Jeszcze 6 dni do koncertu toteż uznałem, iż warto ten czas przeznaczyć na odświeżenie twórczości The Police. Kiedyś to był chyba najczęściej słuchany przeze mnie zespół....
Dziś słuchałem sobie 'Outlandos D' Amour' i B-sidów singli z tego okresu + innych ciekawostek i stwierdziłem, że spodobały mi się te utwory bardziej niż w młodzieńczych czasach. Dawnej wydawało mi się, że to taka dziwaczna płyta - zbyt popowa jak na punk i zbyt surowa jak na zwykły pop. A dopiero dziś zwróciłem uwagę na to, że ta muzyka jest "podskórnie" beatlesowska...to samo zauważył Crazy u Nirvany. Pierwsza płyta zespołu, jeszcze nie są pewni czy odniosą sukces więc na razie cieszą się, że mogą sobie pokrzyczeć
Peanuts !!! i bębnić ile wlezie
Celowo zacytowałem w poprzednim zdaniu fragment Peanuts, bo to chyba kwintesencja takiego grania - byle szybko, do przodu - a z drugiej strony jakaś trąbka się pod koniec pojawia...tylko po to by w szaleńczy sposób grać "solówkę" złożoną z dwóch dźwięków. To samo słychać też w tych wszystkich lekko już zapomnianych b-sidach - Landlord, Dead End Job. W dzisiejszym kulturalnym dodatku do Dziennika nawet Lech Janerka wypowiada się pozytywnie, właśnie na temat Dead End Job - gdyby nie ten utwór...to kto wie jak brzmiałby Klaus Mitffoch ???
Regałujace utwory też fajne - bujające...choć eksperyment się już pojawiają. Najbardziej lubię właśnie takie eksperymentalne Masoko Tanga - choć niezwyciężone Roxanne, oraz Can't Stand Losing You też brzmią mimo wszystko dość świeżo. I jeszcze Hole in My Life - reggae na jazz-rockowo
Płyta na **** może byłoby więcej gdyby nie Sally i wydające mi się być trochę nijakie Born in 50's.
Teraz biorę się za pierwszą część Live...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
