Uwaga, to jest post tylko dla ludzi o duszy dziecka, nie nadaje się dla dorosłych zbyt poważnie podchodzących do rzeczywistości, zbyt serio traktujących swoje wysokie wymagania estetyczne oraz architekturę miasta, zblazowanych itp! 
Parę dni temu wybrałam się na Starówkę, po to, żeby na własne oczy ujrzeć co oni tam z okazji świąt narobili. Początkowo sama przed sobą próbowałam udawać, że mam do tego jakiś dystans, że niby patrzę z przymrużeniem oka, że niby podśmiewam się. Sama nie wiem kiedy wędrując tam zamieniłam się w małą dziewczynkę całkowicie i z otwartą buzią pochłoniętą bajkową rzeczywistością. Świat znów stał się pełen tajemnic, magii, czarów, cudów, dziwów, baśni, obietnic i uroków. I można było się zastanawiać, co kryją ciemności i jakie dobre duchy żyją tam, gdzie są światła.
Na Krakowskim Przedmieściu jeszcze umiałam zachować dystans i śmiać się z gigantycznych prezentów i cukierków i świecącego całokształtu.
Zamek Królewski - o mamo, ratunku, wiedziałam, że tu są te gwiazdki, ale one się KRĘCĄ!!!
No dobra, później te gwiazdki jedno dziecko próbowało usilnie złapać i to był najsłodszy moment owego wieczora, wymiękłam do końca.
Pod Zamkiem choinka i jeszcze jedna porcja wielgachnych prezentów (dla kogo one? co jest w środku????)
Takimi bramami i uliczkami wchodziło się dalej wgłąb świata czarów:
No i mamy rynek i Jarmark Bożonarodzeniowy:
(i: O mamo, to tu też są gwiazdki na ścianie?! O, ale te przynajmniej nie kręcą się, tylko spadają w dół, jak na gwiazdki przystało!)
Tylko syrenka nieszczęśliwa i chciałaby uciec, bo ona jednak twardą wojowniczką jest i swoją dumę ma, a tu ją w coś takiego wsadzili...
Za to ta choinka za jej plecami - hipnotyzujące cudo! Widziałam ją już wcześniej i już wtedy byłam zauroczona jak dziecko. Te sople niebieskie spływające w dół - najlepszy patent choinkowy pod słońcem (albo raczej pod gwiazdką).
Rynek Nowego Miasta też trzeba odwiedzić, ciekawe, co tam mają?
Za Barbakanem wściekłe gwiazdy trochę szokują, ale niech im na zdrowie!
Na rynku dość skromnie, ale króluje piękne drzewo - też ma spływające sopelki, czego na zdjęciu nie widać - i przez to trudno oderwać wzrok.
I dalej smutne drzewo pod kościołem:
A tu, cokolwiek podają, na pewno jest zaczarowane!
Po dłuższej wędrówce pośród tych wszystkich cudów i czarów jakoś nie byłam w ogóle, ani trochę zdziwiona, jak znalazłam portal do teleportacji, tajemne przejście łączące Warszawę, Poznań i Wrocław.
Do domu wróciłam o 30 lat młodsza.
A jeśli jacyś dorośli nudziarze, mimo ostrzeżenia, przeczytali ten post (albo, co gorsza, widzieli to wszystko na własne oczy), to proszę bardzo, teraz mogą się śmiać. A nawet psioczyć i pluć na ten cały kolorowy kicz. Ich strata, nie moja!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
