Ultima Thule

Całkowicie sie z Tobą zgadzam

hehe

ja na pewno nie złapię się za nic, bo bardzo mi się Twój post podoba i napisałeś o obu płytach z dużym wyczuciem jazzu, choć mówisz, że się na nim nie znasz (może wystarczy po prostu być wytrawnym słuchaczem muzyki jako takiej?)

ja osobiście zdecydowanie wolę A Love Supreme, właśnie z powodu, o którym wspomniałeś:


po prostu Love Supreme mnie poraża, a Kind of Blue za bardzo idzie obok mnie, no ale to nie ma nic do rzeczy, nadal uważam Twoje opinie o obu płytach za trafne

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Przyznam, że wciągnęła mnie cholernie ta muzyka. W najbliższym czasie mam zamiar jeszcze popenetrować dyskografię obu panów, a potem wrzucić na ruszt niejakiego Charlesa Mingus.. słyszałem parę kawałków i ten to dopiero jest, pardon za wyrażenie, popierdolony.

Zdrówka życzę

_________________
Sometimes good guys don't wear white

ciągle nie słyszałem "The Black Saint and the Sinner Lady"... podstawowa zaległość.
Może Pet będzie szybszy?

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Mnie się tam nie spieszy... tym bardziej, że w międzyczasie pewnie jeszcze zawadzę o Zappe, który też ciągle czeka w kolejce

Zdrówka życzę

_________________
Sometimes good guys don't wear white

..Kind of blue to dla mnie jedna z muzycznych płyt wszechczasów i gdyby mi kazali wybrac tylko 10 płyt na samotną wyspę ( czy był już taki wątek ?) to na pewno byłaby w tej dziesiątce....co do LoewSuprima to bezprzecznie jest to płyta z wielką pasją (religijną w dodatku)..ale jak dla mnie to trochę za gęsto grana...tak jakby Coltrane chciał powiedziec WSZYSTKO NARAZ....przy okazji to wielkim fanem lowsuprima jest Darek Basiński (blondyn) z Mumio... ..

_________________
ooooorekoreeeoooo

To po prostu płyta z mocnym akcentem free jazzowym który Coltrane rozwinął na kolejnych płytach, dlatego bezpośrednie porównywanie płyt Milesa i Johna jest trochę bez sensu, to różna muzyka ale równie piękna

...Davisowi podobno to się bardzo niepodobało, że Trejn gra taką muzykę...bardzo też krytykował innych "odjazdowców" szczególnie Ortette Colemana..

_________________
ooooorekoreeeoooo

Hehe, śmieją się, że Miles to krytykował, bo to nie on wymyślil. Coltraine'a polecam koncert w Japoni w składzie z Pharoahem Sandersem na drugim saxie, Rashiedem Ali na bębnach, Jimim Garissonem na kontrabasie i Alice Coltrane na pianie. Album jest na czterech płytach CD i jest tam mniej więcej jeden utwór na płytę, bo kawałki trwają po godzinie .

O! Przy okazji... słowa dotrzymując słucham właśnie w tej chwili "My Funny Valentine". "In A Silent Way" tez już leży na półce, a mr. Mingusa mam na celowniku

Zdrówka życzę

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Po "In a Silent Way trzeba posłuchać "Bitsches Brew"! To jest rozwinięcie tego co na tej pierwszej, ale chyba z większym czadem i jaki tam skład...

25.09.1959 koncert sekstetu Davisa z Coltranem w składzie, nagrane niedługo po "Kind of Blue".
http://www.bigozine2.com/archive/ARrarities07/ARmdbirdland.html

_________________

słuchałem wczoraj u kolegi jakiejś koncertówki zespołu Pink Freud - nie do końca moja to bajka, ale nawet mi się podobało

pamiętam, że jakieś osoby z forum tego słuchały czasem... Kajo? stiw?

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Tak, lubię Pink Freud z płyt "Sorry Music Polska" i "Jazz Fajny Jest", niestety dwie ostatnie czyli "Punk Freud" oraz koncertowa "Alchemia" kompletnie mi się nie podobają...

Posiadam te lubiane przez Kaja i mnie również się podobają
Z pełnym przekonaniem polecam ten zespół na żywo

Pozdrawiam
Adam