Ultima Thule

Zdecydowanie lepsza niż poprzednia (którą byłem wręcz zniesmaczony), ale nie na tyle żeby się zachwycać. *** dam.

_________________

słucham nowej płyty z deezera

bardzo mocny numer Prosto i ciekawy Mój mąż

reszta bywa różna, ale generalnie jak na moje niefanowskie ucho jest chyba całkiem nieźle

(oczywiście denerwuje mnie to że śpiew Kazika jest - jak dla mnie - za bardzo wysunięty w miksie, ale też nie w każdym numerze)

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

na tej płytce nie ma takiego kawałku jak "Nastały czasy miłości" czy kazobuldogowy"kolejny Rozbiór Polski".... ale po jednym przesłuchaniu zwróciłem uwagę tylko na te:
1.Tejde - bo lubię instrumentalne kawałki
2.Twoje słowo jest prawdą - bo co nie co kojarzy się z czasem, gdy pierwszy raz usłyszałem Niejeden
3.Życie jest piękne... kiedyś film o takim tytule mi podrzucono
4.Układ zamknięty - bo i grają w radyju, choć więcej słyszę tutaj Kaenzetu niż Kultu
5.Opowiadam się... - przywołuje wspomnienia za kuriozalnym duetem Staszewskiego z Villas
6.Modlitwa moja - brzmi jak dalsza część Grzesznika, czyli jak Kazelot skopał Olafa z Berlina
7 kawałek i ostatni, na który zwróciłem uwagę to ten o Ministrze Finansów, też trochę kaenzeta przypomina
...do pozostałych kawałków jakoś po jednym przesłuchaniu nie mam ochoty wracać więcej

_________________
II.OP.OP

To bardzo ciekawe, jakim tropem idą ludzkie skojarzenia, bo z tej listy (ułatwia odniesienie się do niej numeracja), nie licząc czysto subiektywnych numerów 1 i 7, jedynie punkt 4 by mi przyszedł do głowy.

Natomiast wspomniany przez Gera "Mój mąż" mnie najbardziej chyba z całej płyty drażni i kojarzy mi się z płytą "Spalaj się" na swój sposób, tak więc bardziej Kazik (ale nie na żywo), niż Kult. Słuchałem wczoraj tej płyty sporo i pewnie jeszcze jej sporo posłucham. Na razie najbardziej podobają mi się "Twoje słowo jest prawdą", "Bomba na parlament" (obawiam się jednak, że tekst jest dość krótkoterminowy) i "Zabiłem ministra finansów". Znowuż "Dzisiaj jest mojej córki wesele" przynosi pewien niedosyt, bo wydaje mi się mało odkrywcze i pisane z taką premedytacją na przebój, że aż zaskoczyło mnie "Dobrze być dziadkiem" jako drugi singiel. Ten zaś kawałek też budzi we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony fajna jest taka prosta afirmacja rodziny i rodzinnych wartości, na pewno dobrze więc, ze coś takiego przemknie przez media. Z drugiej - cóż, to na razie zupełnie obce mi emocje, więc nie utożsamiam się z podmiotem lirycznym. Więcej uwag później.

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Słucham sobie z tego samego źródła co Gero. Wyróżniłbym "Układ zamknięty", "Bombę na parlament" (niezależnie od konkretnej sytuacji, z której wynikł tekst, jawić się on może - niestety - jako wciąż aktualny), "Prosto". Być może mój stosunek do tekstów wynika z nastawienia do różnych form artystycznego wyrazu, które zwykł uprawiać Kazik. Wolę KNŻ i Kazika solowego, bo mam wrażenie, że pod tym szyldem miewał on (dosłownie) więcej do powiedzenia. Tu czasami pewne frazy mnie męczą. Coś, co traktowałbym jako szkic opisu pewnej sytuacji, takim szkicem tylko pozostaje. Pewnie dzięki temu Kult jest bardziej uniwersalny, ale jakoś do mnie to nie przemawia. Choć może tak było z dawnym Kultem (a i zapewne nie zawsze), bo tu gros tekstów jest fotografią tego, co za oknem.
Zaczyna mnie irytować sekcja dęta. Z Bananem nie miałem tego problemu. Wolę Glazika w Contemporary Noise Quintet.

_________________
Go where you think you want to go
Do everything you were sent here for
Fire at will if you hear that call
Touch your hand to the wall at night

Słuchałem wczoraj utworu "Układ zamknięty". Mile mnie zaskoczył, dobra rzecz.

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

coś w tym jest...

_________________
II.OP.OP

Niby tak, ale po tylu latach grania to coś normalnego też bym chciał żeby nagrali coś wybitnego, ale trudno mi wymienić zespół, który szesnastą (!) płytą zbawiłby świat muzyki (a niektórzy chyba na to wciąz liczą). Chociaż Armia potrafiła ostro dołożyć, po 25 latach grania, ale powiedzmy sobie szczerze - to nie jest reguła wśród zespołów

Każda płyta Armii jest na swój sposób niezwykła. Zaletą Kultu i jednocześnie przekleństwem są teksty Kazika, które sprowadzają zespół do przypisanej roli.

_________________
"Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy krok do przodu!"

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

dobra recka, chyba się złamię i posłucham.

_________________
"Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy krok do przodu!"

Jak na razie ta recenzja najbardziej zbliża się do moich odczuć.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

przesłuchałem w ubiegłym tygodniu "prosto". okropieństwo. chyba przestałem liczyć na to, że kult kiedykolwiek nagra jakąś słuchalną płytę.

_________________
http://67mil.blogspot.com/

U mnie cały czas w słuchawkach

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Słucham i stwierdzam: Kult zinfantylizował się parę lat temu i w tej infantylności uparcie sobie tkwi. Widocznie mu tam przyjemnie i wygodnie, widocznie "dobrze być dziadkiem i nosić przy tym spodnie w kratkę".
Zamiana waltorni na trąbkę tylko pogłębia efekt starczego zdziecinnienia.

Nie to, żeby niektóre kawałki nie dostarczały jakiegoś cienia satysfakcji... niestety dla Kultu miesiąc temu przesłuchałem sobie debiut, "Posłuchaj to do Ciebie", "Spokojnie" i "Your Eyes". Z kapeli mówiącej "słowa ważne" przy muzyce niebanalnej, zmienili się w kapelę szermującą częstochowskim rymem w tak umcyk-umcyk. Słabiuśko wypada ta płyta na tle ich dawniejszych dokonań. Takie dwie refleksje nasunęły mi się oprzy okazji tego odsłuchiwania:
- refleksja nr 1: Kult w zasadzie od samego początku był nazywany "kapelą studencką", o ile jednak w latach 80-tych, czy nawet jeszcze w połowie 90-tych ta szufladka nie miała wydźwięku pejoratywnego, to już na przełomie wieków takowego nabrała - to chyba niezły przyczynek do dyskusji o kondycji, a raczej degrengoladzie polskiej kultury studenckiej.
- refleksja nr 2: zastanawiałem się kiedy pojawiły się pierwsze symptomy tej "infantylizacji" i wyszło mi, że (niestety) najwcześniejsze (choć śladowe jeszcze) oznaki pojawiają się na jednej z moich ulubionych płyt, czyli "Moim Wydawcy".

_________________
Sometimes good guys don't wear white