Ultima Thule

Archinty słucham, śliczne to, ale doszliśmy z Boskim do wniosku, że chyba znamy innych czarodziejów, bo mi się to za Chiny nie kojarzy z czarodziejskością... owszem, z lasami, z zielenią, trochę z Clannadem i Robinem, ale nie wtedy kiedy pojawiał się Herne, tylko kiedy sobie Robin z Marion biegali pomiędzy drzewami albo dawali kopa w tyłek Guyowi z Gisbourne

Musze się jeszcze zastanowić, jaka muzyka (if any) kojarzy mi się z czarodziejami.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

To ja dorzucę ze swojej strony jeszcze takie conieco:


Bardzo ciekawa pierwsza płyta hiszpańskiego zespołu Radio Tarifa penetrującego w twórczy sposób rejony obydwu brzegów Cieśniny Gibraltarskiej z czasów współistnienia kultur arabskiej, żydowskiej i chrześcijańskiej czyli sprzed 1492 roku. Wyraźne wpływy muzyki średniowiecznej, od czasu do czasu podlane delikatną szczyptą flamenco- całość jednak daje efekt jak najbardziej spójny i czarodziejski.
Dla wzmocnienia efektu przed słuchaniem należy poczekać na zapadnięcie zmroku, ubrać ogromną spiczastą czapkę, w pokoju ustawic kosz z tańczącą kobrą, łazienkę przerobić na hannam, oraz poprosić domowników o zainscenizowanie miotania iskier przez ścierające się kuchenne noże.

_________________
------------------
albański łącznik

- widocznie nie jesteś czarodziejem 8)

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Mi się Chiny kojarzą z klapkami KUBOTA.

Dzięki Boskiemu słucham czasem Atmana, Archinty i Księżyca. Najbardziej podoba mi się to pierwsze!

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Asunta, Osjan znane nazwy. Polecam szukać Yerba Mater. Część kawałków ma coś w sobie jeszcze z rytmiki i melodyjności, poniekąd klasycznej, poniekąd indyjskiej. A część to już odpływ. W domu mam jeszcze Mantra - Kerala - czesko-indyjskie, ale to bardziej klasyczne indie.

Tangerine Dream - The Seven Letters From Tibet

Hmmm... pożyczyłem będąc ciekawy co to za mityczna muzyka o jakiej czytuję zachwyty od kilku lat. Niestety, zawiodłem się prawie jak na koncercie Żara - zamiast muzyki dla czarodzieja, mamy tu doczynienia z 50cio minutową nudą, ubraną w new age'owe szaty przesadnie oblane niestrawnym peudopatetycznym KICZEM. Muzyka do wind dla wyznawców scjentologii. * * minus.

...hahahahaha......dobre....! ........ale myślę że wczesne płyty TD moglyby Ci sie spodobać........

_________________
ooooorekoreeeoooo

Hmmm, ale ja mam wrażenie, że to to taki typowy new age, a ja nie lubie takich klimatów, bo trochę za ostro mi kiczem zalatuję... ma to coś wspolnego z Jarrami, Oldfieldami czy Vangelisami? Czy raczej (zapomniałem go wymienić - bardzo lubie!) Brain Eno?

A był ktos na takich festiwalach jak Muzyka w Krajobrazie w Inowłodziu, lub w Nowym Sączu? Miałem okazję zobaczyć na żywo już nie Atmana, a Patmana i Ivo Bitovą. Cóż za klimat, bajkowo baśniowy. Jestem ciekaw czy pojawi się topik o Bolkowie? hehehe

_________________
wiecznie wątpiący- gatunek ginący


Bóg stworzył człowieka, ponieważ rozczarował się małpą. Z dalszych
eksperymentów zrezygnował.

Mark Twain

Innymi słowy coś łyknąć

Jeśli ktoś ma ograniczoną wyobraźnie to może.

Dzięki Bartkowi Z. znalazłem to:

http://knd.org.uk/files/Loituma_-_Levas_Polka.mp3

może się komuś spodoba...

nie wiem czy to do tego wątku, ale może, może...

A oto tekst:

Nuapurista kuulu se polokan tahti
jalakani pohjii kutkutti.
Ievan äiti se tyttöösä vahti
vaan kyllähän Ieva sen jutkutti,
sillä ei meitä silloin kiellot haittaa
kun myö tanssimme laiasta laitaan.
Salivili hipput tupput täppyt
äppyt tipput hilijalleen.

