Lidia Bierdiajew przytacza słowa swego męża (nazywa go
Ni): "Sądzę, że udało mi się w końcu sformułować na czym polegają różnice między moimi poglądami i wszystkimi współczesnymi prądami oraz kierunkami. Żaden z nich nie jest mi bliski, wszystkie są mi obce, a to dlatego, że wszystkie one, każdy na swój sposób są zdeterminowane z zewnątrz, a nie od wewnątrz. Prądy prawicowe, nacjonalistyczne, są zdeterminowane przez tradycję, byt, warunki rodzinne, a lewicowe przez klasy i warunki społeczne. Natomiast dla mnie ma jedynie znaczenie to, co nie zależy od niczego zewnętrznego, a jest określone od wewnątrz, z wolności. Wszystko, co zewnętrzne, jest wskaźnikiem stanu upadku tego świata> Człowiek należy do innego świata i jedynie tamten świat jest autentyczny, gdyż od nikogo i niczego nie zależy!"
Ja (0na
):"Czy to znaczy, że jesteś anarchistą?"
Ni: "
Tak, jeśli chcesz, jest to anarchizm duchowy"
Czasem podczas różnych lektur zwracają moją uwagę słowa, dla których przypomina mi się komentarz w postaci tekstów piosenek. Podoba mi się taka zbieżność w przedstawianiu kondycji człowieka, formułowana w dwóch różnych światach (?). Tu też mam coś takiego, słowa Bierdiajewa:
"Całe życie społeczne oparte jest na fałszu. Jest to moje głębokie przekonanie.
kłamie polityk
kłamie ksiądz
niewolnik kłamie
wielka zdrada, wielka zdrada!
Nie kłamie tylko ten, kto nie jest uzależniony od warunków społecznych, kto mówi w swoim imieniu, afirmuje osobę, broni prawdy, w którą wierzy bez żadnych uwarunkowań... Całe życie społeczne i związana z nim polityka bazują na kłamstwie, na dostosowaniu się, na kompromisach. Nie kłami jedynie osoba stojąca poza tymi uwarunkowaniami" i tylko rastaman...
[/i]
Pierwszy raz chyba zwróciłem uwagę na tego typu zbieżność gdy czytałem, co ma do powiedzenia Evdokimow na temat samobójstwa: "Człowiek już jest zdolny rozerwać zniewalające okowy faktów przez samobójstwo - w nieskończenie krótkotrwałej chwili jest wolny" - skojarzyłem to z tekstami Ewy Braun (dwadzieścia pare pięter tyle niepotrzebnych lat ... ocieraliśmy się o niebo przez parę chwil żyliśmy wiecznie) i Apatii (widok z siódmego piętra - dwie sekundy wolności) - tak zgadzają sie tu intuicje. Tyle, że Evdokimow idzie dalej: "jest to ulotne wydarzenie w czasie - moment umieszczenia siebie poza Bogiem i natychmiastowego zapadnięcia się w nicość. Człowiek może również dobrowolnie umiejscowić siebie w zagłębieniu dłoni Wszystkowładnego - Pantokratora - wewnątrz Bożej myśli o sobie samym. I w tym wypadku to, co dane - epoka i miejsce, w których żyje to, co dziedziczy, i to w czym się ukonkretnia jego byt - staje się "darem", okazją do wypowiedzenia za każym razem fiat i sprowokowania cudu"
Trafiłem też na sporo cytatów, które bardzo kojarzyły mi się z Armią. Może najbardziej ten (w kwestii... bajkowości
) "Haniebna proza racjonalizmu to tylko choroba bytu. Wszystko w historii żyje tajemniczym życiem, a piękno jest najbardziej autentyczną rzeczywistością. Mistyka i piękno - oto gdzie jest to, co najbardziej realne, oto gdzie jest istność. Brzydota empirycznego bytowania i rozsądkowość świadomości to widma, niebyt, grzeszny sen. Żyjemy w grzesznym śnie rozsądkowości, śnie naszej złej woli, a sny nasze są chaniebnie prozaiczne i nudne." Tak pisał Bierdiajew w książce "Filozofia wolności".
I jeszcze: "Nadchodzi (...) czas, kiedy myśl, znużona chorobliwym hamletyzmem,
powinna wrócić do zdrowej donkiszoterii"
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Nio, całkiem, całkiem...
)
) - "Pamiętniki Tatusia Muminka"! Szerzej się o Muminkach zapewne wkrótce wypowiem na potforum, ale tutaj chciałabym zacytować pewien fragment, który NAD WYRAZ powinien być istotnym dla fanów Armii... 
