Crazy pisze:
Co do tekstu Dalai Lamy - naprawdę bardzo polecam obadanie go, bo jest zaskakujący! (jedyna rzecz, której w ząb nie rozumiem, to tytuł
Kiedyś znalazłam jedynie coś takiego na ten temat:
Wbrew nazwie utwór nie ma nic wspólnego z XIV dalajlamą i z Tybetem. Roboczy tytuł piosenki to Erlkönig i tak na początku piosenka miała się nazywać. Tytuł Dalai Lama został zaczerpnięty od tzw. Flugangst (niem. Strach przed lataniem); XIV dalajlama otwarcie mówi, że boi się latania samolotami.
hm
A poza tym śpieszę donieść, że to:
monika pisze:
A ponadto podoba mi się również "Dalai Lama" - transowa ciężkość i pewna kosmiczność, być może spowodowana plumkaniami, o których pisał Bogus (...)
"Stein um Stein" działa trochę podobnie, ale mniej wciąga.
zmieniło mi się na korzyść "Stein". "Dalai Lama" mnie już nudzi, podobnie jak "Morgenstern". I najchętniej teraz słucham:
Amour
Stein um Stein*
Keine Lust
Tym samym stały się one moją czołówką ulubieńców na Reise Reise.
* A tu przyznam, że początkowo myślałam, że to romantyczna piosenka o budowaniu domu i takich tam
. Dopiero później załapałam, że to dom bez okien i drzwi... Angielska wikipedia twierdzi, że możliwą inspiracją jest opowiadanie Edgara Allana Poe o zamurowaniu żywcem w akcie zemsty:
wikipedia pisze:
"The Cask of Amontillado" (sometimes spelled "The Casque of Amontillado") is a short story, written by Edgar Allan Poe and first published in the November 1846 issue of Godey's Lady's Book.
The story is set in a nameless European city in an unspecified year (possibly sometime during the eighteenth century) and concerns the deadly revenge taken by the narrator on a friend whom he claims has insulted him. Like several of Poe's stories, and in keeping with the 19th century fascination with the subject, the narrative revolves around a person being buried alive – in this case, by immurement.
As in "The Black Cat" and "The Tell-Tale Heart," Poe conveys the story through the murderer's perspective.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
bardzo bym chciał aby to była prawda!!!!, panowie wracają po dwóch płytach błądzenia 
albo raczej jednego niezłego i jednego słabego 
