Ultima Thule

Ja coraz bardziej kocham to miasto chyba.

dzięki za fajny pomysł na wycieczkę

sarna

w Warszawie też je mamy (i to chyba więcej)

To była najdłuższa budowa nowoczesnego Poznania, ale w końcu udało się - dziś otwarcie Muzeum Poznańskiego Czerwca 1956

Kiedy wiosną ubiegłego roku ruszały prace w piwnicy poznańskiego Zamku, mówiono o jesiennym terminie otwarcia muzeum. Potem starano się zakończyć prace do 51. rocznicy Czerwca - też się nie udało. Władze i wykonawcy tłumaczyli się przede wszystkim "poważnymi problemami technicznymi". Najwięcej trudności sprawiły betonowe podkłady, wylane przez Niemców podczas budowy Zamku na początku XX w. Z tego powodu przeciągnęły się prace rozbiórkowe i wyburzeniowe. Potem nie było wcale łatwiej. Ostatecznie w czerwcu tego roku kombatanci Czerwca zobaczyli ledwie fragment ekspozycji.

Ulicami zbuntowanego miasta

Dziś prezydent Poznania Ryszard Grobelny oficjalnie otworzy Muzeum Czerwca dla zwiedzających. Muzeum - choć małe, bo ekspozycja mieści się zaledwie na 400 metrach kwadratowych - jest ciekawe i warte obejrzenia. Projekt aranżacji plastycznej muzeum opracowali Piotr Rogaliński i Marenia Dziadul. Scenariusz ekspozycji autorstwa Barbary Fabiańskiej i Jacka Maruniewicza zakłada, że zwiedzający przeniosą się w realia życia w latach 50. w PRL.

I rzeczywiście, gość muzeum od razu trafia do mieszkania z epoki socrealizmu - wchodzi do pokoju z meblami, jakie królowały wtedy w poznańskich mieszkaniach. Na lewo gra ówczesne radio - słychać zagłuszone dźwięki Radia Wolna Europa. Na ścianach - malarski wzór z tamtego okresu.

Z "mieszkania" wychodzimy na wybrukowaną "ulicę" - a na niej w poprzek stoi tramwaj (wczoraj jeszcze intensywnie malowany). Pośród bruku widzimy podświetlone twarze poznaniaków, którzy padli od ubeckich kul. Wokół otaczają nas twarze demonstrantów z czarno-białych fotografii. Z ulicy wchodzimy do "Komitetu Wojewódzkiego PZPR" - fasada "budynku" jest identyczna z prawdziwym KW, wiernie odwzorowano nawet ornamenty drzwi. W środku - sala posiedzeń partii. Można się poczuć jak w ponurych latach stalinowskich.

Przeskakujemy "ulicę" - zerkając w stronę groźnie wyglądającego czołgu T-34, który celuje lufą w stronę "bramy Cegielskiego" - i już jesteśmy w "siedzibie Urzędu Bezpieczeństwa" na Kochanowskiego. Na prawo widać ubecki pokój przesłuchań, na wprost - wąską więzienną celę z małym okratowanym okienkiem. W takich celach trzymano oskarżonych o udział w Poznańskim Czerwcu, którzy oczekiwali na proces. Jak wyglądał sąd nad poznaniakami - możemy się przekonać w "sali sądowej".

Ostatnie przygotowania

Jednym z najcenniejszych eksponatów muzeum jest koszulka, w której zginął Romek Strzałkowski (przyjechała do Polski z Anglii po staraniach "Gazety" i apelu władz miasta oraz poznańskiej kurii). Zobaczymy też ostatnie pamiątki po chłopcu - symbolu Czerwca: ustną harmonijkę i sandały.

Wczoraj w muzeum trwały ostatnie gorączkowe przygotowania. Montowano m.in. duży ekran telewizyjny, na którym pokazywane będą dokumentalne zdjęcia - a także najnowszy film dokumentalny Barbary Fabiańskiej o Poznańskim Czerwcu. Na środku muzeum stał już multimedialny kiosk, którym za dotknięciem palca wyświetla na ekranie zdjęcia i informacje - m.in. o tym, ile w 1956 r. zarabiali pracownicy Cegielskiego, a ile kosztowały wtedy: chleb, masło czy półbuty.