Ultima Thule

ostatnio znów wracam, słucham całych płyt, choć chyba zostanę przy podejściu piosenkowym. Dobrze, że spojrzałem w ten watek, bo nie mogłem sobie przypomnieć, kiedy i czemu słuchałem sporo "Nuclear device", a tu się znalazła odpowiedź. Tymczasem wrzucam bardzo fajny koncert sprzed niecałego miesiąca. Sporo z nowej płyty i te rzeczy jak najbardziej dają radę. Potem może jeszcze się tu wreszcie porządniej wpiszę.

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Kurczę, do albumu "Feline" w wydaniu z 2001 dołączone są świetne bonusy! Zwykle wyłączam kompakt wtedy, kiedy kończy się program płyty, ale tu przestałem to robić, bo 7 dodanych utworów zaczęło mi się jawić jako Olimp muzyki The Stranglers. Minimalizm, hipnoza, wizja artystyczna plus dwa utwory w wersji z koncertu. Polecam sprawdzić .

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Hugh Cornwell wydał dwa miesiące temu płytę solową, która została tak bardzo niezauwa-kochanka, że aż mi się go żal zrobiło i muszę tu zalynkować

numer "Lasagna", gupkowaty ale ile radości: "Mo-ni-ka! Po-lo-nia!" (a może jednak "Bo-lo-gna"? trudno orzec, nawet w sieci tekstów nima)
https://www.youtube.com/watch?v=o_jxkHydKC8

a tu najlepszy numer, aż mnie przeszyło to, że - po rozstaniu - "spotkamy się dopiero na tamtym świecie"

way to go, Hju:

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

chyba tak, ale i tak fajne

faza na Stranglers mi nie mija, a swoją drogą chyba gwiazdkowanie nigdy nie zostało ukończone. Tych późniejszych płyt nikt nie słuchał już?

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Ja nie słuchałem. Ale za to obejrzałem ostatnio dokument "Punk in London" (jest na Netflixie, jakby co) nakręcony w gorącym 1977 roku przez niemiecką ekipę. Wystąpienie Stranglersów (a konkretnie jednego Stranglersa) jest tam jednym z najbardziej... hmmm... niech będzie, że "barwnych" momentów w całym filmie.
Gorąco polecam. Tym bardziej, że obecnie, byłoby nie do pomyślenia, żeby jakakolwiek kapela zdecydowała się na taką wypowiedź. Przy niej blednie nawet pokazanie gołej dupy do kamery przez Jimmy'ego Purseya.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

sprawdzę, natomiast posłuchanie tej ostatniej polecam, jest zdecydowanie powyżej półki "setna słaba płyta kapeli, która na koncertach gra tylko rzeczy sprzed 30 lat"

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

W trakcie prac nad wspomnianą wyżej ostatnią płytą, zmarł oryginalny klawiszowiec, Dave Greenfield, uczczony dopisanym i nagranym na nią utworem



Tymczasem w wieku 84 lat zmarł oryginalny perkusista, Jet Black, który kilka lat temu zdecydował się na emeryturę.

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Akurat tej ostatniej posłuchałem kiedy się ukazała. I zaskakująco mi się podobała, jak na płytę zespołu, którego rzeczy sprzed 30 lat mulą mnie mocniej niż ciepłe Królewskie.
Chyba nawet ze trzy i pół gwiazdki jej przyznałem. Aż muszę sprawdzić na RYM-ie

_________________
Sometimes good guys don't wear white

na YT pojawiły się ostatnio dwa koncerty

z Osaki, z 1979 roku - niestety tylko audio i jakość właśnie taka, jakiej sie spodziewamy, ale jest:



i z Sidney, dosłownie sprzed kilku dni, jakość tym razem profesjonalna, krótko i bardzo konkretnie. Muszę napisać, że uważam obecny skład za optymalny, wszyscy muzyki "zastępczy" znakomicie wypełniają miejsce po nieżyjących lub tylko nieobecnych wielkich poprzednikach



Natomiast co do wątku tych wszystkich płyt "pomiędzy", trochę sobie ich słuchałem i myślę, że co prawda dużo jest tam czegoś, co nazwałbym "syndromem późnego Kultu", niemniej np. płyta "About time" z 1995 jest bardzo przyzwoita, na płycie "Coup de grace" z 1998 numery są nierówne, ale kilka daje radę, natomiast przedziela je słabiutka "Written in red", którą bym potraktował trochę jak odpowiednik Kultowego "Poligono industrial" - płyta powstała tylko dlatego, że dwóch, niespecjalnie długo związanych z kapela muzyków, napisało nowe kawałki i bardzo chciało je nagrać.

