Niewiele wiedziałem o Łobżonce. Nawet internet wypluł z siebie skromną ilość informacji o tym szlaku kajakowym. Ale zaryzykowałem.
W rezultacie - opłaciło się, choć granica oznaczona słowami "zły wybór" chwilami była blisko.
Wyjechaliśmy bardzo wcześnie, kwadrans przed szóstą. Kajaki z Krępska przed dziewiątą, o dziesiątej byliśmy na wodzie. Pogoda była w zasadzie cały czas stabilna na poziomie niewysokim - chłodnawo jak na końcówkę maja (około 18 stopni), zachmurzenie 3/4 nieba, ale nie padało.
Zaczęliśmy w Dorotowie, na granicy województw. Łobżonka przez kilka kilometrów wije się bardzo urokliwie przez lasy, okolice bardzo dzikie, przez kilka godzin nie było widać śladu cywilizacji. Na Miale na przykład było inaczej - częste mostki, krowy, pastwiska. Na Paklicy rok temu - bunkry, jakieś pojedyńcze zagrody w zasięgu wzroku. Tu na razie nic.
Później zaczęły się stopniowo przeszkody, ale nic poważnego. Ot, przepłynięcie pod drzewem, ominięcie chaszczy. Z perspektywy - chyba najbardziej relaksowe godziny spływu. Stopniowo rzeka zaczęła się rozlewać w jezioro, dolinka którą płynęliśmy rozstąpiła się na boki i krajobraz się mocno zmienił. Zrobiło się trochę ...syberyjsko?
Tak dopłynęliśmy do elektrowni wodnej w Witrogoszczy. Było już po drugiej, słońce akurat przygrzało, więc po przenosce zrobiliśmy sobie mały odpoczynek. I dobrze zrobiliśmy! Odcinek za Witrogoszczą był najbardziej zwałkowym (pominąwszy fragmenty Drawy) jakim w ogóle w życiu płynąłem! Łobżonka znów zapadła w wądół otoczony lasem. Drzewo za drzewem, przeszkoda za przeszkodą! Od łatwych do naprawdę trudnych, a przede wszystkim w dużym natężeniu. Bywały odcinki gdzie na 50 metrach pyszniło się 7-8 zwałek, jedna na kilka metrów. Trochę cykałem jak ekipa sobie poradzi, ale dali radę!
Niejeden raz zmełłem w ustach przekleństwo
A rzeka i okolica wciąż były piękne, z tym że tym zwałkowym tempem robiliśmy może 2 km/h i wreszcie po siedemnastej znalazłem fajną łączkę w zakolu, oznajmiając cokolwiek zmordowanym już spływowiczom, że tu zanocujemy.
Miejsce okazało się doprawdy urokliwe a gdy zapłonęło ognisko i zaskwierczały kiełby no to już w ogóle podbiło nasze serca kamienne.
Zasypiając (noc dość ciepła dzięki zachmurzeniu) pomyślałem, że do planowanego Kościerzyna Wielkiego nie dopłyniemy, nie ma szans przy takiej zwałce - ok, zadzwonię jutro żeby przyjechali po nas do Łobżenicy...
Rano, po zwodowaniu, Łobżonka podstępnie przez 300 metrów była grzeczniutka i łatwiutka. A potem znów zaczęły się zwałki!
Wreszcie jednak lasy się skończyły i wpłynęliśmy w trzcinowo-łąkową okolicę. To też ma swój urok - po drodze wiele ptaków, łabędzia rodzina, biegający solo koń... Zaczęły się pojedyńcze zabudowania przedmieść Łobżenicy... i tak dopłynęliśmy - już łatwo i bez przeszkód - do centrum miasteczka, gdzie czekałaby nas przenoska. Nie zdążylibyśmy jednak dalej płynąć w rozsądnym czasie, tym bardziej że pora wracać do Poznania na wybory. Tu czekamy więc na pana od kajaków.
Podsumowując - Łobżonka to piękna ale bardzo wymagająca rzeka. Praktycznie bez "infrastruktury spływowej". Mogę się mylić, lecz po braku jakichkolwiek śladów na zwałkach wnoszę, że byliśmy tam pierwszym spływem w sezonie. Spływ Łobżonką daje wiele satysfakcji ale i zmęczenia. Na pewno nie nadaje się dla kogoś kto chciałby zobaczyć
jak to jest na spływie (w tym zakresie polecam Paklicę z ubiegłego roku), natomiast kajakarze z pewnym doświadczeniem - zapewne docenią.
Łobżonka - *****
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
/
