natalia pisze:
lao che na koncercie, to zupełnie inne lao che!
z pewnością, ale dla mnie - na minus. to znaczy owszem, lubię koncerty Lao Che. Ale studyjnie wydają mi się zespołem wręcz wybitnym (nie dotyczy to może ostatniej płyty, która mi nie podchodzi, choć szanuję takie pójście w nieoczekiwaną stronę...), natomiast na koncertach no to okej, fajnie grają.
Na przykład, kiedy słucham płyt Lao Che i Armii z lat dwutysięcznych, to mam poczucie, że to zdecydowanie ta sama liga. Narażę się nawet i powiem, że z samych płyt w latach 2000-2010 to po prostu wolę Lao Che. Gospel lubię na pewno mniej od Guseł i Powstania, i od Gospela też na pewno wolę i Drogę, i Pocałunek, i Prozess. Ale nawet ten Gospel, kiedy go słucham, to co jakiś czas potrafi mnie zachwycić właśnie niesamowitym wykorzystaniem możliwości, jakie daje studio. Na żywo wzmaga się energia, zostają fajne melodie itd., ale brakuje licznych subtelności, które dla mnie najwięcej dają w muzyce Lao Che.
Takoż koncertowo Armia bije Lao na głowę. Pierwszy raz zdałem sobie z tego sprawę w Proximie, kiedy oba zespoły miały wspólną trasę. Poszedłem tam wtedy nawet z większą chętką właśnie na Lao, bo to był dopiero mój drugi koncert tego zespołu. Ale przemożne wrażenie było takie, że brzmieli oni przy Armii jak supporcik. Byłem później na kilku koncertach Lao Che i wszystkie mi się podobały, i dobrze się bawiłem, ale żaden mnie naprawdę nie
zachwycił. Natomiast Armia koncertowo wydaje się wręcz coraz lepsza
i jeżeli nawet jakaś płyta mnie nie do końca przekonuje w odtwarzaczu, to na żywo czapka z głów niemal zawsze.
Tak więc z płytami Lao i z koncertami Armii mam podobnie: teoretycznie powinny mi się osłuchać (jak napisał arasek), a nic z tego - właściwie za każdym razem trafiają w dziesiątkę.
I z koncertami Lao i płytami Armii też mam podobnie: podobają mi się, ale nie zachwycają
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
