Aras za spływ Głuszynką wielki szacun
prowincjonalność spływowa na max gwiazdek
znam i na myśl nie przyszło, że tym czymś można
dopiero dziś zauważyłem
ok początek relki
Zbrzyca -Brda 2015
Kobylnica /k. Poznania/ do Lubnia /k. Brus/ 270 km – jak myślicie ile przesiadek.
Odpowiadam: 4 czyli 5 pociągów. To znaczy tak podawał rozkład.
Rzeczywistość była tak, że jeden szynobus obsługiwał dwa połączenia i odpadała jedna przesiadka.
Tym niemniej Kobylnica – Poznań – Krzyż – Piła - Chojnice – Lubnia.
Dwa pierwsze EZT czyli kibel potem szynobusy.
Dla mnie takie połączenia to przyjemność. Uwielbiam kilkunasto do kilkudziesięcio minutowe przerwy. Galopuję po stacji/dworcu i okolicach. W tym roku wielkie odkrycie to Krzyż Wlkp. i uliczki przy dworcu mnie zauroczyły.
Bardzo krótkie wrażenie więc mocno subiektywne. W każdym razie wyobraźnia przeniosła mnie w czasie i wzbudziła tęsknotę za tamtymi czasami gdy powstawał węzeł kolejowy.
Jeszcze dłuższa przerwa w Chojnicach, które też lubię czyli centralnie położony dworzec jak dawniej w Poznaniu Gł., Kamieniu Ząbkowickim czy w Wałbrzychu Gł. czyli centralna aleja dojazdowa z pętlą przed frontem dworca oraz perony po obu stronach. I za wiaduktem sklep „Źródełko” - nazwa mówi sama za siebie. Tu już prowincjonalność w czystym stylu.
Po 5:38 drogi wysiadamy z synem na stacyjce. Do miejsca gdzie rozpoczynamy spływ 12 km. Wpierw plan 3 km do Leśna a potem dzwonimy po spływowy transport. Idzie się fajnie lokalnym asfaltem. Samochody z rzadka przemykają. Chwila i w Leśnej. Zakupy na dwa dni kajaków, wizyta w pięknym kościele przeniesionym jakby z podhala, zawierzenie czasu i dalej w drogę.
Mamy po prostu wielką ochotę na marsz. Nawet towarzyszy nam szlak pieszy a jakże zielony. Odbijamy w las sosnowy i piaszczystymi duktami sobie wędrujemy. Potem stare bruki, wsie zagubione w lesie.
Bardzo przyjemnie, plecaki tak do 15 kg /namioty, żarło, gary i lumpy/ nie ciążą. W sumie te 12 km bez problemu i nawet nie wiadomo kiedy. Było warto choćby dla takiej pocztóweczki dla Laski.
Fajna miejscówka nad jeziorem na skraju wsi Kruszyny.
Komandor z towarzyszem, którzy przyjechali 2 dni wcześniej zmarznięci i wymoczeni deszczem. Spocony po drodze nie dowierzam. Arasek zapewniał słońce no bo jedzie w góry i tak ma być. No to powtarzam, że kropla deszczu nie padnie nam na głowy. Patrzą jak na szamana. Na szczęście moja reputacja nie cierpi /pozdro Bogus/ i prognoza Araska w 100% się sprawdza. Pierwsze krople spadają gdy autem dojeżdżamy po spływie do domu. Tak więc rada: planujcie urlop jak Aras.
Woda w jeziorze zimna, wieczór zimny, ognicho niemrawe. Noc bardzo zimna.
Rano do kościoła w bagażniku terenówki. Dwie godziny pieszo z wczoraj pokonujemy w 10 minut za późno wystartowaliśmy /fakt, że rajdowo, ale Honda CR-V na szutrze wzorowo/. Na mszy koncelebra: Ks. Tadeusz Stolz /kaszub, dyrektor biblioteki uniwersyteckiej KUL/, o. Ludwik Wiśniewski dominikanin /ten z wyborczej i tygodnika powszechnego/ oraz proboszcz. Wielkie zdziwienie skąd taki zestaw. Była to zapowiedź najciekawszej cechy spływu Brdą.
Jeszcze szybkie zakupy w sklepie i nad jezioro. Około 11-stej dojeżdżają kajaki. No to zaczynamy. Cdn...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Chyba, że ta druga noga, którą słabo na zdjęciu widać, też robi za wiosło. 
