Ultima Thule

Sporo tych dziewic... Poniżej podejście na Dziewiczą Górę w Czerwonaku k/Poznania (143 m n.p.m.)

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Nie musimy o tyle, że dawno to zostało zrobione. Góra, wzgórze i pagórek są terminami geograficznymi, które coś oznaczają. Za wikipedią: pagórek - wysokość względna do kilkunastu metrów, wzgórze - do 300m, góra - powyżej 300m. Zgadza się to nawet z potocznym, a nie wykoślawionym na potrzeby ideologiczne, znaczeniem słowa pagórek No i Twoim odczuciem - Ślęża jest ewidentną górą, ma w końcu te 500m przewyższenia. Być może istotnie nie wszystkie pasma górskie, które zaliczane są do KGP, a wymienione przez Pippina w wątku założycielskim, spełniają te kryteria, bo nie wiem, jak się ma sprawa np. ze Świętokrzyskimi i Kaczawskimi. Ale jednak zdecydowana większość to przewyższenia przynajmniej 500m. Z powyższego wynika również, iż nieprawdą jest, że:

bo Góra Zborów, jakkolwiek nazywa się tak, jak się nazywa, jest jedynie wzgórzem (nie pamiętam, jakie tam jest przewyższenie, ale z poziomu doliny wchodzi się tam 10 minut, więc nie spodziewam się, aby przekraczało 150m). Podobnie jak wszystkie wzgórza na północy Polski.

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

Ok, Bogus - dzięki za objaśnienia.
Chociaż zapewne są różne przypadki trudne. Bo względem czego mierzy się przewyższenie? Wobec najbliższej okolicy? Ale jakiej "najbliższej"?
Co zrobić z Górami Bystrzyckimi, które są właściwie wielkim płaskowyżem pomiędzy Nysą a Górną Orlicą, bez charakterystycznych kopuł szczytowych? I czy Szczeliniec ma 500 metrów przewyższenia w stosunku do Karłowa i Pasterki? Śmiem wątpić... a nawet jeśli ma co byłby (przy całeym swoim charakterystycznym kształcie) tylko wzgórzem, jeśłi miałby 490?

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Definicyjnie jest 300, Arasku.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Kacper, ja się nie denerwuję
Nie mam czasu uzupełnić mojego posta przykładami opisów górskich wypraw i wycieczek, wystarczy zajrzeć na poprzednie strony - mówisz mi, że moje przewędrowanie Beskidu Sądeckiego półtora raza w zeszłym roku było marnowaniem czasu a nawet jesli nie marnowaniem, to na pewno nie miało nic wspólnego z górami.
Up to you
Chodzi o to, że swoimi poglądami nie wpłyniesz na to, że jadąc w Beskidy (swoją drogą przekręcanie nazw to tez "noł ofens"? jak również pisząc, że byłeś w Beskidach dwukrotnie podważasz automatycznie wiarygodność swoich sądów...) będę nadal twierdzić, że jadę w góry.
Może daleko mi do harasymowiczowskiego patosu "bo w górach jest wszystko, co kocham", ale rozumiem to zdanie. Zdanie poety Bieszczad i Beskidów.
Tym samym po prostu piszę to, co wcześniej. Ty swoje, ja swoje.

:D

Przypominam tylko że Bieszczady to Beskidy są.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Ach, ok - 300. Ale wiesz, o co mi chodzi...

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Wiem, oczywiście rozumiem Cię doskonale.
A co do Kaczawskich czy Świętokrzyskich (bo Szczeliniec na oko to przewyższenie spokojnie ma), to pewnie mają te nieszczęsne definicyjne 300 metrów - jakoś nie chce mi się wierzyć że kiedyś pan Kaziu z panem Heńkiem przy kielichu stwierdzili "Dobra, dorzucamy je do podręczników i ochrzicimy górami". I tak już zostało, i nikt się nie połapał.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

(-)

- właśnie, że zupełnie nieciekawa - bo nie widzę żadnego sensownego celu by odnosić się do Twojego ostatniego posta. To trochę taka żonglerka argumentowno-słowna. Miejscami kot jest cokolwiek ogonem odwracany...

Ale sam problem jest dość ciekawy, a nawet, ha! - dotyczy mię.
Wszak wychowałem się pod górą Ciecień i nadal mieszkam w Beskidzie Wyspowym.
Jako dzieciak nie zastanawiałem się nad tym gdzie żyję - ale w pewnych okolicznościach ujawniał się mój nieuświadomiony pogląd: góry dla mnie były gdzie indziej - tam gdzie żyli górale i tam gdzie były skały - jako kilkulatek miałem pierwszy kontakt z Tatrami, gdzie skały widziałem i podobno powiedziałem, że chciałbym tam mieszkać... Natomiast moja okolica była na codzień - co to za góry...?
Z czasem moja zażyłość z Beskidami się pogłębiała, te wszystkie rodzinne, szkolne, samotne spacery, wycieczki i wędrówki nie pozostawały bez echa - po prostu Beskidy <love> i to przekręcenie nazwy, choć nieraz sam przekręcam różne wyrazy, to w tym kontekście, Kacper, wcale nie było dla mnie zabawne. Zażyłość się pogłębiała, ale zupełnie bez refleksji w temacie "góry li to czy nie?" - do tego stopnia, że kiedy kilka miesięcy temu Gero zapytał mnie czy uważam, że mieszkam w górach, odezwał się mój dziecięcy pogląd, że góry są gdzieś indziej i że ci z nizin (hehe - tu podświadomość ujawnia sprzeczność takiego myślenia) przesadzają - odpowiedziałem "NIE" (nie w górach). Gero się trochę obśmiał .

