|
Nocną porą...
Wydobywa się z dna wspomnienie: Noc, na dworze siąpi, otwarte okna w jakiejś willi, położonej gdzieś między Kasprusiami a Kościeliską ulicą. Na ławce siedzi jakiś pan, do którego mówi po angielsku Witkacy. Na drugiej ławce kapitan Ziętkiewicz dusi Karola Stryjeńskiego już wcale nie na żarty. Stryjeński rzęzi. Witkacy tłumaczy przyjezdnemu Anglikowi, który został zaproszony przez wampirowatą gospodynię, że u nas to tak. Właśnie zadecydowano, że na pierwszy ogień pójdzie ten pan z rozwichrzoną czupryną, który już dogorywa, potem zabierzemy się do tego grubego, co ciągle śpiewa "Ramona, jak słodko...", ale z nim pójdzie ciężej, bo bardzo silmy. Z kolei zabierzemy się do innych gości. Taki u nas zwyczaj, tak się bawimy prawie co wieczór. Później nocą zajeżdża pod okno wóz i zabiera trupy. Policja nigdy nie wtrąca się w te sprawy, czasem nawet bierze udział w zabawie. Cóż dopiero, gdy dopadnie się cudzoziemca...
Anglik bladł coraz bardziej. Karol jęczał w pazurach kapitana. Witkiewicz ciągnął dalej opowieść spokojnie i dokładnie. Zwracał Anglikowi uwagę, co nastąpi, jak ofiara dostanie potem uderzenie w grdykę kantem dłoni tak, by się więcej nie męczyła. Radzi mu, jeżeli ma zegarek, by go schował lub wraz z portfelem za okno wyrzucił. Może jak zobaczą, że jest dziad, dadzą mu spokój. Gość z mglistego Albionu nie czekał więcej - dał nura przez okno w czerń nocy i już więcej nikt go nie widział. Gospodyni twierdziła potem, że to nie był żaden Anglik, tylko malarz z Koprzywnicy. Stryjeński jednak nosił ślady duszenia na szyi przez kilkanaście dni. O co poszło, nikt nie wiedział, zwłaszcza ofiara i napastnik.
To fragment czytanych przeze mnie "Wspomnień z Zakopanego" (tytuł właściwy: "Pępek świata") pióra Rafała Malczewskiego. Rzecz dotyczy okresu międzywojennego, Witkacy jest na kartach książki częstym gościem, całość w klimatach frywolno-szalono-ironicznych, czasem trochę rozważań niemal felietonistycznych, głównie różne ciekawostki, epizody, składające się na barwny obraz tego przedwojennego Zakopanego.
Mi się w każdym razie zachciało poczytać Witkacego nie-dramaty, szczególnie Pożegnanie jesieni i Nienasycenie. Widzę, że kilka lat temu były tu również takie ochoty.
_________________
ćrąży we mnie zła krew
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. (Bo Upadki przeczytałem już dwa razy, podobnie jak Narkotyki i Niemyte dusze 
