Budyń pisze:
Ja próbowałem czytać "Xenna moja miłość". Wyjątkowe gówno, pisane na poziomie 13letniego onanisty. Odpadłem po 32 stronach. Teraz Marta czyta w drugim pokoju i słyszę tylko "żenada" i "kurwa", ale twardo doszła już do 188 strony.
To ja przytoczeto, co jakis czas temu pisałem na temat tego gniota na innym forum:
Kupiłem "Xenne" małzonce na Walentynki... i teraz za nią chodzę i ją przepraszam za ten prezent, bo książka jest cienka jak dupa węża.
Jestem w połowie lektury i mam poważne obawy, czy będzie mi się chciało brnąć przez drugą połowę. Ta cała "punkowa" otoczka sprowadza się do cytowania tu i tam tekstów Włochatego/Crassa, Post Regimentu, a także takich tuzów punkrocka jak Uliczny Opryszek. O przepraszam. Co jakiś czas napotykamy wzmiankę, że bohaterowie poszli na punkowy koncert i on pogował, a ona się cieszyła, że on poguje. Finito. Równie dobrze bohaterowie mogli by sie wywodzić z klimatów hip hop (tylko wtedy nalezało by zmienić tytuł na "Lady Sovereign - moja miłość"), metalowych ("Iron Maiden - moja miłośc"), harcerskich ("Nocna Warta - moja miłość"), albo biznesowo-japiszonowatych ("Pakiet kontrolny Microsoftu - moja miłość") i nie miało by to żadnego wpływu na fabułę... a ta jest niestety nędzna. Główny bohater to taki współczesny Werter i podobnie jak on cierpi. Cierpi zresztą z tego samego powodu co jego romantyczny poprzednik = nie ma jaj, żeby się zebrać do kupy i odważyć się poważnie wziąć za swoje życie. Tzn. chce być z panną (tytułową Xenną) ale się boi odpowiedzialności i wspólnego życia, panna ma w końcu dość jego mamejowatości i kopie go w dupę, a on cierpi, że z nią nie jest... a jak z nią jeszcze jest, to cierpi, że może ją stracić, bo nic jej nie oferuje = buła do potęgi n.
Ale OK. Umówmy się, że setki powieści, które miały jeszcze mniej skomplikowaną fabułę stały się bestsellerami i weszły do kanonu światowej literatury. Żeby to jednak osiągnąć trzeba mieć talent, a mr Gołębiewski, moim skromnym zdaniem, nie ma go za wiele. Pomysł na powieść opiera się na swoistym zapętleniu sytuacji = Oni się spotykają, chleją, pieprzą się, ona ma wymagania, on ich nie spełnia, ona wychodzi, on cierpi... i apiat' od nowa... i tak w kółko. Bez kitu... Na początku sądziłem, że ta eskalacja ciągu wydarzeń, bądż jak kto woli "loop" sytuacyjny ma jakiś cel i potem wyniknie z tego coś konkretnego, ale zdaje się, że autor nie ma więcej pomysłów na rózwój akcji i ma zamiar karmić czytelnika tymi pętelkami przez całą książkę. Ale dobra... powiedzmy, że i to można było by jakoś przełknąc, gdyby te ciągłe spotkania, popijawy i dyskusję bohaterów były jakoś ciekawie opisane. Nic z tego. Cytuje fragment jednego z anonsów prasowych: "Największym atutem Xenny jest wiarygodność opisu uzyskana przez użycie prostego, kolokwialnego, a niekiedy wręcz slangowego języka.". Jezeli to jest największy atut książki, to ja przepraszam. Ten "sloganowy jeżyk" wygląda mniej więcej tak, jak wyobrażenia autorów dialogów do serialu Plebania o "młodzieżowym" języku... tyle tylko, że więcej w nim bluzgów. W efekcie cała ta Xenna (która jak wynika z treści jest moja równolatką) gada jak skrzyżowanie fanki Tokio Hotel z hipisiarami z Barbakanu, natomiast bohater-zgred posługujący się tym językiem wypada jak idiota.
A skoro już jesteśmy przy bohaterach, to poglanujemy sobie dalej.
Cały czas mam zagwozdkę, czy nalezy doszukiwac się jakiś parareli pomiedzy bohaterem, a autorem. Nie wiem czy opowieść jest oparta na jakiś faktach, czy bohater to alter-ego autora, a może wszystko to tylko czysta fikcja, ale jesli jednak tkwi w tej opowieści ziarenko prawdy, to współczuje facetowi, bo to by oznaczało, że jest równie głęboki jak kałuża po letniej mżawce. Podobnie jest zresztą z "niespełnioną miłością jego życia" = panna sprawia wrażenie jakby wyciął sobie ją z gazety, obawiam się, że w Dodzie jest więcej głębi.
Oczywiście mozliwe, że w rzeczywistości jest inaczej, a jedyną winą Gołębiewskiego jest to, że nie potrafi konstruować głębi postaci, wymyślac ciekawych dialogów, prowadzić frapująco akcji, słowem: pisac powieści. Jeśli tak, to powinien chyba jednak pozostać przy pisaniu książek o rynku księgarskim, czym ponoć zajmowął się dotychczas. Tam te talenta nie są wymagane.
Mówiąc krótko = nie polecam.
Zdrówka życzę
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
