Fajny temat - można sobie uświadomić jak wiele płyt się świetnie kończy. I na jak wiele sposobów. Strasznie dużo by tu trzeba pisać, żeby oddać honor twórcom. Tymczasem dużo się zapomina i się też zaciera w pamięci.
Pomyślałem, że przedstawię moją dzisiątknę na dziś, tak króciutko i bez kolejności. Oto:
"Dla każdej samotnej godziny" czyli LEGENDA (ale też EXODUS! - dlaczego MAQ nie pisze nic o wielkich finałach płyt koncertowych? - Exodus kończy się mistrzowsko) - - - klimat tajemnicy i partia Merlina, którą zawsze wysłuchiwałem do samego końca, z przejęciem.
"Czekając na noc..." czyli ULTIMA THULE - niby tak spoza płyty, ale jak celna jej pointa równocześnie. I jednak też klamra do "Biesów".
"The Other Side" czyli FREAK - ale nie wiem od którego momentu liczyć? W każdym razie jest
high, a w jakim nastroju te saksofony na końcu!
"Anywhere I Lay My Head" - czyli RAIN DOGS Toma Waitsa, o tym już pisałem. Sama piosenka włóczy mnie po dywanie (którego zresztą nie mam), ale gdy wchodzi sekcja dęta... Genialne.
"Ja żyję" - czyli SNO - POWIĄZAŁKA VooVoo, też wspominałem. Ten utwór imponuje mi pod wieloma względami, no i dla płyty jest czymś bardzo potrzebnym. Konstruktywistyczno - artystycznie rzecz bardzo udana, ale też niespodziwany zastrzyk energii i witalności. Nie rozprasza jednak do końca atmosfery albumu, o czym mówią ostatnie dźwięki.
"Невыносимая Лёгкость Бытия" - utwór kończący płytę GrOb o takim samym tytule. Początkowo utwór jak utwór, ale potem niezwykle zgrabnie przechodzi w inne wymiary, nasycony zostaje czymś niezwykłym, czego nie umiem opisać, baśń jakaś się toczy... i żal gdy się kończy.
"Larks Tongues In Aspic. Part 2" - z płyty LARKS' TONGUES IN ASPIC King Crimson. Raz bo jest to mocny i genialny utwór, a dwa, że cudownie wybrzmiewa na końcu.
"Creation" czyli BUSH DOCTOR Petera Tosha. Hm, tego nie można zapomnieć: dźwięki burzy, pianie koguta, nagranie na plaży, piękna pieśń.
"Infinita Tristeza" czyli PROXIMA ESATACION: ESPERANZA Manu Chao. Wzrusza mnie to zakończenie płyty, radio w różnych językach, rozmowa synka z mamą (etukike?), infinita tristeza.
"She Brings the Rain" czyli SOUNDTRACKS Can. Kiedyś napisałem, że tak mogłaby się kończyć każda ich płyta, uspokojeniem szaleństw, melancholią, hm nie wiem czym jeszcze, ale pasuje to niezwykle!
Gero pisze:
Kończy się płyta i zaczyna życie
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. O, i jak to jeszcze cudnie wybrzmiewa, gdy zwrócić uwagę na same właśnie ostatnie opadające dźwięki, łagodne echa wielkiego hałasu. To moje ulubione zakończenie płyty King Crimson. I kandydat to wysokiego miejsca w ogóle!
