Crazy pisze:
Niebezpieczni dżentelmeni - polsko-polski wygłup, który też wielkim dziełem nie jest, ale tym razem na pewno - nie planował nim być. Odniosłem wrażenie, że twórcy (nieznany mi Maciej Kawalski, mam nadzieję, że jeszcze coś dobrego wniesie do naszego krajowego kina) udało się zrobić dokładnie to, co chciał, a chciał właśnie zrobić mało wyrafinowany, ale nieco erudycyjny wygłup, osadzony w specyficznym klimacie przedwojennej (nawet przed pierwszo-wojennej) zakopiańskiej bohemy. Dorociński jako Witkacy = reweracja; Kot jako Żeleński (aka Żelmowski
), też znakomity; Seweryn jako nieco starszawy, ale baardzo żwawy Conrad przypomina mi nieco zadziornym charakterem Hemingwaya z Midnight In Paris i trafia w kolejną dziesiątkę. Postaci drugiego planu (Nadieżda Krupska!!!) też SUPER. Ale nie tylko aktorzy - przede wszystkim tempo filmu jest znakomite, cały czas lekkim truchtem, ale bez przesady i bólu głowy, co bywa bolączką we współczesnym kinie. Wszystko puentowane świetną muzyką a choć klimat (a także topografia) tego dawnego Zakopanego jest wzięty w wielki nawias i generalnie na jaju, to wszystko działa. Dla mnie ogólnie wszystko w tym filmie działa
Mam nadzieję, że ktoś obejrzy i będzie można wymienić się wrażeniami.
Tak jak pisałem wcześniej, zainteresowały mnie zapowiedzi, a wpis Crazego jeszcze zmotywował, więc udałem się do kina na "Niebezpiecznych dżentelmenów". Chyba mam w sobie po projekcji mniej entuzjazmu niż autor powyższej recenzji, ale nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobało. Zwłaszcza ta cała stylizacja postaci i miejsc jest fajna
. Z aktorów wyróżniłbym zwłaszcza Seweryna, choć Dorociński też dobry. Nie przeszkadzała mi też karykaturalność postaci historycznych jak Piłsudski czy Lenin - takie zabiegi się przydają. Trochę za to nie wiem co zrobić z wątkami społeczno-politycznymi, które tu i ówdzie się pojawiały - trochę tak, ale nie i na odwrót. A w sumie największy problem to ten, że film nie do końca zadziałał na mnie tak jak powinien. Bawił, ale mało kiedy rozśmieszał, nie przysypiałem, ale też nie byłem jakoś wciągnięty w akcję, widziałem kulminacje, ale za bardzo ich nie odczuwałem... W pewnym momencie, pod tym fajnym światem przedstawionym, zacząłem dostrzegać ten sposób opowiadania i podtrzymywania uwagi widza, co w filmie z Kotem, na który trafiałem czasem w telewizji, czyli w "Wyjeździe integracyjnym" (nawet sprawdzałem czy nie ten sam reżyser, ale nie) - i nie bardzo cieszyło mnie to skojarzenie. Tak jakby z naprawdę ciekawych składników powstała trochę rozgotowana zupa, a mogło być coś innego jednak. No, ale zupkę też można wszamać
.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Mi ten film oglądało się w miarę, ale z jakiegoś powodu nie mogę powiedzieć, że dobrze wspominam. Pomijając fakt, że raczej nie widziałem w całości.