Co pobudziło mnie do nieśpiesznej refleksji . I gdy ostatnio byłem u siostry, która mieszka w tej samej miejscowości co ja kiedyś, i patrząc z balkonu na panoramę Grodziska, Książej Góry i Ciecienia - a zwłaszcza tam, gdzie żyłem od urodzenia, gdzie przeskakiwało się przez siatkę i wzdłuż strumyka, zaroślami, łąkami dochodziło się do lasu porastającego zbocza rzeczonego Ciecienia - a z tej perspektywy wygląda on zaiste imponująco, to pomyślałem - aa! ja rzeczywiście wychowałem się w górach !

Właśnie tak. I te definicje przytoczone przez Bogusa wydają mi się bardzo sensowne. Jak wyżej wykazałem, i mi nie są one do niczego potrzebne, ale zakreślają, jak sądzę, sensowne w swej szerokości ramy.

Oczywiście - Tatry są czymś szczególnym.

Osobiście jestem też przekonany, że istnieje jakiś związek między psychiką człowieka, a okolicą w której dorastał czy żyje. Mniej lub bardziej świadomy, ale istotny. Pamiętam jak po wyprawie na Podlasie, a później pobycie w Gdańsku - czyli kilku tygodniach na równinach - jechałem pociągiem do Krakowa, to gdy koło Miechowa pojawiły się po lewo pierwsze lesiste wzniesienia, odkryłem w sobie jakoś wielką radość a po chwili uświadomiłem sobie, że to przez te górki .
I też się kiedyś zastanawiałem, że bycie w zasięgu Tatr może nie być obojętne - mieszkanie tam, gdzie są one widoczne: na codzień, przy sprzyjającej aurze, od czasu do czasu czy z określonych punktów. Ja po prostu pewnie ciągle wierzę w królową Tatrę . To nawet Kraków znajduje się w zasięgu metafizycznego oddziaływania tych gór .

No, troche odbiegłem od tematu i pewnie już nie do końca wiadomo o co mi chodzi i po czyjej jestem stronie. W każdym razie - pozdro z gór!

Dla mnie dyskusja jest ciekawa, choć z pewnością bezowocna
Ale ona pokazuje nasze intuicje dotyczące używania słowa "góry", w moim przypadku intuicja jest chyba taka, że owszem, Witek mieszka w górach, ale żaden z otaczających go pagórków nie jest górą.

Chociaż bardzo podobało mi się, co arasek napisał:

Zdecydowanie Śleża to góra.
Może w sumie to, co napisałem o granicy lasu nie było do końca przemyślane - chyba o chodzi mi o, powiedzmy, bardziej wysokogórski charakter; w Sudetach poczułem go właśnie na Śnieżniku i tylko tam. Wysokość była 1400 z hakiem, a czułem się jak na grani Tatr Zachodnich trochę. Może wiatr zrobił takie wrażenie

Ogólnie Beskidy czy Sudety to są dla mnie góry jako kraina, ale w większości pagórki w sensie konkretnego ukształtowania terenu.

Z tym, że w takim kontekście nie ma żadnego sensu kwestionowanie tego, że beskidołaz chodzi "po górach" (mimo że definicja z 300metrami jest dla mnie kompletnie bezwartościowa i to dopiero jest żonglerka słowami). Oczywiście, że są to wszystko wędrówki górskie i bardzo podziwiam tych, którzy ich dokonują!

P.S.

A mnie zawsze bardzo irytowało takie podejście do rzeczy polecanych przez innych. Na zasadzie naszej koleżanki, która dlatego, że my mówiliśmy jej, że Czas apokalipsy jest dobry, postanowiła, że w ogóle go nie obejrzy. Mogłaby jeszcze na złość odmrozić sobie uszy.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Może sobie być dla Ciebie bezwartościowa, to akurat nie ma dla mnie większego znaczenia - jest to geograficzna definicja geograficznego pojęcia.


To nie do mnie, ale się wtrącę. Rzeczywiście może to być to trochę jak z odmrażaniem uszu na złość, ale muszę powiedzieć, że przy tak widocznej pogardzie, jaka się z niektórych postów wylewa, taki odruch wydaje mi się całkowicie naturalny.

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

(-)

a owszem, tu się zgadzam. a czy siostra Kamika prezentowała pogardę do nie-Tatr? nie wiem. w każdym razie ja mam takie podejście, że jak jakieś osoby, które cenię coś mi polecają, to z założenia zakładam, że coś w tym jest, a nie że właśnie zrobię na odwrót


i jako taka może być wartościowa, ale jak napisałem, dla mnie w tym temacie chodzi o coś zupełnie innego, czyli właśnie o intuicję, co komu się jawi jako góry czy niegóry

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Ogłaszam przetarg nieograniczony na wyjaśnienie temu panu z dużym pięknym zdjęciem Kazalnicy w podpisie, że jego niejechanie gdziekolwiek nie rzutuje w żaden sposób na to, czy coś jest górą, czy nie. Zadanie jest trudne, bo normalnie tego typu rzeczy zaczyna się rozumieć w czasach dzieciństwa, ale gdyby się udało to pewnie satysfakcja spora. Moje skromne możliwości to przekracza, a i chęci nie ma.

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.