Ultima Thule

Z wielkim zdziwieniem odkryłem dzisiaj, że w całej serii wątków opisujących krainy naszego mlekiem i miodem płynącego kraju brakuje tematu o Mazowszu.

W sumie nie ma się czemu dziwić. Nie ma tu ani gór jak na Podkarpaciu, ani plaż jak na Pomorzu czy Mierzei Wiślanej, ani nawet jezior jak na Mazurach czy urokliwych cerkwi i kościółków jak na Podlasiu.

No to co jest?



No właśnie - płaskość jest. Wszechobecna płaskość po sam horyzont, który też jest płaski jak Kate Moss i to w wieku 16 lat.

Coś jeszcze? Ano tak. I tu przechodzimy do sedna: Gdyby ktoś mnie obudził w środku nocy i zapytał z czym mi się kojarzy Mazowsze, to bez zająknięcia wymieniłbym trzy rzeczy: lasy, rzeki i pola. Niby nic nadzwyczajnego, bo w zasadzie takie atrakcje to są wszędzie, bo ktoś pewnie wspomni o jakiś zabytkach, czy innych atrakcjach turystycznych ale...

Te mazowieckie lasy, rzeki i pola jakoś tak mi się przeplatają, łączą i zazębiają i stanowią o klimacie całej krainy, że to właśnie one są dla mnie tym, co jest dla niej najbardziej charakterystyczne.

I możecie mnie nazwać nieobiektywną bestią, ale szczerze mówiąc nie przypominam sobie, żeby jakieś inne łąki w Polsce tak pachniały w sierpniowy wieczór jak te nad Bugiem, Narwią, Liwcem czy Pilicą. No i pewnie lokalny szowinizm wyleje się ze mnie szeroką falą jak dodam, że
nigdzie nie ma takich fajnych zagajników i brzeźniaków z kozakami i maślakami jak na Mazowszu.

Przyznam, że z okien pociągu czy autobusu nie umiem raczej docenić walorów Mazowsza. Największy zarzut, formułowany podświadomie raczej, bo nigdy dokładnie nie przemyśliwałem, to nawet nie tyle płaskość, bo to akurat może być ok, tylko nadmierne ucywilizowanie.

Natomiast nigdy nie podróżowałem po podobnej do bieżni mazowieckiej równinie inaczej. Jednakowoż to stwierdzenie -



- trochę mnie przekonuje . Na przykład jeśli wziąć pod uwagę drogi polne, a zwłaszcza rzeki, bo to zawsze mnie zaciekawia.

_________________
I'll tell you this, no eternal reward will forgive us now for christen him Fifonż

Przyznam, ze wcale Ci się nie dziwię.




I tu też się zgodzę. Tyle tylko, że z Mazowszem jest tak śmiesznie, że wystarczy dać krok w bok z utartego "ucywilizowanego" szlaku i ta cywilizacja kończy się nagle jak nożem uciął.




Służę polną drogą:

dobry podtytuł tematu

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

O! Przyznam, że dopiero teraz skumałem co tam za linijka jest!



Pet, a znasz piosenkę Skaldów "Cisza przed burzą"? Bo mi chyba zawsze będzie ona przychodzić do głowy gdy spojrzę na ten wątek . Na jutubie nie ma, ale na pewno można znaleźć gdzie indziej.

_________________
I'll tell you this, no eternal reward will forgive us now for christen him Fifonż

Nie znam. Za to góglając sobie trafiłem na wiersz Baczyńskiego pt. "Mazowsze":



O ile sam wiersz za bardzo mi się nie podoba, o tyle pierwsza zwrotka wskazuje, że chyba niechcący osiągnąłem mentalną synchronizację z Krzyśkiem.

No właśnie.
Znam mazowiecką płaskość od urodzenia i zawsze traktowałam ją jako coś zwykłego, pospolitego, na co nie zwraca się uwagi, bo i po co?
Ale kiedyś jak wracałam z innych rejonów kraju, tak jakoś nagle walnęła mnie po oczach, że aż mnie zatkało. No bo jak to jest możliwe, myślę sobie? Nienormalne to po prostu, żeby teren był tak wyprasowany, kilometrami, równo, aż po horyzont. No jak to tak? Ja rozumiem, że nie ma gór, ok, ale żeby nawet lekkiego pofalowania, tak w ogóle nic? No jak to tak może być, no?

Pisałem kiedyś w innym miejscu:

W moim odczuciu tereny między Koninem a Kłodawą to jeszcze takie pograniczne marchie, gdzie wpływy wielkopolskie wciąż są silne. Dalej jest ziemia niczyja, Lech już nie pany ale jeszcze nie zdech, Legia zaś prowadzi się generalnie lepiej choć jeszcze purytanką nie jest. Swoisty szok końcowy następuje u mnie w okolicach kultowego drogowskazu "Muzeum Sromów 2 km". Zaczynają się ludowości łowickie, mleko łowickie, dziwne nazwy mijanych wsi - milusie, miękkie. Płochocin, Karolków, Kożuszki... Wtedy już wiem, że jestem na Mazowszu

