|
Wkładka w szmacie sprawiła, że odświeżyłem sobie PILa. Co prawda tylko w nią zerknąłem, bez zagłębiania się, ale o impuls chodzi, nic innego. Oczywiście przewałkowałem tylko to, co mam na półce, czyli debiut, Metal Box, Paris au Printemps i Flowers Of Romance.
Debiut, jeszcze trochę rokendrolowy, choć początek wcale tego nie zapowiada. Świetne gitary, zero schematu (jak Levane to ukręcił? chorus i przester? wspaniały sound), genialna praca sekcji. Potem pojawiają się utwory o bardziej zwartej, klasycznej konstrukcji, są nawet przebojowe! Nie wiem czy mój trop jest słuszny, ale ten album to takie wyjście z Sex Pistols w kierunku nowego. A to nowe jest tu w całości zdefiniowane - jest dub, jest trans, jest awangarda, ale podane tak, jakby Rotten jeszcze nie chciał się całkowicie przetransformować w inny dźwięk. Tak czy owak, genialna płyta, bez zbędnego dźwięku. Długo się do tego przekonywałem, choć oczywiście samo wydawnictwo zawsze bardzo mi odpowiadało. Ale w tych moich odsłuchach nie było zrozumienia, totalnej jedności, więzi z muzyką. Teraz już jest.
Metal Box? Tu już nie ma rokendrola. Jest definicja stylu. Całkowita. Ja mam jednak jeszcze trochę problemów. Album jest przede wszystkim za długi. I chyba pierwotna forma wydania jest dla niego bardziej odpowiednia, niż godzinny set jednym ciągiem. Fajnie jednak wychodzą tutaj rzeczy, które nie do końca mają coś wspólnego z rockiem. To jest dla mnie najbardziej smakowite.
Flower Of Romance od dawna mnie jara. Tutaj nie musiałem się przekonywać. Ten album cenię najbardziej. Chyba dlatego, że jest tak inny, a przez to świeży. Mało gitar, dużo bębnów, a to sprawia, że otwierają się przed odbiorcą inne światy. Dla ucha zmęczonego rockiem to jest coś niesamowitego. No i ta ponura atmosfera. Geniusz
Paris au Printemps, choć wcześniejsze, najmniej smakowite. A dodatkowo koncertowe, więc sobie je jeszcze pominę. A dalej znam słabo, słuchałem dawno temu i niewiele pamiętam.
Dziękuję za uwagę.
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
filmik w sieci z Impact Festival 2012 
. Ja jej posłuchałem dopiero dziś. Pierwsze skojarzenia: Joe Strummer & The Mescaleros i "Rise Again" Lee Scratcha. Czyli jest solidnie, brzmi nowocześnie, choć w starym duchu, głosy już nie te i emocjonalnie też inaczej. Doświadczenie przemawia.
