natalia o Z. Miłoszewskim pisze:
a nie, nie dlatego. literackie słabe mi się wydają. pierwszy, uwikłanie, to już w ogóle żena dla mnie, chociaż intryga interesująca. ale opisy wyglądu zewnętrznego postaci straszne, straszne, straszne albo watek romantyczny, też poprowadzony jakoś tak topornie. teraz czytam drugi z serii, ziarno prawdy, jest lepiej, ale z kolei denerwują mnie schematy myślowe na temat polaka katolika antysemity, bardzo powierzchowne. no ale jestem na razie w połowie, więc się wstrzymam
natalia pisze:
miłoszewski - gniew- zdecydowanie najlepszy z całej trylogii, przyjemna rozrywka w czytaniu
Jestem właśnie po ostatniej części trylogii Miłoszewskiego o Szackim (poszłam na krótko spać nad ranem, bo musiałam skończyć "Gniew"
) i zgadzam się, jeśli chodzi o stopniowy wzrost formy z tomu na tom, by w "Gniewie" osiągnąć bardzo wysoki poziom literatury mroczno-kryminalno-sensacyjnej. Super, nie ustępuje to Mankellom i Larssonom. Do tego niesamowita plastyczność, filmowość opisu - znane patenty, ale jak sprawnie to jest zrobione, jak wciąga! Zatem - tak, "Gniew" najlepszy zdecydowanie, pomimo tego, że to tu właśnie zgadłam
kto to zrobił. Wcześniejszych tomów może nie oceniałabym tak surowo, choć momentami aż zdumiewa, że to ta sama osoba pisała (choć między pierwszym a trzecim minęło 7 lat w końcu). Fakt - opisy postaci w pierwszym są żenujące momentami, choć i tam jest już to, za co lubię Miłoszewskiego ogólnie - cięty humor, zjadliwość zdystansowana, jak np. w dialogu Szackiego z ubekiem, gdy ten drugi zaczyna:
- Widzę, że lubi się pan ubierać schludnie - powiedział, wskazując na jego garnitur.
- Wolę określenie: elegancko.
Uśmiechnął się.
- Elegancja zaczyna się od dziesięciu tysięcy. Pan jest schludny.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
szaleńcy !
