Forum twinpeaksowe jest teraz, co dało się przewidzieć, straszliwym monstrum, które pożera czas i przestrzeń. Nie tylko powstają tam setki postów dziennie, ale są to w istotnej części posty długie, przemyślane i warte czytania. Bezpieczniej jednak nie zbliżać się za bardzo do monstruma, więc większości wątków nawet już nie otwieram a i tak to, co otwieram, konsumuje mi za dużo czasu. Nic więc tu prawie nie pisałem, bo jeżeli już, to pisałem tam...
Powiem więc w skrócie i po naszemu
Cz. 1 i 2 - nie. Podobały mi się tam niektóre rzeczy, ale więcej się nie podobało. Nie było w tym śladu Twin Peaks. Nie było w tym, co gorsza, żadnej narracyjnej płynności i w ogóle nie mogłem skumać ani co, ani po co.
best moments: rozmowy Hawka z Log Lady - prawdziwie poruszające - oraz scena Shelly/James/Roadhouse na zakończenie 2 odcinka (a więc prawdziwy twin peaks jeszcze istnieje!)
worst moment: ewolucja ramienia
Nie, ale oscyloskop do odwirowywania Coopera, nieee.... I póki co sekwencja ze szklanym pudełkiem w Nowym Jorku też budzi moje mieszane uczucia, ze skłonnością do negatywnych.
Cz.3 - TAK! Początek, piętnastominutowa sekwencja w "Purple Room" wprost rewelacyjna, jak z najlepszych momentów Lyncha w ogóle. Ten niesamowity montaż, kobieta bez oczu, przerażające łomotanie w drzwi, major Briggs w mgławicy... Przejście do, swoją drogą znakomitych, scen żigania
było wręcz jak ulga!
Cz. 3 c.d. i cz. 4 - tak. Nie pamiętam już, co tam było w której części, ale ogólnie zmieniły się proporcje: pewne rzeczy nadal mi się nie podobały, ale było ich mniej, więcej tych dobrych. Nadal bardzo mało w tym Twin Peaksu. Pierwsze cztery części to taki jakby ogólnolynchowski prolog do tego, co - mam nadzieję - stanie się jednak jakimś względnie normalnie oglądalnym serialem pod nienaciąganym tytułem Twin Peaks... W każdym razie, jak pisaliśmy wcześniej, zaczęła się jakaś historia i prowadzi ją postać Dougiego, która mnie osobiście w pełni przekonuje (identyfikuję się z nim!), a Kyle jest zaskakująco znakomity.
best moment: niebieska scena, w której Gordon i Albert rozmawiają, że coś było bardzo nie tak z tym Cooperem...
(ale nie ukrywam, że Wally Brando bardzo mi przypadł do gustu
)
worst moment: różne sytuacje, w których Andy i Lucy wyglądają na kompletnych idiotów
Cz. 5 - TAK. To było coś, co może nie zachwyciło tak och!, ale podobało mi się w każdym momencie od a do z. Takie coś chciałbym oglądać! Myślę, że była odsłona jak dotąd najbliższa Twin Peaksowi i w duchu, i w stylu.
best moments:
Dougie w biurze, ze szczególnym uwzględnienim kawy i "case files";
scena w Roadhouse z groźnym młodzieńcem palącym, gdzie nie wolno;
Jacoby!;
i chyba moja ulubiona: szeryf Frank Truman i krzycząca na niego żona (po raz pierwszy jak dotąd: sto procent twinpeaksu!)
Cz. 6 - nie. Dobra, prawda jest taka, że przespałem sporo. Ale dlaczego przespałem? Bo mi się nudziło, a że byłem zmęczony, to zasnąłem. Coś się nie chciało mi to kleić. Pierwsza część z Dougie'm jeszcze w miarę, choć lepsze były sceny w poprzedniej części. Potem mi się nie podobało. Oczywiście należałoby zrobić rewatching i planuję.. jutro się może uda wieczorem. Ale ani scena z wypadkiem nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia (w domu wszyscy się przejęli, ale ja mniej), ani ten waryjat ze szpikulcem do lodu mnie nie obszedł, całkiem nie podobała mi się tym razem scena w biurze szeryfa... Scena z Richardem i monetą właśnie mnie na maksa uśpiła, może dlatego potem wypadek oglądałem jak przez mgłę. I chyba potencjalnie mogła mi się spodobać scena Hawka, ale niewiele z niej pamiętam.
Dam mu jeszcze szansę, temu odcinkowi, ale co jeżeli się nie uda? Bardzo doceniam i poważam wielokrotne oglądanie i odnajdywanie milina ukrytych znaczeń i smaczków - zarówno w filmach, jak i w muzyce. Ale uważam, że za pierwszym razem powinno robić takie wrażenie, żeby się chciało wracać, a tutaj jestem lekko zniechęcony.
best moment, oczywiście: Diane.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
+ 
