Ultima Thule

Na koncercie w piątek byłam, może to niektórych (wszystkich?) zdziwić, ale był to mój pierwszy koncert Kultu. W Polsce nigdy nie byłam, ale to osobna historia, natomiast odkąd zaczęli przyjeżdżać do nas, bawią się ze mną w kotka i myszkę. Oni przyjeżdżają tu, ja w tym czasie (zwykle tego samego dnia albo dzień wcześniej) jadę na urlop do PL. I tak już od dobrych kilku lat. W końcu w piątek się udało, przyjechali i ja też jestem I kurcze wiecie co? Jakoś tak... no tyłka mi nie urwało. Nie wiem z czego to wynikało, ale nawet te "kultowe" numery nie porwały tak, jak myślałam, że porwą. No jakoś tak... no średnio było, no... Sala też nie była wypełniona. Byłam w The Academy niezliczoną ilość razy i pierwszy raz takie pustki widziałam.

Mam "odhaczone", można tak brzydko powiedzieć, widziałam Kult, ale chyba nie będę się następnym razem targać, wydawać kupę kasy na dojazd, hotel, koncert, pifko i inne pierdoły po to, żeby tak bardzo przeciętny koncert obejrzeć.

Zdjęcia robiłam, można obejrzeć tu (album publiczny): https://www.facebook.com/marta.janiszew ... 1817307635

_________________
wiatr jest szary, a księżyc zielony

Słusznie - następnym razem gdybyś miała się wysilać i wydawać, to zdecydowanie zainwestuj w wehikuł czasu i pyknij ze 20 lat wstecz. Tamte koncerty Kultu to było coś nie z tej ziemi!!! Pewnie, że i później bywały bardzo dobre, ale druga połowa lat 90 to łooooooo. Cieszę się, że wtedy żyłem i tam byłem!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Ja bym nawet powiedział, że pierwsza połowa lat 90-tych. Dlatego bardzo żałuję, że koncertówka ukazała się teraz. Jeśli się nie mylę, w 1992 roku były plany nagrania płyty koncertowej w Jarocinie, ale jak wiemy, nic z nich nie wyszło.

A "Made in Poland" słucha się przyjemnie, ale wybór kawałków jest mocno kontrowersyjny. O ile od biedy mogę zrozumieć nadreprezentację ostatniej płyty, to już nie aż trzy utwory do tekstów Gałczyńskiego. Do bootlegu z Malty, czy nawet nagrań z Opola 2012, dostępnych na YT, nie ma to startu. Co gorsza, o ile na koncertach, które zaliczyłem w ostatnich latach brzmienie było bardziej rockowe, niż na płytach (więcej gitar), o tyle tu mamy właściwie zachowane proporcje płytowe. Kazik zaczyna w świetnej formie wokalnej, za to kończy bardzo kiepsko, choć po drodze pojawiają się jacyś goście od czapy, więc miałby czas dać gardłu odetchnąć.

_________________
„Roszczeniowe juwenalia" - nowy Spirit of 84 w dużym skrócie

Ale takiego Kultu chyba nikt z forumowiczów nie pamięta, 1989 rok, skład z niesławnej płyty "45-89", tuż po odejściu Kwaska i Fali, a po powrocie Morawca, chwilę przed wyjazdem do Brazylii:

_________________
Pędzelkiewicz nie zgodził się i z uporem twierdził, że liczba siedem jest liczbą ostatnią.

czemu "niesławnej"? cholera, posłuchałbym sobie całości tego koncertu, oczywiście najchętniej też w dobrej jakości.

_________________
„Roszczeniowe juwenalia" - nowy Spirit of 84 w dużym skrócie

Wiem, że bardzo lubisz, ale no, nie jestem fanem, jak chyba większość tutaj Swoją drogą ciekawe, że oni zdecydowali się wtedy nagrać płytę, bo w sumie weszli do studia (trochę ponad pół roku po nagraniu "Kasety") mając 5 utworów - "Totalna Militaryzacja" to przecież numer ze starych czasów, który nie przeszedł przez cenzurę, "45-89" później zlepili, a dwa numery to odrzuty z poprzedniej płyty. Więc to trochę dziwna decyzja z tym, żeby od razu nagrywać album, no ale może ta Brazylia im zawróciła w głowach Ale uczciwie przyznam, że jest parę fajnych momentów na "45-89" - "Wysłannik" to dla mnie jeden z lepszych numerów Kultu w ogóle.



