Byliśmy na wakacjach w Walimiu. Właściwie to już nie Ziemia Kłodzka a najwyżej jej dalekie rubieże. Ale ponieważ wyskakiwaliśmy w Góry Stołowe i ogólnie pojęte okolice - napiszę o tym wypadzie tu.
Walim, jako punkt wypraw nie ograniczający się do Gór Sowich, sprawdza się znakomicie. Nawet do Skalnego Mesta jedzie się góra 40 minut.
Wieś (o miasteczkowym charakterze, ale jednak wieś) jest jednak bardzo zaniedbana, mówiąc językiem księgowych "zamortyzowana całkowicie".
Poważnie wyludniona, z wieloma opuszczonymi poniemieckimi budynkami w stanie półruiny, w środku Walimia straszy ruina dawnych zakładów tkackich. Pomiędzy tym rodzynki w rodzaju ładnie odrestaurowanego kościoła lub nowego orlika. No i nasza chata - Dom Tkaczy, zbudowany w 1704 roku (kurde - za Augusta II Sasa!), pruski mur, w środku jak w skansenie (maszyny do szycia, ubijarki do masła, kosy, wielkie butle z niemieckimi napisami) i zapach drewna, w dodatku wielka przestrzeń do dyspozycji wewnątrz i na zewnątrz.
Drugiego dnia po przybyciu idziemy oczywiście na Wielką Sowę. Klasyczny szlak przez Przełęcz Walimską ale powrót nietypowo - Drogą Gwarków. Bardzo ładna, choć długa trasa. Widoki z wieży na Sowie faktycznie przepyszne!
W następnych dniach zaliczamy:
- Nową Rudę i to pociągiem
- ruiny zamku Rogowiec - dziki, mało uszczęszczany szlak w odludne okolice Gór Suchych, same ruiny świetne i z dobrym widokiem
- obowiązkowe sztolnie w Walimiu, a po tygodniu jeszcze we Włodarzu
- Teplicke Skalni Mesto
- malowniczy szlak z Sokolca na Kozią Równię i z zejściem na Jugowską Przełęcz
- ruiny zamku Grodno (dla mnie rozczarowujące)
- zielony szlak z "Andrzejówki" do ruin zamku Radosno - hardkorowe podejście pod ruiny, poniewierające!
- Broumov i Broumovske Steny - czyli przedłużenie naszych Błędnych Skał na północ. Piękny szczyt Hvezda z oszałamiającymi widokami na Kotlinę Broumovską, Góry Suche, Tłumaczów i okolice Nowej Rudy.
Oprócz tego wypady do Jedliny Zdrój. Uzdrowisko ma nad wyraz senny charakter, w ogóle nie kojarzy się z ruchliwymi kurortami typu Polanica czy Kudowa. Ale raz trafiliśmy na koncert zespołu, który grał największe przeboje live na Placu Zdrojowym. Kuracjusze dobierali się w pary i tańczyli! A my jedliśmy lody i chłonęliśmy atmosferę.
Niewąpliwie największe wrażenie zobił na mnie teplicki park skalny. Mniej znany od Ardszpachu, moim zdaniem niesłusznie. W odróżnieniu od kameralnego w sumie charakteru sąsiada (lub choćby naszych Błędnych Skał), tu potężne iglice skalne wystrzelają na kilkadziesiąt metrów w niebo, wszystko jest monumentalne, z rozmachem. A najlepszy kanion Sibir - chłodny, wąski, pokręcony, niesamowity.
Bardzo podobały mi sie też owe Broumovske Steny. I w ogóle mam kolejne dobre wrażenia z Czech. Może to kontrast z Walimiem, gdzie straszyły te odrapane budynki, na ławkach siedzieli mało sympatyczni podpici tubylcy w wieku różnym? Broumov - choć czeski Vonnegut napisałby pewnie, że to ichnie "zadupie Wszechświata" - zadbany, dość czysty, z ludźmi pijącymi piwo w ogródkach przed knajpami, ale bez śladu agresji i łysych karków. Jedynym minusem były dwie grupy hałaśliwych Cyganów, przetaczających się bez celu tu i tam, pod nieprzyjaznymi spojrzeniami Czechów.
Aha - trudno też zwiedzać czeskie kościoły. Najstarszy drewniany kościół w Czechach znajduje się właśnie w Broumovie. Cóż z tego - otwierany jest tylko raz na jakiś czas w dziwnych godzinach, za wejście słono się płaci (ma charakter tylko zabytku - lampka na tabernakulum nie płonie). Inne kościoły też przeważnie zamknięte na głucho.
W sumie - prawdziwie górska wyprawa, dużo łażenia, dużo widoków. A jednocześnie nie byliśmy jakoś bardzo ograniczeni terminem, by nie dać sobie czasem trochę luzu... Wkrótce trochę zdjęć!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
