Ponieważ siedzę w domu i mi się nudzi oglądam filmy. Wczoraj "Zodiak", dzisiaj "Dwie Wieże", "Sky Kapitan i Świat Jutra", no i wspomniany już przez Muzzy'ego, "Katyń"
Godzinę temu wróciłam z kina i ciągle jestem pod ogromnym wrażeniem tego filmu... Wcześniej jak myślałam co napisać o tym filmie, przychodziło mi dużo rzeczy, a teraz pustka... Ale spróbuję sklecić kilka (naście) zdań... Film bardzo poruszający, trzymający się faktów... Zastanawia mnie jednak pewna sprawa... Otóż jeden z bohaterów, oficer w niewoli, ma okazję do ucieczki, ale twierdzi, że obowiązek wobec munduru mu nie pozwala, czyli innymi słowy, było by to posunięcie niehonorowe... Ale ja z kolei czytałam gdzieś, że było wręcz przeciwnie, że to właśnie ucieczka była posunięciem honorowym i że żołnierz musi uciec jeśli nadarzy mu się ku temu okazja... Nie wiem co o tym sądzić...
Myślę w tym momencie o scenie, w której siostra jednego z zamordowanych, daje sobie ścięć włosy na perukę dla teatru, by zdobyć pieniądze na pamiątkową tablicę dla brata... Aktorka szykująca się do roli Antygony, recytuje fragment tekstu, w którym Antygona mówi, że nie godzi się pozostawić jej brata bez grobu... A potem tego grobu, nawet pamiątkowego, zostaje pozbawiony właśnie ten oficer, a jego siostrę spotyka kara za to, że upamiętniła właściwą datę jego śmierci... Poruszające porównanie...
No i scena zasypywania grobów... Jakoś przetrzymałam cały film, chociaż słyszałam, że moja mama już na początku gdzieś zaczęła płakać i wokoło też gdzieś tam rozlegały się szlochy, ale gdy miałam przed oczami widok tych grobów i ręki z różańcem, która jeszcze się poruszyła, nie mogłam już opanować łez... Zapalono światło, ludzie się rzucili w górę, zaczęli rozmawiać, śmiać się, a ja byłam w szoku... Ledwo zdołałam się podnieść i ruszyć do wyjścia... Cały czas spływały mi łzy po policzkach, uspokoiłam się dopiero po chwili... Dla mnie było czymś dziwnym, że po takim filmie ludzie zaczynają krzyczeć, śmiać się... Rozumiem, że kogoś mógł ten film nie poruszyć, ale było sporo ludzi, którzy, podobnie do mnie, opuszczali salę w milczeniu, a garstka narobiła rabanu za całą salę...
I jeszcze te komórki w trakcie filmu... Ale tego chyba nie da się wyplenić...
Ogólnie... Jestem pod ogromnym wrażeniem... Dawno żaden film nie wywołał u mnie tyle refleksji i przemyśleń... O ile w ogóle jakiś kiedykolwiek wywołał... Nie jestem w stanie wszystkiego napisać, bo po prostu nie mogę tego ułożyć w logiczne i spójne zdania... Tyle...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
