Ultima Thule

Kamikowe susły przypomniały mi o kretach. Pamiętam jedną taka przygodę, tylko już nie wiem, czy to przydarzyło się mojemu bratu czy mnie - w każdym razie spod nóg niech będzie, że mojego brata wyrósł kopiec i zobaczyliśmy ryjek kreta! I było wielkie zdziwienie i radość, że pod ziemią są FAKTYCZNIE takie zwierzęta.

Chodzi Ci o najliczniejszy gatunkowo (ponad 5 tysięcy gatunków) rząd ptaków, do którego należą na przykład i jemiołuszki, i kruki? Hehehe... Czy raczej o wróbla i mazurka? Wiesz, czapeczka, policzek i masz.
A atlas można nosić ze sobą. Można też robić zdjęcia i potem porównywać w domu.

No i ważne, żeby to był atlas do rozpoznawania ptaków, a nie książka z kolorowymi zdjęciami, które mogą być śliczne, ale właśnie nieuwypuklające cech charakterystycznych.


Mądrzę się, a sam umiem rozpoznać bardzo mało gatunków, a często co najwyżej do poziomu "myszołów albo błotniak", "jakaś pokrzewka chyba" itp. W ogóle czuję, że ten wątek został utworzony, żeby pobudzać moje kompleksy...

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Hehehe, bynajmniej! Miałem raczej nadzieję na jakieś ciekawe historie.

I żeby nie było: błotniaka od myszołowa akurat odróżnię (chociaż wiadomo, to zależy od warunków), ale dla mnie to wciąż tylko zabawa i pełna amatorszczyzna (pokrzewki nie znam na przykład).

A książka ze zdjęciami jest moim zdaniem świetnym i bardzo pożytecznym uzupełnieniem dla atlasu, ale właśnie uzupełnieniem.

godne polecenia:
Lars Jonsson Ptaki Europy polecana przez Komisję Faunistyczną PTZool.
oraz Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków
a do poczytania obowiązkowo choć bardzooo trudne do zdobycia
Sokołowski Ptaki ziem polskich

ogólnie lepsze są atlasy nie fotograficzne ale gdzie ptak jest narysowany gdyż są zaznaczone wszystkie cechy charakterystyczne
powodzenia!

Owszem – obie te książki to klasyka.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Wróbla i mazurka to w ogóle nie ma szans, żebym odróżniła. Toż to ten sam ptak jest przecież! Kto to w ogóle wymyślił, że nie?
Ale mówiąc o wróblowatych, miałam na myśli odróżnianie od siebie tych różnych kolorowych ptaszków - sikorek, gilów, szczygłów, zięb itp. One mieszają mi się wybitnie ze sobą.

Co do pomocy naukowych - wg mnie dobre zdjęcie jest lepsze niż rysunek. Ale musi być faktycznie dobre.
Na to, żeby dźwigać ze sobą atlasy do lasu jestem chyba zbyt leniwa i wygodnicka. Zresztą w sumie sama żadnego nie posiadam, te co widziałam to u kogoś czy gdzieś tam..

Joon, fajne z tym krecim ryjkiem!
Kamik - susły, hoho!

Co do dziwnych spotkań ze zwierzętami: kilka tygodni temu - pierwsze ocieplenie po tych tęgich mrozach tego roku - łaziłem sobie nad rzeką, słoneczko, dość ciepło, nagle patrzę: na śniegu leży pszczoła. "Ooooj" pomyślałem, podniosłem, przyjrzałem się. Wyglądała na martwą. No ale myślę, zagrzeje ją trochę. Po chwili kiwnęła jakimś czułkiem, poruszyła końcem odwłoka, "hmmm". No bo co tu teraz z nią zrobić? - do domu jeszcze nie idę, wyrzucić przecież nie wyrzucę... Ostatecznie zawinąłem lekko w chusteczkę i schowałem do kieszeni. No i łażę sobie, ale też stale myślę. Trzymam ją w kieszeni z dłonią (w funkcji kaloryfera) rozkręci się całkiem i w końcu mnie trzaśnie. A w ogóle to co z nią zrobię - będę z nią mieszkał w pokoju? To może na ganku? Po chwili takiego chodzenia z pszczołą w kieszeni postanowiłem sprawdzić jak ona się miewa. Okazało się, że całkiem nieźle. Ładnie wyglądała w promieniach popołudniowego słońca. Ale w końcu zebrała się w sobie i postanowiła odlecieć. Nie zatrzymywałem, odprowadziłem wzrokiem. I polazłem sobie dalej. Fajnie, ale myślę, że niestety niekoniecznie musiała wrócić na swoje zimowisko.

