Pietruszka pisze:
... chyba sięgnę po Białego Tatę...
Jak dobrze poszukać, to sporo jego płyt, które zostały już tutaj omówione hasa po 20 ziko. Sklep Fan ma niestety w tym momencie tylko jednego żelaznego klasyka, czyli
Blues From Laurel Canyon, za 16.99.
The Turning Point [1969]
Ocena: *****
Maj 1969 roku. Bluesbreakers znów się rozpadają. Taylor wskakuje do Stąsów, Allen do Stone The Crow. Trzeba formować nowy zespół. Ze starego składu zostaje Thompson, zaangażowany zostaje Jon Mark (wraz z Mickiem Jaggerem producent płyty Marianne Faithfull, członek Sweet Thursday) oraz Johnny Almond (Zoot Money's Big Roll Band i Alan Price Set).
Idea nowego składu była niezwykle ciekawa: odpuszczamy "cięższe" granie. Udało się to dzięki kilku zabiegom: po pierwsze brak perkusji, po drugie postawienie na akustyczne instrumenty, po trzecie uwypuklenie partii fletu, harmonijki czy saksofonów, po czwarte delikatny romans z jazzem. Z jazzem na zasadzie silnej przyprawy, smaczków, które silnie przerastają całą płytę. Jak można się domyślić najwięcej partii solowych też przypadało na saksofony i flety. Dzięki temu Almond stał się kolejnym wielkim na płytach Mayalla. Jeśli miałbym zarysować terytorium, po którym się poruszają instrumenty dęte, to przychodzi mi do głowy "Islands" King Crimson. Zupełnie inna wrażliwość, ale jest w tym jakiś wspólny punkt, choć to pewnie będzie tylko moje skojarzenie. Na pochwałę zasługuje również basista. Wobec braku perkusji on sam stoi właściwie na straży gruntowania rytmu. Jego pochody są niesamowite, pulsujące, żywe, słyszalne, ale nie ordynarnie wypychające się na pierwszy plan. Ciekawe było również to, że cały materiał został nagrany na jednym z koncertów podczas amerykańskiej trasy. Słychać publikę, słychać też, że zespół dzięki temu że jest na scenie pozwala sobie na niesłychaną swobodę. Delikatna muzyka płynie... W tekstach na temat tej płyty bardzo często kładzie się nacisk na to, że jest to właściwie jeden z pierwszych koncertów "unplugged". Sama prawda...
Mayall na tej płycie przeskoczył sam siebie. Mając wypracowany styl dość radykalne go zmodyfikował i dzięki temu powstała niezwykle charakterystyczna płyta. Śmiało można ją wcisnąć między największe klasyki pamiętnego 1969 roku.
Teraz uwaga: kompozycja "So Hard To Share" najprawdopodobniej dała impuls do powstania "Kiedy byłem małym chłopcem" grupy Breakout. Partia wokalna w kilku fragmentach jest wręcz bliźniacza. Kiedy pierwszy raz to usłyszałem, byłem wręcz zbulwersowany. No ale wiadomo, że Tadek Nalepa pożyczał to i owo od innych, więc nie mam mu tego za złe. Swoją drogą, nigdzie nie znalazłem informacji o tym, żeby ktokolwiek prócz mnie ów wspólny niuans wyhaczył. Zachęcam zatem do sprawdzenia tego zagadnienia na własną rękę, a potem podzielenia się wrażeniami.
"The Turning Point" to chyba moja ulubiona płyta Johna Mayalla. Ona również kończyć będzie serię albumów wielbionych przeze mnie, gdzie noty zbliżają się do maksimum. Kolejne omawiane wydawnictwa nie poruszają mną już aż tak bardzo, choć oczywiście wszystkie one są bardzo ciekawe. Od tego momentu zarzucona zostaje również omawianie kolejnych płyt. Dalsza dyskografia Mayalla funkcjonuje na mojej półce wybiórczo. Nie ukrywam jednak, że ten wątek rozochocił mnie i kto wie, czy jeszcze czegoś nie szarpnę...
Skład:
John Almond – flute, saxophone, alto saxophone, tenor saxophone, mouth percussion
Jon Mark – acoustic guitar
John Mayall – guitar, harmonica, keyboards, tambourine, vocals, slide guitar, mouth percussion
Steve Thompson – bass guitar
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Słucham tej płyty regularnie i zawsze z wielką przyjemnością.
, bo naprawdę warto. A przed nami jeszcze takie delicje jak The Turning Point i Jazz Blues Fusion 
