Koncert w lubelskiej Filharmonii im. Henryka Wieniawskiego miał miejsce w piątkowy wieczór. Powoli publika zapełniała to bardzo fajne pod wieloma względami miejsce. Sala trochę mniejsza niż aula Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w którym zazwyczaj zespół gościł podczas akustycznych tras koncertowych, ale myślę – że było to zdecydowanie bardziej odpowiednie miejsce niż wcześniej. Wszystkie miejsca były zajęte, a zdaje się, że było ich około 500… Skład zespołu nieco okrojony, ale nie przeszkadzało mi to w odbiorze samego koncertu, bo najwyraźniej wielkopostne trasy koncertowe mają to do siebie, że zawsze jest w nich coś tak nieopisanego, mistycznego, także i magicznego, co sprawia, że nawet gdy brakuje kogoś z muzyków, to mimo, że jest to strata odczuwalna – koncert zyskuje zupełnie inną specyfikę. Nie gorszą, być może nie lepszą, ale po prostu inną na swój sposób –
unikalną.
Co do samej akustyki – to ja nie zauważyłem żadnych mankamentów – świetna akustyka, doskonała selektywność dźwięku poszczególnych instrumentów, a także czystość wokali – główne atuty – wypływające nie tylko z miejsca w jakim miał miejsce ten koncert, ale także i z doskonałej formy muzyków. Repertuar raczej nie różnił się zbytnio od tego z innych miast. Właściwie od pierwszego utworu zespół porwał publikę (może trochę cicho śpiewaliśmy przy pierwszym podejściu do „
Każda Rzecz Ma Swój Czas” – ale później było coraz lepiej. Szczerze powiedziawszy, po niezbyt entuzjastycznych relacjach z wcześniejszych koncertów akustycznych – kilka dni temu zacząłem być sceptycznie nastawiony do tego koncertu, jednak okazało się, że to co zaoferował zespół 2TM2,3 to uczta artystyczno-duchowa połączona z tym, co w tym zespole cenię szczególnie, czyli prawdą. Szczerość grania, śpiewania, atmosfera podniosłości, ale także i twardego stąpania po ziemi – takie właśnie wrażenia mam, gdy słucham tych Psalmów, tych Pieśni w których często mogę odkryć pewną prawdę o samym sobie.
Zmienione aranżacje utworów bardzo przypadły mi do gustu. Czasem były to dodatkowe partie smyczkowe, czasem po prostu emocjonalne narastanie klimatu, który potrafił eksplodować w kulminacyjnym momencie ze zdwojoną siłą. Nie będę oryginalny – bardzo podobało mi się nieco surowe wykonanie „
Kocham Cię Panie”, ale także i niesamowite zakończenie „
Nad Rzekami Babilonu” (choć się tego spodziewałem, mimo że słyszałem to już kilkakrotnie – tym razem było to jeszcze bardziej przejmujące – i trafiające tam gdzie powinno… zastanawiam się, jak to robi Maleo, że za każdym razem, kiedy słyszę ten krzyk – jest w nim coś, co sprawia, że przechodzą mnie ciarki). Tym razem bardzo spodobał mi się także „
Psalm 6”. W odróżnieniu od Krezjziego – do tej pory nie podchodziłem do tego utworu zbyt entuzjastycznie, ale tym razem bardzo przypadł mi do gustu. „Z Głębokości Wołam do Ciebie” – z mocno zaakcentowanym refren, wspólnie odśpiewany „S
zema Izrael”, a także „
Kantyk” – zapadły mi w pamięć szczególnie. Jednak chciałbym zwrócić jeszcze uwagę na „J
ahwe, Tyś Bogiem Mym” – który w aranżacji akustycznej nabiera dla mnie charakteru jakby ostatecznego wołania.
Jeśli chodzi o oprawę wizualną koncertu (światła) – to w tej kwestii nie było zaskoczenia (może jednak było trochę ciemniej niż rok temu), ale wprowadzały one również ważny element klimatyczny. Moją uwagę przykuł wyeksponowany bas, podobnie jak na albumie koncertowym: pulsujący,
transowy, może nawet z lekka hipnotyczny, nadający głębi każdemu z utworów. Nie wiem czy to nie będzie zbyt mocno posunięte stwierdzenie, które umniejsza prawdopodobnie wagę innych koncertów na których dane mi było być, ale sądzę, że Elronda w tak dobrej dyspozycji wokalnej, to ja jeszcze nie słyszałem… a według moich najnowszych obliczeń jest to mój dziewiętnasty koncert zespołu 2TM2,3 i słyszałem już trochę… O selektywności dźwięków już pisałem, o wokalach także… pozostaje mi się jeszcze wypowiedzieć o solówkach Mateusza Pospieszalskiego, które momentami zapierały dech w piersiach, ale także i spontaniczne (przynajmniej w moim odczuciu) wejścia wokalne w bisowym „
Każda Rzecz Ma Swój Czas”… zresztą ten utwór zostało wplecione najwyraźniej sporo improwizacji (bęben!!)… Owacje na stojąco ukazały, że nie tylko ja byłem zachwycony występem u Filharmonii… wielkie brawa dla zespołu za ten koncert!
Bardzo miło było spotkać kilkoro forumowiczów, a było nas przecież całkiem sporo: Mofo, Invernes, Miles Teg, Miki i Ania, Sula, Elberet! (nie licząc osób towarzyszących, które także udało mi się poznać!) Bardzo miło było się z wami zobaczyć, choć szkoda – że (znowu) brakło czasu na dłuższe konwersacje… może odrobimy w Radocynie
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Jednak co filharmonia to filharmonia...To jest odpowiednie miejsce do słuchania tego rodzaju muzyki...pięknej, melodyjnej, spokojnej acz gwałtownej!
Koncert był rewelacyjny. Muzyka i wokale, jak dla mnie - mistrzowskie. Te brawa i te bisy, to było coś. Cały czas jestem pod wrażeniem tego koncertu. Wielkie dzięki dla muzyków zespołu 2Tm2,3 za ten koncert !
- chyba za bardzo udzielił jej się duch Der Prozess - ale na usprawiedliwienie ma to, że nie była wcześniej na koncertach akustycznych tylko na dwóch czadowych.
