W Warszawie bardzo dobry koncert. Mam pewne zastrzeżenia, ale to za chwilę. Tak jak napisał qastodista (widziałem parę osób z dziećmi, może i Ciebie?
) było energetycznie, ja bym nawet publikę pozytywniej podsumował - może i na początku potrzebowali chwili, żeby się rozgrzać, ale moim zdaniem atmosfera na widowni była świetna. Czy "sporo ludzi" to rzecz dyskusyjna: ogólnie może i sporo, ale jak na taki duży klub, to niestety pustkami świeciło trochę. Ale trudno, za to nagłośnienie, jak przystało na Palladium, znakomite, mogłem porządnie posłuchać nowych piosenek, których nigdy nie słyszałem - płytę nabyłem dopiero po koncercie i właśnie zabieram się za jej rozpakowanie.
Zespół wcale nie brzmiał, jakby od dawna nie grał (w końcu pierwszy taki koncert od lat chyba, nie?), świetnie zgrani i przystąpili do rzeczy ze znaczną energią, to prawda. Tylko przy bisach tej energii zabrakło i z tych zastrzeżeń, to głównie sakramentalne: za krótko! Główna część poniżej półtorej godziny, a potem te bisy to kazali wyżebrywać i doprawdy chyba pierwszy raz w życiu miałem ochotę powiedzieć Marleyowi, żeby wypierdalał (bo zakończywszy koncert od razu puścili Redemption Song z głośników, jakby chcieli dać znać, że to już nieodwołalny koniec - jednak publiczności udało się dwa razy przekrzyczeć Marleya i bisy wydębiliśmy
). Niestety jak dla mnie bisy nie były tak fajne, jak może dla niektórych, bo ja nie lubię Magnificatu - chyba obiektywnie dobrze zabrzmiał, na pewno podobał mi się bardziej, niż na płycie - a na koniec zagrali drugi raz Zwiąż mnie, co nie należy do moich ulubionych rozwiązań repertuarowych.
Tylko że teraz - słysząc wieści o Budzym w szpitalu
- zupełnie inaczej to widzę, niż w tamten wieczór. Budzy na koncercie dał z siebie dużo, ale bisów najwyraźniej już nie mógł i nie chciał, to było widać po minie, ale dopiero teraz to rozumiem.
Smoku, a jak Lublin? I co z dzisiejszym Puszczykowem?
Jeszcze dodam odnośnie repertuaru, że było bardzo przekrojowo: dużo nowego, ale i dużo starego. Trochę więcej 888 bym z chęcią posłuchał, a i poskakał. Nie miałem siły na pogo, więc dawkowałem i szedłem w młyn tylko w przypadku utworów, które w pełni to usprawiedliwiały - niestety było to tylko dwa razy: na Shema Izrael Adonai Elohenu (wówczas okazało się, że muszę uważać, by mnie aby nie wynieśli z tego poga) i na tytułowym 888. Liczyłem na trzeci raz, ale jakoś wszystkie dalsze utwory mnie nie nastrajały. Tym niemniej trochę pośpiewałem, trochę pokrzyczałem, sporo się pokiwałem i podskakiwałem.
Dobry wieczór, tylko martwię się, co dalej.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
.