Kiedyś sporo słuchałem koncertu Kultu z Sopotu, mniej więcej z tego samego okresu - bardzo podobny set. Pamiętam z niego pierdzącą gitarę Morawca, która brzmiała jakby szła przez jakiś malutki, lichy piecyk i pamiętam, że grali tam "Sweet Jane" Velvetów i jakąś proto-wersję "Celiny", z zupełnie innym aranżem (a może i muzyką też) niż na "Tacie" i na pierwszym KNŻ-ecie. Niestety nie mam tego koncertu, ale pewnie gdzieś krąży po sieci.

Swoją drogą to lubię te stare koncerty Kultu, bo słychać, że oni wtedy brzmieniowo byli daleko od perfekcji - ale super, było w tym życie i charakter.

_________________
Pędzelkiewicz nie zgodził się i z uporem twierdził, że liczba siedem jest liczbą ostatnią.

Ależ klimat, stroje i jaka szczupłość!

O tak!

Z tej płyty wyekstrahowałbym "Wysłannika", "Studentów", "45-89" i może jeszcze "Angelo Jacopucci is dead" (trochę na siłę).
I byłby fajny maxi singiel.
Reszta - precz.

_________________
znał kawał jeden od lat
sam lubił z niego się śmiać

Jeśli chodzi o tematy okołokultowe to ja ostatnio dużo myślę o płycie "Posłuchaj to do ciebie". To jest taki album, który wszyscy wysoko oceniają, lubią, chwalą - no i spoko, tylko te opinie w większości dotyczą płyty CD z bonusami. A ja jestem ciekaw waszej opinii - czy w wydaniu winylowym ten album się broni? (od razu odpowiadam, że dla mnie broni się całkiem nieźle)

_________________
Pędzelkiewicz nie zgodził się i z uporem twierdził, że liczba siedem jest liczbą ostatnią.

Broni się.

_________________
„Roszczeniowe juwenalia" - nowy Spirit of 84 w dużym skrócie

Nie umiem powiedzieć, bo go tak nigdy nie słuchałem. Ale broniłbym się przed słowem "bonusy" w tym kontekście. Bonusy kojarzą mi się z czymś dodawanym "przy okazji", mającym mało wspólnego z materiałem wyjściowym. Tutaj mamy piosenki, które były tworzone wtedy i część z nich miała się znaleźć na płycie (nie mylę?), ale cenzura nie puściła. Trudno mi jakoś patrzeć na "Polskę" jako bonus do tej płyty.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

"Polska", "Babilon" i "Taniec Wielki" miały być na płycie ("Polskę" usunęła cenzura, "Babilon" szef wydawnictwa płytowego, zaś "Taniec Wielki" został odrzucony przez sam zespół), natomiast "Piosenka Młodych Wioślarzy", "Piloci" i "Do Ani" nie mają z nią nic wspólnego - inny skład, inny czas nagrania, właściwie to te numery są starsze nawet od płyty "Kult". No i tu robi się problem, bo dla mnie cała ta trójka to bardzo mocne rozszerzonego "Posłuchaj to do ciebie", a to jednak są bonusy wg. twojej definicji. No cóż, pozostaje mi przymykać oko na historię, albo traktować tę płytę jako rozszerzoną składankę. Natomiast ta krótka, winylowa wersja też jest dla mnie jak najbardziej okej, chociaż jest trochę dziwna - każdy utwór w innym stylu Ale mam wrażenie, że niewiele osób w ogóle dzisiaj pamięta, że "Posłuchaj to do ciebie" to była kiedyś płyta z 11 piosenkami.

_________________
Pędzelkiewicz nie zgodził się i z uporem twierdził, że liczba siedem jest liczbą ostatnią.