Crazy sprowokował mnie, a może lepiej zachęcił pisząc „kolejny dowód, że chcieć, to móc, wiele nie potrzeba”. Takie coś niby bez znaczenia a siedzi w głowie i sercu, dając odskocznię. Tak kilkanaście dni temu rano o 8-mej wpadł pomysł do głowy na wypadzik. Po 12-stu godzinach byłem znów w domu /tfu: akademiku/ zmęczony ale zadowolony.
Tytuł: Pielgrzymka do budującego się klasztoru Karmelitów w Zwoli.
Wskakuję w podmiejskiego autobusa, miejskiego tramwaja, aż wreszcie o 11-stej ruszam pociagiem z Poznania na południe do Solca Wielkopolskiego położonego nad Wartą. Początkowo nawet nie zauważyłem nawet istnienia tej miejscowości i kupiłem bilet do stacji wcześniejszej. Dopiero w pociągu patrzę na mapę a jest przed Wartą /rzeka/ jeszcze jedna stacyjka. Pytam na peronie konduktora czy się zatrzymuje pociąg i czy muszę zrobić dopłatę. Tak oczywiście pociąg staje i formalnie powinienem zrobić dopłatę, ale... w tym momencie zawiesza głos i dopowiada... wsiadaj Pan.
Po niecałej godzinie wysiadam. Pierwszy widok to rowery dojeżdżających do pracy. Czekają wiernie i cierpliwie na właścicieli. Pamiętam go od dzieciństwa.
Potem sklepik, drobne uciechy dla ciała i w drogę.
Wioseczka miła, a nawet zaskakująca wąskimi uliczkami. Figura serca Jezusowego, ciekawe zabudowania i po kilkuset metrach wał przeciwpowodziowy i Warta.
Nieopodal kolejowy most kratownicowy z kładką dla pieszych.
Za mostem schodzę z wałów i podążam brzegiem Warty. Płasko, /bardzo płasko he he pozdro Pietruszka - jedyne przewyższenie to rzeczony wał przciwpowodziowy jakieś 4-6 metrów deniwelacji pozdro Tyler/. Łąki, pola, woda, czaple, bobry, piasek, zapachy, niebo i ja. Tak poza czasem, poza przestrzenią. Podziwiam ludzi uprawiających tę ziemię, każdy większy stan wody zalewa uprawy. Po kilku kilometrach wchodzę na wał i od tej pory nim podążam. W pewnym momencie czuję się jak jakiś pociąg. Wał przypomina nasyp kolejowy i tak się łagodnie ciągnie i ciągnie. Dla lubiących ciszę, samotmość i horyzont bardzoooo.
takie gospodarstwo mógłbym mieć
ten znak zadziwił mnie i rozbawił /żadnej bitej drogi w pobliżu/
nasyp - droga po horyzont
Niestety po ok. 10 kilometrach schodzę i potem już słabo, choć są cukiereczki.
Lokalne asfatówki, osiedla domków nad jeziorem i wreszcie cel Klasztor Karmelitów /w budowie/ Zwola. Sam
budynek sprawia piękne wrażenie, natomiast usytuowanie takie sobie, Za blisko działek rekraacyjnych, a niestety nie nad jeziorem.
więcej
http://www.zwola.karmelicibosi.pl/z/03_.htm
Dochodzę do Zaniemyśla. Zacne miasteczko.
elewacja talerzykowo-zastawowo-ceramiczna
i tablica której tekst mnie powala /w naszym wiejskim kościele też jest/
Chcę się dostać na Wyspę Edwarda /Hrabia, zostawszy sam na wyspie, ustawił na progu domku szwajcarskiego nabitą armatkę, ukląkł przed nią, przyłożył twarz do wylotu lufy i zapalił proch świecą przywiązaną do kija. Kula rozerwała prawie całą jego głowę, rozrzucając w dość dużym promieniu od armatki cząstki mózgu i czaszki/.
ale nic z tego
swoją drogą ten napis mnie rozbawił, różne rzeczy widziałem nieczynne ale...
Posiliwszy się pizzą przed kościołem wsiadłem do autobusu i wróciłem do
Poznania a potem do siebie /tfu akademika/ zadowolony, gdzie czekały na mnie koty.
1 dzień, 20km pieszo, koszt wymagany 20 zł/ bilety reszta według uznania lub friko /powietrze, zapachy, widoki, deszczyk.../
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
