliczyć 10 perkusistów lepszych, którzy jednak nie stworzyli z kolegami TAKIEGO zespołu.


Anastazja, Tobie nie odpowiem, bo miłość kobiety do mężczyzny nie jest tematem tego wątku. A tata mnie ostrzegał, że zakochana kobieta groźniejsza jest niż rozjuszona nosorożyca, co zresztą się mi sprawdziło nie raz i nie dwa. Powiem tylko, że Morrison Hotel i L.A Woman to zdecydowanie najlepsze płyty Doorsów, pozbawione słabych momentów, a twoje o nich zdanie może się brać z tego, że mówią o poważnych doświadczeniach doświadczonych facetów.
Ponadto broda Morrisona jest wyśmienita!
Brzuch Morrisona jest wyśmienity!
I bardzo się cieszę, że zdążył się zestarzeć dzięki temu czemu zdążył.

_________________
un tralala loco

Jeżeli chodzi o Morrison Hotel i LA Woman, starenia, to jeszcze nie poznałeś mojego o nich zdania, gdyż ono niestety też nie mieści się w temacie tego wątku. Ponadto nawet jeśli te płyty nie mają słabych momentów, to ja mam ich parę i są one schowane na inne specjalne okazje.
Myślę wszakże, ze JM specjalnie tak sie galopem zestarzał i nabrał wielu doświadczeń życiowych mając te swoje dwadzieścia kilka lat, żeby nagrać i zaśpiewać wszystko to, co maił do powiedzenia. Bo gdyby dalej był taki piękny i młody, to przypuszczalnie nikt by mu nie uwierzył.

ale i głos mu się zmienił adekwatnie do brody i brzucha! przecież jak porównać ten wysoki głosik z Crystal Ship czy My Eyes Have Seen You z głębokościami what are they doing in the hyacinth house - to szczynka opada! (ja przyznam, że wolę ten jego głęboki głos!)

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Racja, faktycznie zmienił mu się głos na korzyść. Kochany Jim, dziś rano przed robotą słuchałam Soft Parade, jeszcze z tych słodkich tenorowych lat, i nikt nie powiedział ścisz to! Bo znają swe miejsce w hierarchii wartości.
I'm gonna love you till the heavens stop the rain. Amen!
Nie dam na niego powiedzieć ani jednego dobrego słowa.

pozwolę sobie włożyć kij w mrowisko i powiedzieć, że wg. mnie wcale głos nie zmienił się mu na lepsze, a już na pewno nie stał się "głębszy" tylko właśnie płaski i gardłowy

owszem, obniżył się, ale momentami przypomina to siłowe wypluwanie głosu - rozumiem, ze może być to wstrząsające (dla mnie też bywa), ale ze śpiewaniem ma to co raz mniej wspólnego, ktoś napisał, że następnej płyty nie mógł by już w ogóle nagrać tak ten głos był zniszczony

utwór L'America (zdaje się nagrany wcześniej) jest dla mnie pod tym względem prawdziwym wytchnieniem

a samą płytę ostatnio doceniłem bardziej niż kiedyś

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

o, miałem napisać coś podobnego, ale zapomniałem
dla mnie też Morrison miał głos piękny i głęboki na wcześniejszych płytach, dźwięczny, świetlistomroczny, pełen wyrazu

co nie znaczy, że nie lubię LA Woman, wręcz przeciwnie !

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

całkowicie nie zgadzam się z Gerem!!!

_________________
ćrąży we mnie zła krew