To ja może dla odmiany
przed woodstokiem, bo się nie zaznajomiłem jeszcze z materiałami.
Sześciogwiazdkowiec bezdyskusyjny w karierze zespołu dla mnie jest jeden, pozwolę sobie przekleić, co napisałem w wątku o płytach:
Cytat:
Kantyk trzech młodzieńców - muzyczne opus magnum zespołu. To takie Triodante Tymoteusza. Inne rzeczy mogą głębiej docierać, mieć w sobie więcej niewyrażalnego, ale czystomuzycznie to jest to. Mantra porywająca w taki sposób, jak tylko mantra potrafi, przepiękny tekst, bogaty a jednocześnie najprostszy jak się da, wspaniałe brzmienie, bogactwo barw, znowu instrumentalny refren, ale w porównaniu z Ps.8 ile w nim dramatyzmu. Najdłuższe, a przecież mogłoby trwać i drugie tyle..... * * * * * *
Dwa utwory są blisko.. nie mogę się zdecydować.
Stabat Mater - piękno melodii równoważne z pięknem śpiewu, mi tu w dodatku nieodmiennie pobrzmiewa saksofon Mateusza P.
Ale to wszystko nie jest jeszcze ten geniusz, który by dawał szóstą gwiazdkę... ten geniusz to jest... nie umiem nazwać... chodzi o taką szlachetność, może swoiste dostojeństwo, ale takie, które płynie z ducha. Najwyższa godność człowieka brzmi w tym utworze. Tak, chyba sześć.
No i takie sześć na kredyt, bo słyszałem tylko jeden jedyny raz, na żywo, i wiadomo, że różnie by to w innym przypadku mogło być:
Psalm 6, czyli ten ze śpiewem Andżeli znowu i z nutkami żydowskimi
Nieprawdopodobny duet wokalno-skrzypkowy (Marcin P.!), coraz to bardziej podkręcane tempo, ach! Słowo "czad" rzeczywiście można różnorako rozumieć, bo dla mnie ten utwór to był większy czad niż cokolwiek, co wyprodukowały w Tymoteuszu gitary
Wspominany wyżej Psalm 8 to jeden z grupy pięciogwiazdkowców, którą widzę następująco:
Crazy pisze:
Jezus Chrystus jest Panem - przejście z poprzedniego do tego jest najlepszym przykładem, jaką mimo wszystko siłą jest różnorodność tego albumu; zaczyna się utwór wspaniały, bez zarzutu, z pięknie brzmiącym, pełnym mocy wokalem i idealnie go uzupełniającą wokalizą, a w tle wybitni muzycy w rozkwicie swoich możliwości..... * * * * *
Psalm 8 - dla mnie to jest utwór jazzowy, w tym sensie, że wszystko, co najciekawsze rozgrywa się poza głównym tematem. Kompozycyjnie uwazam ten utwór za poprawny, ale nic specjalnego, dlatego nie wychodzi on najlepiej na manewrach. Natomiast już to przejście po wszystkich zwrotkach, które niejako zastępuje refren, wszystkie podkłady, wszystkie fragmenty instrumentalne - rewelacja..... * * * * *
BEST MOMENT PŁYTY!: wybrzmiewa straszliwe Getsemani, chwila ciszy i... całkowita zmiana! Bęben, flety, radość!!! jak przejście ze śmierci w życie ten moment jest, jak rezurekcyjna procesja o świcie, kiedy jeszcze duchem człowiek tkwi w zadumie i skupieniu Triduum, ale już wybudzają go dzwony na ulicach!
Słuchaj Izraelu - oczywiście można było sobie skatować ten numer i chyba przez pewien czas też tak miałem, ale wystarczy zrobić sobie dłuższy post i można odkryć na nowo jego piękno, prostotę, energię... Perła folku, jak napisał panek! Minusik za przewidywalność, ale..... * * * * * -
Następnie
Psalm 51 za zbolały głos pokutnika.
I Psalm 18 Kocham Cię Panie za pełną spokoju żarliwość (paradoks? ale tak to odczuwam), choć znowu minusik za pewną przewidywalność.
I Psalm 103 za niebiański głos Andżeliki połączony z porywającym, frunącym rytmem.
I Psalm 23 za tenże głos i może piękniejszą melodię niż powyżej, ale mniej fascynujący rytm, więc się równa
I jeszcze może Psalm 40 w wersji z lalala, tej niby akustycznej, ale dla mnie o wiele bardziej czadowej niż nudzący oryginał (hehe, specjalnie się narażam
).
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
każdy z tych kawałków to faworyt na 1 miejsce 