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

spojrzałem sobie na stronę Stranglersów i z lektury widzę, że ta ostatnia płyta po wszystkim okazuje się statystycznie (lista brytyjska) równać popularnością do największych ich osiągnięć; tymczasem słucham sobie płyty "Norfolk Coast" z 2005 roku, której nie wiem czemu nie ma na Spotify i okazuje się, że to kolejna perełka ukryta w tej dość przeciętnej późnej dyskografii. Tu chyba kopa dało im dołączenie Warne'a.

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Obecnie jestem na etapie odkrywania płyt z Paulem Robertsem, które są chyba nierówne. Pierwsza byłaby fajna, gdy ktokolwiek wierzył (łącznie z zespołem i nowymi muzykami), ze dadzą radę bez Cornwella. Druga jest dla mnie najlepsza rzeczą, jaką Stranglers nagrali od czasu "Aural sculpture", a może i "Feline", tu już jest wiara w siebie i jakiś zupełnie nowy oddech. Co ciekawe, bardziej, niż jak Stranglers, ta płyta brzmi jak... Faith No More w takim eleganckim wydaniu. Posłuchajcie sami:

Potem było już chyba trochę gorzej, aż do wspomnianej już przeze mnie płyty "Norfolk Coast", wydanej dekadę później. Ale uważne przesłuchania jeszcze przede mną.

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Rzeczywiście. A za to piosenki z wokalem Cornwella obecnie brzmią mi jak Fontaines D.C.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Od lat znałem trzy pierwsze płyty The Stranglers plus "Feline". Nie bardzo się kwapiłem, żeby poznawać więcej, choć słuchałem kiedyś też "La Folie".

Niedawno nie wiedzieć czemu sięgnąłem jednak po płytę "The Raven". Bardzo spodobał mi się taki balans, że jeszcze jest twardo, ale już słychać późniejsze subtelne tendencje. I wrażenie, że to granie typu 'robimy repertuar, który niekoniecznie się spodoba, ale wciąga nas jego ogrywanie w sali prób, aż popadamy w dziwne stupory'.

Wrażenie było na tyle silne, że poszedłem tropem odjechanegoprzedostatniego na płycie utworu "Meninblack" i zapoznałem się z "The Gospel According to the Meninblack". Jak wiadomo, była to płyta odrzucana w epoce i niezbyt popularna później - raczej traktuje się ją jako ciekawostkę do jednorazowego sprawdzenia. Tak przynajmniej zawsze słyszałem. Tymczasem bardzo być może, że mi teraz podoba się nawet bardziej niż "The Raven". "Gospel" naprawdę ma coś w sobie!

Naturalnie nowymi uszami posłuchałem też "La Folie". Uzupełniłem w ten sposób trzypłytową wyrwę w znajomości dyskografii The Stranglers, co dało mi to dużo przyjemności i wielką satysfakcję. Mam poczucie, że lepiej rozumiem ten zespół, urósł znacznie w moich oczach i niespodziewanie stał się bardzo bliski. Niewykluczone, że za jakiś czas pójdę nieortodoksyjną ścieżką Budynia.

I nie jest to element spisku przeciw Petowi!

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

ja tej płyty nie lubię, czy może raczej - ja do niej nie wracam; poza otwierającym "Waltz in black" i wieńczącym "Tomorrow was the hereafter"i, nieobecnym na niej, ale będącym promocyjnym singlem "Who wants the world?" Natomiast chyba ceni ją sobie bardzo sam JJ Bournel, ponieważ na obecnej trasie na 50-lecie zespołu jest mocno reprezentowana ("Just like nothing on the earth", "Hollow to our men", "Genetix", "Who wants the world").

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.