Kilka lat temu znalazłem na śniegu pająka. Wyobrażacie sobie pająka wędrującego po śniegu z dala od domostw? Co on tam robił w ogóle? Złapałem go prędko i zaraz wpuściłem do rękawiczki. I tak skurwysyn zdążył mnie ugryźć chyba w trzydziestu miejscach! Całe śróddłonie mnie swędziało. Wypuściłem go na ganku i na tym się nasza znajomość skończyła.

Ze zwięrzętami nigdy nic nie wiadomo.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Pod tym względem jarzyny są pewniejsze.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Fajnie tu piszecie... moje doświadczenia z fauną są ubogie w typie miejskim. Trochę więcej doświadczeń dawały spływy, ale wbrew pozorom też niezbyt dużo
Owszem -
1) kilka razy sarna na drodze (dwa razy w nocy, przy czym raz zupełnie oszołomiona gapiła się w światła i nie chciała zejść)
2) kilka razy lis, w tym raz na spływie dość bezczelny - wieczorem podkradał się do namiotów i rozwłóczał worki ze śmieciami w poszukiwaniu żeru
3) wiewiórki na Cytadeli
3) już z daleka - dziki, kozice...

Ptaki są piękne ale odróżniam tylko gołębia od wróbla. Aha - jeszcze fajnie kołują myszołowy (chyba - ?) nad łąkami gdy się spływa rzeką. Ich cierpliwość w zataczaniu tych kręgów jest godna podziwu. Aha, aha! - z daleka widziałem kiedyś dzięcioła, był zadziwiająco niepozorny w porównaniu do hałasu jaki robił.
Podobnie - ryby. Dla mnie to wszystko po prostu ryby, no może poznam szczupaka (zębiska!) i węgorza (długi).
No i owady. Tu muszę przyznać, że sporo ich zabiłem, szczególnie komarów. Czasem bezrefleksyjnie, jak automat a przecież ustawa stanowi, że "zwierzę nie jest rzeczą". Ale ważki, niektóre takie "fałszywe osy", bączydlaki - bardzo fajne!
Na koniec wspomnienie z dzieciństwa - co prawda to nie było zwierzę dzikie, ale samo spotkanie było dzikie. Ponadto zwierzę, które napotkałem prawdopodobnie już nie żyje, więc ad memoriam. Otóż byłem latem na wsi, szedłem przez pewne obejście na skróty a tu nagle napotykam na kurę bez głowy! Chodziła sobie nieco wprawdzie chaotycznie, ale jednak. Wtedy się nie przestraszyłem jakoś bardzo, ale do dziś pamiętam surrealizm tego zdarzenia.

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

o, to nawet i ja widziałam!
przypomniałam sobie, że kiedyś wracjąc w nocy do domu spotkałam na moim osiedlu jeża, który szedł po chodniku!!!

_________________
ja herez ja herez

Na sąsiednim osiedlu też to się zdarza!

U mnie z doświadczeniami też słabo. Wiewiórki na Cytadeli i przy mojej szkole - wiadomo. W Tatrach raz kozice, wcześnie rano, na zejściu z Zawratu w Dolinę Pięciu Stawów. No i dziki! Podczas jakiegoś weekendowego spaceru w Wielkopolskim Parku Narodowym - z pięć malutkich i jeden większy, ale nie dużo większy, nie tata czy mama, raczej starszy brat. Tak nam przespacerowały przed oczami!
A sarny/jelenie to często, ale głównie z okien pociągu czy samochodu. Na żywo chyba tylko raz, gdzieś pod Magurą Stuposiańską. Chociaż nie, jeszcze w środku Poznania - na tym najmniej zagospodarowanym odcinku Warty, między Mostem Lecha a Ostrowem Tumskim.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Wyobraź sobie, że ze 3 tygodnie temu (?) w ciągu dwóch dni nasze autobusy miały kolizje z sarnami, jedna na Bałtyckiej a druga na Szelągowskiej (!!!) Przecież to prawie centrum!

_________________
Auto, winda, kibel, molo
Ławka, kino,basen, szkoła

Szelągowska faktycznie mocno dziwna, bo to wprawdzie ten "mój" dziki odcinek Warty, ale z drugiego brzegu. A Bałtycka gdzie? Koło mostu właśnie?

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Z Fengari to się już chyba poddam, hehe...
I Witek, hehehe...

Tu nie dałbym głowy. Z kołowaniem (dość nisko i jeszcze z częstymi opadami) kojarzą mi się raczej błotniaki. Myszołowy bardziej z wypatrywaniem ofiar z jakiegoś podwyższonego punktu (słup, drzewo). Z durgiej strony jednak są najpospolitszym szponiastym, więc pewnie dobrze celujesz. Nie umiem teraz znaleźć, jak wygląda ich lot w czasie polowań, ale w domu mam jeden folder, gdzie to powinno być.

Serio? Z sarnami się z godzę, ale jelenia udało mi się jak dotąd zobaczyć tylko raz i uznałem to za spory sukces.