A co do krajobrazów... wydawało mi się kiedyś, że Wielopolska jest płaska. Dopiero kontrast z Mazowszem uświadamia, że ten region to bądź co bądź efekt działania lodowca. Tu jezioro, tam jezioro, Dziewicza Góra, Osowa Góra, Góra Moraska, Poznański Przełom Warty ("przełom" może z przesadą jednak, niemniej!). Sam Poznań jest mocno pofalowany, na co zwróciła mi kiedyś uwagę Fengari podczas swojej wizyty. A na Mazowszu faktycznie - już zupełna płaskość.
I faktycznie - tak jak Pet pisał, łatwo tu się przechodzi z mocno rolniczo użytkowanych terenów do zupełnej głuszy. Brzozowe lub sosonowe laski na lichych glebach, zakątkowość, leśno-polne trakty donikąd - to jest bardzo ok. Spotkałem to kiedyś na wschodnim Mazowszu (Wyszków i okolice). Gdzieś koło Skierniewic byłoby pewnie trudniej...

_________________
Nadciąga moo-oo-or!

O to to! Dla mnie ta "zakątkowość" i "trakty donikąd" to wizytówka Mazowsza.

Super napisane!!

_________________
I'll tell you this, no eternal reward will forgive us now for christen him Fifonż

Dziś na zakończenie mszy aktor Andrzej Lajborek wypowiedział ad hoc słowa wiersza Ernesta Brylla

Ta ziemia taka czysta, jakby umieciona skrzydłem aniołów.
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała, a zawsze dziecinna.
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią,
a prawo tak jest prawem, jak pola się złocą,
kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada.
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada,
że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca.
Ta ziemia wielkiej myśli, kiedy ją zdeptano
jak ogień tysiąc iskier - tysiąc wielkich ludzi rozrzuciła po świecie.
Kto pustynię budził, kto gasił żar równika
kto topił lodowiec, jeśli nie iskry jej - wielcy synowie współumarli z tęsknoty.
Teraz powróceni w jedno wspólne ognisko
zbudują na ziemi więcej, niźli ktokolwiek - widzę to ja ślepy.
Ta ziemia taka czysta, jakby umieciona skrzydłem aniołów.
Cicha i równinna, tyle już wycierpiała, a zawsze dziecinna.
Ufa, że dobroć jest tylko dobrocią,
a prawo tak jest prawem, jak pola się złocą,
kiedy żyto dojrzewa, jak zimą śnieg pada.
W dalekich ziemiach za to umierali moi ojcowie.
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę, co niepokalana.
Za to powietrze ze wszystkich mądrości najzdrowsze,
za ludzi zgodnych, mądrych i cierpliwych,
za najwierniejszych z wiernych, uczciwych z uczciwych.
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze.
W dalekich ziemiach za to umierali.
Tu wierzą wciąż, że sąsiad szanuje sąsiada,
że chleb jest święty, jeszcze świętsza praca.
W dalekich ziemiach za to umierali moi ojcowie.
Za gniazdo bociana, za chleb, za tę równinę, co niepokalana.
Za to powietrze ze wszystkich mądrości najzdrowsze,
za ludzi zgodnych, mądrych i cierpliwych,
za najwierniejszych z wiernych, uczciwych z uczciwych.
Za mą Ojczyznę - Polszczyznę, Mazowsze.
W dalekich ziemiach za to umierali.

Po pierwszych trzech wersach w kościele nastała cisza.

Pomyślałem, że muszę tym się podzielić w tym wątku
__________________

a potem p. Andrzej zaśpiewał

wybrałem wykonanie Bartka, z którym poznałem się kiedyś w Gorcach


Dzięki MAZOWSZE!

zdrówka życzę

_________________
J 14,6

Grechuta to zaśpiewał

_________________
J 14,6

Niby płaskie to Mazowsze, a codziennie chodzę pod górę .

A propos, zdobył ktoś koronę Warszawy?
To 6 szczytów: Kopa Cwila, Góra Trzech Szczytów (Monte Kazury), Górka Szczęśliwicka, Kopiec Powstania Warszawskiego, Góra Gnojna, Kopiec Moczydłowski.

_________________
Mam w sobie dzikość żółtej pantery...

Kurczę, nie dalej jak wczoraj myślałam o tym wątku, a raczej o jego temacie, bo istnieniu samego, odrębnego wątku zapomniałam. Za to dyskusję o płaskości Mazowsza pamiętałam.
A temat przypomniał mi się, kiedy stojąc na wzniesieniu w lesie, patrzyłam w dół i zastanawiałam się, co takiego tam prześwituje między drzewami, a potem podniosłam wzrok na wierzchołki drzew w oddali na szczycie kolejnego wzniesienia i spytałam koleżanki : - A co jest za tamtą górą? Słowa 'góra' użyłam oczywiście nieco żartobliwie, niemniej jednak las ten stanowczo zaprzeczał twierdzeniu o płaskości Mazowsza.


Nie. Z tej listy byłam, zdaje się, tylko na dwóch. Ale chyba już dawno byłam za tym, żeby zorganizować forumową wyprawę mającą na celu dokonanie tego wyczynu. Tylko duch manewrowy na forum niestety umarł.

Nie, ale dzielnie kibicowałem, gdy w ramach takiej akcji zdobywano Górkę Szczęśliwicką.

_________________
profanar la tumba al ritmo de la rumba