CZ.II
W czwartek niechętnie opuszczamy Lutol i płyniemy przez Trzciel w kierunku Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. W Trzcielu czytamy zresztą, że jedno z jezior po drodze jest w zasadzie rezerwatem i że spływy mogą nim płynąć tylko za zgodą dyrektora parku. Postanawiamy posługiwać się konstrukcją domniemanej zgody i płyniemy. Rzeka robi się sama w sobie coraz ładniejsza, porównywalna z Drwęcą, chociaż do Piławy czy Drawy jednak brakuje jej trochę klasy. Ot, jak na przykład Rapid Wiedeń albo Sampdoria Genua w porównaniu do Chelsea albo Milanu. Dopływamy do oznaczonego (ale bezpłatnego) biwaku, bardzo ładnego zresztą. W ostrym jeszcze słońcu, łagodzonym przez cienie drzew rozbijamy się i włazimy do wyjątkowo ciepłej rzeki na kąpiel. Wieczorne ognisko i kiełby przeplatają się z coraz głośniejszymi grzmotami, idzie burza… W końcu, gdy pieprznęło już całkiem blisko ewakuujemy się do namiotów. A po jakimś kwadransie rozpętało się na dobre. Wieje, błyska, grzmi, umiarkowanie pada – w namiotach jednak odbiór tego wygląda zgoła inaczej… W końcu jednak burza przetacza się dalej a rano budzimy się w oparach niskich, ciepłych chmur. Jest jak w dżungli. Po śniadaniu niby zaczynamy się powoli zbierać, ale widnokrąg znów ciemnieje i po dwunastej mamy drugi akord nawałnicy. Tym razem grzmi mało ale jak leje! Po jakimś czasie wszystkie namioty stoją w wodzie (na szczęście nikogo ewidentnie nie zalało, ale brakowało niewiele). Ale w końcu niebo się przeciera i nawet wychodzi słońce. Namioty i ubrania schną szybko przy ogniu i zapada decyzja – płyniemy! Trochę to szalony plan bo jest już prawie siedemnasta, ale dopłyniemy chociaż do następnego biwaku przy leśniczówce. Ten odcinek okazał się najładniejszy z całego spływu – meandry, trzciny, skarpy a to wszystko podświetlone niskim słońcem. Po wieczór rozbijamy się przy leśniczówce w Rańsku. Wita nas pas kilkunastu powalonych drzew przy łące biwakowej – okazuje się, że ta nocna burza miała tutaj jeszcze gwałtowniejszy przebieg. Miejsce takie sobie, ale z przepięknym widokiem na drugi brzeg rzeki. Ogniskujemy długo… A śpimy krótko – jakoś tak po czwartej budzi nas kogut-psychopata.
Gość pieje jak opętany aż do śniadania a my chętnie przerobilibyśmy go na obiad… No nic, wyruszamy, z zamiarem wpłynięcia na boczne Jezioro Żółwińskie. Przez ten wczorajszy deszcz dopłyniemy tylko do Międzyrzecza i tak już więc nie ma co się spieszyć. Półtorej godziny rzeką (ciągle bardzo ładnie) i docieramy do jeziora. Tam znajdujemy śródleśną łąkę, potem drugą ale niektórzy już się przywiązali do pierwszej, więc mamy tradycyjny sejmik i nawet lekkie spięcia ale na końcu zawsze zgoda – nocujemy na drugiej. Robi się piękny wieczór – nad wodami jeziora wschodzi ogromny księżyc w pełni, ognisko iskrzy, kiełby skwierczą, w ruch idzie szampan zachowany z sylwestra oraz nabyte lokalne wino za 3,50 (na butelce – cóż za wspaniały tupet – napis „Seria limitowana”). No i robi się niedziela, jak szybko ten tydzień minął! Zbieramy się powoli pod lazurowym niebem, opuszczamy jezioro i przy przyjemnym, silniejszym już nurcie dopływamy do Międzyrzecza. Ostatnie pociągnięcia wiosłem, brzeg… Tymczasem zbiera się na burzę. Zostawiamy więc kobiety i dzieci z manelami i jedziemy szybko po samochody do punktu zero, to jak film w drugą stronę w przyspieszonym tempie – Trzciel, Zbąszyń, Chobienice… Odwiedziny miejsca startu – niewesołe deja vu. Wracam, za Trzcielem okazuje się już po burzy ale droga przez las zablokowana – ogromne drzewa leżą w poprzek drogi, jezdnia zasypana liśćmi, mchem, szyszkami… Wysiada za mną jakiś Holender i krzyczy „Mijn God!” Trzeba czekać, przyjeżdżają traktory i usuwają drzewa. Dobrze, że nie jechaliśmy tędy trochę wcześniej, mogło być różnie… A w Międzyrzeczu, dokąd w końcu docieram ( tylko 12 km dalej) nie spadła nawet kropla deszczu! Ale potem, gdy wracamy przez Pszczew, Borowy Młyn, Międzychód – znów widać siłę żywiołu. O 19:01 jesteśmy pod domem.
Obra jest rzeką na czwórkę. Nie ma wybitnych momentów, ma za to słabe. Dla miłośników jezior po drodze – spory plus, bo jest ich trochę i mają swoją urodę. Cała impreza wypadła wszakże doskonale.
Zdjęcia – będą jak zwykle nieco później.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
/
aż sie chce spływać 
