dla mnie - co zresztą może pisałem - fenomen płyty Nevermind jest taki, że po prawie 30 latach wreszcie komuś udało się stworzyć muzykę, w której byłoby tyle samo niesamowitej energii, co w najlepszych nagraniach wczesnych Bitelsów.
Widzę wielką analogię muzyczną pomiędzy She Loves You a Smells Like Teen Spirit (weźmy te dwie jako absolutne klasyki), dla mnie to jest w ogóle ten sam gatunek muzyki. Ta sama energia, prostota, bezpretensjonalność, "piosenkowość", przebojowość w najlepszym tego słowa znaczeniu, ten sam rodzaj melodyki. Wreszcie - ta sama młodzieńcza werwa, wariactwo, radość z tego, że można drzeć mordę i szarpać druty
(tak, tak, wiem że Kurt był w sumie mało radosnym gościem, ale co z tego - na piosenkach z Nevermind nie ma dołu, nie ma nawet specjalnego
rejdżu, choć na pewno jednak nieco więcej niż u Bitelsów, nie budzi ta muzyka we mnie żadnej agresji, wręcz przeciwnie - chce się założyć krótkie spodenki i bawić!)
Nie ma co rozstrząsać oczywistych różnic w estetyce, w aranżacji itd., ale "spiryt" tej muzyki jest taki sam.
Uwaga: NIE mówię o tekstach, bo tekst je-je-je jest całkowicie bez znaczenia, a tekstu Nirvany całkowicie nie znam, mówię o tym, co przebija z muzyki.
Może tylko warto powiedzieć, że w tym właśnie zasługa Nirvany, że potrafili to samo wygrać zupełnie innym językiem - nowym, świeżym i takim, który zapewnił im miejsce w rockowym panteonie.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Kto to napisał?
Drain coś tam, Lounge coś tam, On a Plain, Territorial Pissings... a w nich energia wprost kipi!
