Gero pisze:
ZAPRASZAM DO POLEMIKI
- są niezgodności w ocenie, może więc wreszcie się kiedyś podejmę...
Tymczasem mam wątpliwość: czy można postawić znak równości między miksem izabelinowskim (pierwszy cd) a arsmundycznym?
Bo ja, od jakiegoś czasu, znam ten z Izabelinu, ostatnio weń się lepiej wsłuchałem. Dotąd znałem ten przez Gera określany jako MMP - z kasety Wifonu, starego winyla oraz ostatniej reedycji.
Faktycznie: słychać znaczne różnice. Gero skoncentrował się na konkretnych szczegółach, ale pisał też o utracie lub uzyskaniu głębi i te pe. No właśnie: o ile winylowy miks jest drapieżniejszy, bardziej dziki, agresywny, o tyle na izabelinowej Legendzie łatwiej usłyszeć tajemniczość. Tam gdzie, z lekką przesadą mówiąc, na winylu mamy czysty amok, na kompakcie możemy oddać się kontemplacji
.
A mi bardzo podoba się takie zróżnicowanie. Bardzo fajnie jest spojrzeć na Legendę w innym niż dotąd oświetleniu. Oczywiście - wolę miks winylowy, ale, prócz wyżej sygnalizowanych, izabelinowski ma jeszcze jedną zaletę: świetnie słychać w nim grę Stopy, która często jest wprost olśniewająca. Stopa na Legendzie to chyba mój ulubiony perkusista w ogóle!
Przy okazji muszę się przyznać, że bardzo doceniłem ostatnio utwór tytułowy. To chyba najbardziej psychodeliczna kompozycja na płycie. No i partia basu - uważam, genialna.
I jeszcze jedno: jeśli porównać by muzykę do płynącej rzeki, to Legenda "dzieje się" przeważnie tam, gdzie woda spada z wysokości, jak lodowaty wodospad. Słuchanie tej płyty to jak wkładanie podeń głowy i wchodzenie z całym tułowiem! Efekty w organiźmie są te same.
Ja to uwielbiam
.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
