Joon prawdę powiedziawszy myślałem, że to Poznań to jakiś przystanek w podróży. W głowie mi się nie mieściło, że można tu przyjechać specjalnie z tak pięknego zakątka Polski gdzie mieszkasz i gdzie blisko masz do miejsc bardzo mi drogich. Ale marzenia sa po to by je spełniać.
Cieszę się, że Poznań nie zawiódł, bo to dziwne miasteczko. Na co dzień nie porywa, ale, ale... łatwo się z nim zaprzyjaźnić. Zawsze gdy myślę o Poznaniu to pojawia się myśl, że to miasto łatwo można oswoić i poczuć się bezpiecznie. Kilka chwil i wszystko znam. Bo tak naprawdę obszar godny zwiedzania jest niewielki. Bardzo miło, że odkryłaś i doceniłaś miejsca szczególnie mi bliskie i będące moją codzienną drogą do pracy.
Oczywiście wpierw Rynek Śródecki z sympatycznym muralem 3D z wkomponowanymi prawdziwymi oknami mieszkań i licznymi knajpkami w tym najlepiej pachnącą libańską.
Dawniej Śródka to było też klubowe kino Malta /na zawsze zapamiętam film i atmosferą Once z Marketą i Glenem/ i antykwariat książkowy Pokój z widokiem
najpiękniejszy most w Poznaniu dziś Jordana dawniej Rocha
spektakularnie przeniesiony
tu zbaczam z najkrótszej drogi by przejść moimi ukochanymi uliczkami które koją duszę mą
Akademia Lubrańskiego - pierwsza szkoła wyższa w Poznaniu, bardzo lubię sobie wyobrażać studenckie życie sprzed wieków
Dziś muzeum archidiecezjalne kryjące nie byle co, ale miecz świętego Piotra, którym odciął ucho Malchosa podczas pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym.
uliczka wsród murów do katedry /niestety obstawiona jak cały Ostrów samochodami, niezrozumiała polityka prezydenta oszołoma i urzędników, a że jest to najbliższe bezpłatne miejsce parkingowe Starego Miasta no to tak wygląda/
przy niej krzyż upamiętniający księdza który został zabity przez żuliwracam na plac i pionowe do nieba ściany katedry
gdzie w bocznej kaplicy
cudowny krzyżpotem modlitewne gadanko z Wujkiem
i przez most wbijam na
Chwaliszewo, które kiedyś było naszą lokalną Wenecją
no i w końcu
złoty Jezus przy nieistniejącym mościeBardzo lubię tę drogę choć po prawdzie nie jest mi po drodze. Ale nadkładam bo czerpię siły z tej historii i tradycji. NIe wiem jak to ująć ale to miejsce promieniuje chrześcijańskim genius loci.
Witek ładnie to ujął
antiwitek pisze:
Ale fajna wyprawa! Jest coś miłego w takim samotnym włóczeniu się po mieście. Dzięki Olace poznałem słówko na tę formę spędzania czasu - z francuskiego, znalazłem je też u Herberta. Flanowanie . Jestem fanem flanowania
ja natomiast bym zaproponował /
też inspirowany Witkiem/ neologizm FUMOWANIE na określenie flanowania mieszkańców UT gdy okazuje się, że w czasie wędrówki myślą o forum
no i wystawa kotów to chyba specjalnie dla Ciebie Joon
bardzo, bardzo fajnie i popieram Araska, że następny raz to manewry
ps dla ciekawych dałem trochę odnośników
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
