antiwitek pisze:
Rastafarianizm łatwo krytykowac, ale z drugiej strony ciekawe jest jak różne rzeczy, idee krążą po świecie i przenikają się... Dla mnie nienajciekawsze bynajmniej jest ubóstwienie cesarza Etiopii i jego limuzyny, ale ta nadzieja budzona w sercach ubogich. Afryka. To tak antropologicznie wszystko pachnie.
_________________
To ciekawe zjawisko, które z jednej strony jest jednorodne (podstawowe zasady) a z drugiej brak mu naczelnego przywództwa. Stąd trudności wśród badaczy tego zjawiska w jego opisie. Są prace na ten temat, ale żadna nie wyczerpuje tematu. Należy zazanczyć,ze w sensie psychologicznym rastafarianizm sprawdził się (i chyba sprawdza się nadal)- pod wzgledem emancypacyjnym. Ciekawe jest też to jakie relacje się pojawiły z chrześcijaństwem prawosławnym - po pojawieniu się w 1970 roku gałęzi Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego (po polsku to bardziej Prawosławny właśnie) wielu rasta zostało członkami tego kościoła. Wielu odpadło tak szybko jak się pojawiło, niektórzy stworzyli melanż tych dwóch religii, inni pozostali wierni OKE. Sam Marley pod koniec swego życia ochrzcił się w tym kościele, wcześniej wspomagał ich przez wiele lat finansowo. Wśród ortodoksyjnych rastafarian to było nie do przyjęcia - odrzucała ich już na wstępie hierarchia. Byli wśród rasta i tacy, którzy cesarza traktowali jako swego rodzaju symbol, bez wywyższania go do rangi boskiej, jako swego zbawcę obierając Chrystusa ( np. Yabby U), co zresztą było wynikiem tego,że Haile Selassie wielokrotnie zaprzeczał swojej boskości, i to z jego inicjatywy utworzono gałąź wspomnianego kościoła na Jamajce.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
i juz nie z Pily tylko z Posen - skonczyl studia i pracuje...
na miesiąc przestałam byc punkiem i przeszłam na rege. nosiłam znaczek etiopski i słuchałam noca marleya. szybko mi się znudziło...