Ievan suu oli vehnäsellä
ko immeiset onnee toevotti.
Peä oli märkänä jokaisella
ja viulu se vinku ja voevotti.
Ei tätä poikoo märkyys haittaa
sillon ko laskoo laiasta laitaan.
Salivili hipput.

Ievan äiti se kammarissa
virsiä veisata huijjuutti,
kun tämä poika naapurissa
ämmän tyttöä nuijjuutti.
Eikä tätä poikoo ämmät haittaa
sillon ko laskoo laiasta laitaan.
Salivili.

Siellä oli lystiä soiton jäläkeen
sain minä kerran sytkyyttee.
Kottiin ko mäntii ni ämmä se riitelj
ja Ieva jo alako nyyhkyytteek.
Minä sanon Ievalle mitäpä se haittaa
laskemma vielähi laiasta laitaa.
Salivili.

Muorille sanon jotta tukkee suusi
en ruppee sun terveyttäs takkoomaa.
Terveenä peäset ku korjoot luusi
ja määt siitä murjuus makkoomaa.
Ei tätä poikoo hellyys haittaa
ko akkoja huhkii laiasta laitaan.
Salivili.

Sen minä sanon jotta purra pittää
ei mua niin voan nielasta.
Suat männä ite vaikka lännestä ittään
vaan minä en luovu Ievasta,
sillä ei tätä poikoo kainous haittaa
sillon ko tanssii laiasta laitaan.
Salivili.

EDIT: Ale wtopa
Nie zauważyłem, że Bartek dał dzień wcześniej linka do całego utworu, bo wczesniej w jednym z wątków dał link do kawałka tego utworu, zgranego tak, żeby leciał non stop.
A ja myślałem, że jak znalazłem ten utwór cały to odkryłem Amerykę

Klops.

_________________
"My face in the mirror tells me it's not surprise that I'm
pushing the stone up the hill of failure"

Śmiga mi na mp3 playerze jak wracam sobie zmęczony po pracy spacerkiem, bardzo fajne! Dzięki!

Eh, długo snułem rozważania na temat tego wątku i jego tytułu, a o muzyce, o której tu chcę pisać - od bardzo dawna... oczywiście ze skutkiem mizernym... Aby Was nie nudzić, napiszę tylko, że żeby pogodzić chęć pisania o muzyce, która mnie fascynuje od wielu lat i jakoś ugryźć określenie muzyka dla czarodzieja musiałem przyjąć, że chodzi o kogoś bliskiego idei tolkienowskich Istarich (chociaż, jeśli się nie mylę postaci te są Boskey’emu zupełnie nieznane...) (i tu po kilku próbach jej rozwinięcia, zakończę tę myśl...). W każdym razie, mam wrażenie, że mimo, iż myślimy pewnie z Boskey’m o, w większości, tych samych wykonawcach, to jednak istnieje pewna subtelna różnica między naszymi postrzeganiami tego, co ich łączy. I że do mojego pudełeczka jestem skłonny wepchnąć więcej, niż on do swego...

Generalnie, wydaje mi się, że to nieuchwytne i słabo definiowalne coś łączące te wszystkie muzyki, o których chciałbym tu czasem poopowiadać, leży gdzieś na granicy muzyczne / pozamuzyczne. A w części pozamuzyczne - na granicy duchowe / uczuciowe / rozumowe. To jakaś pierwotność postrzegania świata. Przy czym termin ten traktuję neutralnie. Ta pierwotność może nieść ze sobą różne konsekwencje i być skutkiem różnych motywacji. To może być i migotanie przedsionków, i kraina smoków... I właśnie chodzi tu o stosunek do świata z jego także mistycznym (tak, tak, tym razem panuję nad tym słowem...) potencjałem, a nie o samą mistykę. Chyba...

O.K. Miało nie być tego koślawego wstępu, ale skoro już się wykluł, niech starczy za pierwszy mój wpis w tym wątku.

P.S. To dodam jeszcze, że Boskey mnie uprzedził. O założeniu takiego / tego wątku myślałem już dawno temu, ale jakoś nie wychodziło...