Ultima Thule

lubie ten poczatek: dzwonki i potem wgniatajcy w sciane dzwiek gitary
za pierwszym razem o tym nie wiedzialem i prawie dostalem zawalu

mam tak samo.... i jeszcze kojarzy mi się to z podróżami kolejowymi na studiach - z Warszawy do dom.... Wsiadałem i jak pociąg ruszał zapuszczałem te dzwonki triodantowskie. Wyludniacz piękny jest.

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

ciezko jest wskazac...

jak wielu wskaze tez Jezus Chrystus jest panem (muzycznie tez jakos nie porywa mnie..)

aguirre grane bez koncowki z czasu i bytu...

piosenka ktorej nigdy nie slyszalem, bo armia ma w w ogromnej wiekszosci super utwory.

nijaki??? Horror może nie jest najlepszy (a szkoda, mógłby być super, bo pomysł i kilka momentów jest ekstra, ale jakiś jakby niedorobiony?). Ale nijaki to on nie jest na pewno!!! (ani muzycznie ani tekstowo)

_________________
ćrąży we mnie zła krew

oj horror to jeden z moich ulubionych utwórrów pmk... przynajmniej nie jest nudny ani odtwórczy hehe

Horror to najgorszy numer Armii. To prawdziwy horror. 8)

Nie wiem, który najgorszy, ale kilku utworów nie lubię

"Jezus Chrystus jest Panem" z Drogi. Numer kompletnie "od czapy", który jak dla mnie nie wiadomo właściwie co robi na tym albumie.

Zdecydowanie nie przepadam za "Soul Side Story". Ma to być niby taka mantra, ale dla mnie jest on zwyczajnie nudny i za długi i jak na mantrę to brakuje klimatu. Przewijam. "On jest tu, On żyje" też zwykle pomijam przy słuchaniu Ducha. Jakiś taki prosty i toporny - bez finezji.

"Horror Budzulli" nawet lubię, ale z PMK wywaliłbym bez wahania "Ukrytą miłość"! Nie wiem, kto wpadł na pomysł Arkin Noego, ale to "Jee jeee jeee" przyprawia mnie o dreszcze i problemy żołądkowe

co wiadać na Twoim avatarze

Tak, ona wlasnie uslyszala "Horror".

A w tworczosci Armii denerwuja mnie jeszcze 2 numery: Jezus Chrystus jest Panem i Ukryta milosc. Inne uwazam za słabe po prostu (On jest tu On zyje [i je ]).

Z całym chyba listem się zupełnie nie zgadzam

Może mantry wymagają klimatu - nie wiem - nie znam się. Wiem jednak, że w SSS jest Duch, a to coś (dla mnie) ważniejszego niż jakiś klimat...

O Panie, wspomagaj mnie, je, je je


Na pierwszy rzut oka tak jest. Dziennikarze zresztą też tak często podsumowują "Jezus Chrystus.." i "On jest tu". Ale jest wręcz przeciwnie, są to zwieńczenia albumów. Płyty Armii są bardzo spójne (nie wyłączając swoistej spójności w różnorodności CziB oraz PMK) i ostatnie kawałki są ich podsumowaniem. Drogę i owszem, można odbierać tylko w kategoriach reminiscencji, w sferze dorastania ziemskiego, przechodzenia od dzieciństwa do dorosłości. Wtedy "Jezus Chrystus jest Panem" wydaje się jakimś od czapy doklejonym kawałkiem, który nie zmieścił się na płycie Tymoteusza. Ale w moim przekonaniu historia przedstawiona na Drodze ma też transcendentny wymiar, który prześwituje od czasu do czasu w poszczególnych kawałkach, a w "Jezus Chrystus..." wybija się wreszcie na pierwszy plan. Droga bez tego kawałka byłaby trochę jak Biblia bez Nowego Testamentu - taki zbiór historyjek czasem bardzo ciekawych i niezwykłych, czasem mniej. Niby wszędzie jest Bóg, objawia swoją wolę, nawet swoje Imię, ale najważniejszy motyw wydarzeń jest ukryty. Wszystko się przesuwa, ale do nikąd nie dąży. Zarówno "On jest tu", jak i "Jezus Chrystus..." są wyjaśnieniem, co (a w zasadzie Kto) za tym wszystkim stoi.



To chyba kwintesencja "heavy metalowej zdrady", ale dla mnie to właśnie majstersztyk muzyczny (o tekście trochę wyżej).

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Nie wyczuwam ducha w "SSS". Gdybym wyczuwał, pewnie bym nie ziewał przy tym utworze... Chyba jest on dla mnie po prostu za długi i za monotonny. Żadnych zmian tempa, urozmaiceń. Na ten argument ktoś mi na forum kiedyś odpowiedział, że on specjalnie taki jest, bo to coś w stylu mantry. Ja też się na mantrach nie znam, ale wydaje mi się, że skoro coś jest długie i monotonne, to uratować to może tylko klimat, jaki jest np. na solowej płycie Tomka (uwielbiam). A tego w "SSS" nie wyczuwam

Co do zwieńczenia "Drogi", to chodziło mi nie o przesłanie (choć to też jak na mój gust zbyt "prosto z mostu"), ale o stronę muzyczną. Po prostu nie za takie kawałki lubię Armię. Nijakość muzyczna - takich numerów jest sto tysięcy.

"On jest tu, On żyje" majstersztykiem?? To toporne "taram, taram, taram, taram, taram - bzdriąg" majstersztykem?? Ja się wychowałem na metalu i takie riffy połykam na śniadanie

A "jee jee jee" "jee jee jee" nie równe To tomkowe na "Drodze" bardzo miłe, a to arkowe... uszy puchną

Pod tym zdaniem mogę się podpisać. Utwór dobry, ale nie jest to dla mnie Armia...

_________________
"Świat to dobre miejsce. Warto o niego walczyć."
- Zgadzam się z tym drugim.

Nie bez powodu napisałem o Duchu, a nie duchu



Chodzi ci o "Di end"? Tu ja mam odwrotnie.


Może i tak, ale mimo "heavy metalowej zdrady" Armia to punk, a w nim muzyka jest wtórna wobec przekazu (choć u Armii mimo to muzyka jest na najwyższym poziomie)... W dodatku coś w Armii jest takiego, że nawet, gdy zagra kawałek, których mogłoby się wydawać jest "sto tysięcy", ma on w sobie coś...

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

No ja się absolutnie nie zgadzam - riff oczywiście prosty.... ale dla mnie to i tak majstersztyk. Prosto, melodyjnie, pięknie tekstowo, świetne zwieńczenie i uspokojenie ostrej i genialnej płyty. I kropka. Aby numer był "killerem" nie trzeba wcale pokręconych riffów..... Zresztą skomplikowane riffy są w innych utworach (exemplum "Pieśnią moją jest Pan")

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

bardzo lubie poczatek tej piosenki
rozbudowany
i potem przechodzi w glowny motyw
i bas