Tak się zbierałem i zbierałem do napisania czegoś o tej płycie i w końcu chłopaki odwalili za mnie tę robotę.
Dorzucę tylk nieco i pocytuję, bo płyta zagościła u mnie na twardym dysku kompa i mogę do niej wracać, kiedy dusza zapragnie
Najstraszniejszy jest chyba ten wspomniany przez Gera brak jakiegokolwiek dystansu Skaldów do tych okropnych tektsów. Nie. Oni po prostu spokonie rżną kawałek po kawałku, całkowicie serio, z pełną orkiestracją i z Alibabkami. Wszystkie skaldowe środki wyrazu są tu użyte i nie ma nawet cienia wątpliwości, że to miała być pełnoprawna płyta tego zespołu. Nie jestem w stanie pojąć, jak artyści, bądź co bądź, goście mający wyczucie, smak, talent mogli coś takiego zrobić.
Wobec tego pozostaje tylko się śmiać. A jest z czego, oj jest.
Jedynym utworem na dwie gwiazdki jest moim zdaniem piosenka "Mówią o nim". Tekst, jak na standardy tej płyty, cechuje umiar, a nawet można się w nim doszukać elementów poezji (obraz drzew płaczących jesienią w Palmirach łzami liści - daje radę i trochę oddechu). I całe szczęście, bo ta akurat piosenka poświęcona jest pamięci Janusza Kusocińskiego, który został przez Niemców zamordowany w Palmirach. Reszcie utworów dałbym od minus 2 do minus 5 gwiazdek.
Wyróżnić trzeba trzy piosenki: wspomnianą wyżej przez Gera, Maq i Witka "Nie przypuszczałem", blues "Unoszę ten ciężar" i szczyt szczytów "Pięć szybujących kółek".
"
Nie przypuszczałem".
A.Zieliński:
Nie przypuszczałem, że jesteś tak piękna, ręko boksera cios wymierzajo-ąca
Alibabki:
Nie przypuszczałam, że jesteś tak piękna, ręko boksera cios wymierzajo-ąca
Razem (z A.Zielińskim na pierwszym planie):
Łącząca siłę i precyzję ra-azem, Łącząca siłę i precyzję ra-azem.
Dodać trzeba, że wszystkie
ę i
ą są zaśpiewane jak
ę i
ą właśnie, a nawet bardziej. Miazga.
I tak kończy się pierwsza zwrotka. Następnie następuje druga:
AZ:
Nie przypuszczałem, że jesteś tak piękna, szara źrenico mierząca odle-egłość
A-bki:
Nie przypuszczałam, że jesteś tak piękna, szara źrenico mierząca odle-egłość
Zusammen:
Strzały lecącej do dalekiej tarczy. Strzały lecącej do dalekiej tarczy.
No, to jesteśmy na półmetku. Ale biegniemy dalej. Trzecia zwrotka:
AZ:
Nie przypuszczałem, że jesteś tak piękna, stopo biegacza, stopo uskrzydlo-ona 
A-bki:
Nie przypuszczałam, że jesteś tak piękna, stopo biegacza, stopo uskrzydlo-ona
Skoro tak, to wcale nie dziwi, że...Razem:
Jakbyś na barkach całe dźwigał nie-ebo. Jakbyś na barkach całe dźwigał nie-ebo.
Czwarta zwrotka:
AZ: Dzisiaj odkryłem, jakże jesteś piękna [uwaga! wchodzą Alibabaki] si-ło czło-wie-eka [i tak do końca, to znaczy przez następne czterdzieści sekund].
"
Unoszę ten ciężar". Utwór jest klasycznym bluesem, ze wszystkimi przynależnymi temu gatunkowi środkami wyrazu, mięsistą gitarą elektryczną, hammondem i... tekstem:
1. Unoszę ten ciężar, jak drzewo daje jesienne jabłka 
2. Unoszę ten ciężar, jak wicher wznosi złocistą mewę
3. Unoszę ten ciężar, jak ssłłowo wiedzę i siłę niesie
4. Unoszę ten ciężar, jak okręt falom się srebrnym opiera
Ref: (na dwa głosy z Jackiem)
Unoszę ten ciężar, jak życie zawsze ze śmiercią wygry-ywa
Unoszę ten ciężar, jak kosmos wzywa odważnych ku so-obie.
5. Unoszę ten ciężar, jak światło z mrokiem się zmaga uparcie
6. Unoszę ten ciężar, jak zegar czas nieustannie mierzy
7. Unoszę ten ciężar, jak miłość siłę tęsknocie daje
8. Unoszę ten ciężar, jak człowiek zawsze walczący ze sobą.I Niemen na koniec.
Już późno, więc o szybujących na niebie pięciu kółkach napiszę jutro.
Jeszcze tylko jedno. Autorem tekstów do "Drogi ludzi" jest Bogdan Loebl, czyli główny tekściarz zespołu Breakout. Teksty do tryptyku o olimpiadzie pisał pod pseudonimem Piotr Trojka. Trochę to wyjaśnia dlaczego niektóre teksty Breakoutów są takie słabe. Nie tylko te z płyty "Żagiel ziemi" - ostatnio np. zęby mnie bolały przy słuchaniu albumu "70a". Niestety to również potwierdza moim zdaniem, że tryptyk olimpijski może i został stworzony na odwal się, ale na pewno nie dla jaj, tylko całkowicie serio.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
