|
In The Court Of The Crimson King *****
Po prostu genialna płyta, od pierwszych do ostatnich dźwięków. Czy to 21st Century Schizoid Man z szalejącą gitarą i saksofonem, przepiękna, nastrojowa ballada I Talk to the wind, czy też monumentalny Epitaph z wciąż narastającym napięciem. Nie zabrakło eksperymentów w Moonchild, całość kończy zaś wizyta na dworze Karmazynowego Króla. Melotron, chóry. Genialne dzieło.
In the Wake of Poseidon ***
Płyta znacznie słabsza od debiutu. Pictures of a city brzmi trochę jak kontynuacja 21st Century Schizoid Man, niestety dużo słabsza. Jest ładna ballada Cadence and cascade (śpiewa Gordon Haskell) , rozbudowany i wielowątkowy The devil's triangle, ale to wszystko nie może się równać dźwiękom z poprzedniego albumu.
Lizard
Na razie bez oceny, znam za słabo. Mogę napisać tylko, że wokal Lake’a odpowiadał mi dużo bardziej niż Haskell’a, który jest głównym wokalistą na tym albumie. Na uwagę zasługuje na pewno utwór tytułowy, z wokalem Johna Andersona.
Island ****1/2
Znów zmiana wokalisty, tym razem wyszło to zespołowi na dobre. Rozbudowany skład, m.in. obój, kornet, zaowocowały takimi utworami Prelude: Song Of The Gulls, który to w całości zagrany został przez orkiestrę, czy Sailor's Tales, rozpoczynający się łagodnymi dżwiekami, by później przejść w ogniste improwizacje. Całość wieńczy Island, jeden z najpiękniejszych utworów grupy, z piękną partią kornetu.
Larks' Tongues in Aspic ****1/2
Nie przekonuje mnie tylko utwór otwierający płytę. Dalej jest rewelacyjnie, piękne ballady Book of Saturday oraz Exiles. W Easy Money sąsiadują ze sobą melodyjne, rockowe partie z tymi improwizowanymi i eksperymentalnymi. W The Talking Drum mamy fomenalne dialogi bębnów, skrzypiec i gitary. W Larks' Tongues In Aspic, Part II ciężkie riffy, kontrastujące z wyciszonymi partiami. Rolę wokalisty przejmuje Wetton.
Starless and Bible Black ****1/2
Płyta wyraźnie dzieli się na 2 części. W pierwszej, mniej eksperymentalnej mamy m.in. rozpędzony The Great Deceiver oraz The Night Watch - świetny utwór, znów piękne solo lidera. Część awangardowa była dla mnie ciężka do zaakceptowania, ale po kilku odsłuchach jestem nią absolutnie zachwycony.
Red *****
Ta płyta mogłaby być moją ulubioną płytą tego zespołu, gdyby nie Providence. Eksperymentalne utwory z Starless and Bible Black porywały, a to... Muzyka po nic? Na szczęście reszta utworów to rekompensuje. Instrumentalny Red, z ciekawymi akordami i świetną perkusją, piękny Fallen Angel (obój i kornet!), One More Red Nightmare z fajnym riffem i melodyjnym wokalem. No i Starless. Absolutne arcydzieło, najlepszy jak dla mnie utwór King Crimson.
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
.
a te opinie to z okolic teraz rocka ? 
