Ultima Thule

Nastawiałem się na uważny odsłuch tych Animalsów - mam w domu płytę Wmiga już od dawna - ale że stosowny moment nie chciał nadejść, więc dziś włączyłem sobie ot, tak. No i miło się słuchało. Przy okazji przeczytałem sobie ten post właściciela sidika - uważam, że jest doskonały! Szczególnie spodobał mi się wątek goszczenia w architektonicznej konstrukcji .

A płyta rzeczywiście zwraca uwagę tymi różnymi subtelnościami, ma swoją przestrzeń ciekawie zagospodarowaną. Ale uderzyło mnie to, że brzmienie jest totalnie siedemdziesionowate, co z jednej strony jest fajne - bo wiąże się z tym staranność, ale z drugiej strony muszę zaznaczyć, że jest to ten odcień siedemdziesionowatości, który niekoniecznie lubię najbardziej. Mam na myśli zwłaszcza brzmienie gitar i basu. Jeśli chodzi o same numery, to jeszcze za dużo nie chcę mówić. Najmniej spodobały mi się Sheep - za dużo skojarzeń z One Of These Days i Final Cut.

Może trochę szkoda, że nie poznałem tej płyty w epoce, ale może i tak nadejdzie dzień, że faktycznie ją docenię?

_________________
the ants are my friends
(bob dylan)

Ja z kolei zauważyłem, że motyw z "Pigs" zerżnęli trochę Bad Religion na tej zabawnej płycie, gdy na moment coś im się poprzestawiało w głowach i postanowili, że odejdą od punku i będą grali prog rocka, a potem przez 30 lat się tego wstydzili i nie chcieli wznowić tej płyty na CD

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?

Dzięki, że napisałeś! Czekam na dalszy ciąg

_________________
http://freemusicstop.com

W sklepie pojawiły się winylowe reedycje pierwszych płyt Pink Floyd. Ktoś wie, czy to godnie zrobione?

_________________
http://67mil.blogspot.com/

Hę . no, ja cię...

http://www.superdeluxeedition.com/news/ ... ng-in-nov/

_________________
Mam w sobie dzikość żółtej pantery...

Na pożegnanie ze starą fabryką dostałem od koleżanek "More" w tym nowym winylowym wydaniu. Zrobiłem jeden, raczej dość nieuważny odsłuch, ale jakoś niczym mnie on nie zachwycił pod względem brzmieniowym. Ten album znam tylko z plików, nigdy nie dorobiłem się cedeka, choć płyta od kilku lat należy do moich ulubionych w dorobku Pink Floyd. I teraz pytanie - czy to po prostu jest tak "średnio" nagrana płyta? Czy może "średnio" ją po prostu wznowiono?


I jeszcze uwaga a propos samej koperty - zamiast zrobić koperty tak jak powinny zostać zrobione (papierowe zakładki na tylnej stronie), po prostu odpierdolono fuszerę - owe zakładki wydrukowano.... Postaram się wrzucić fotkę w jakiejś dalszej przyszłości.

_________________
http://67mil.blogspot.com/

No i porcja archiwaliów. The Early Years Box Set: 1965-1972.

Szkoda, że za tak kosmiczne pieniądze. Bo dwupłytowy wybór, to jednak trochę mało...

_________________
http://67mil.blogspot.com/

Coś mnie napadło i włączyłem sobie Division Bell. Całkiem sympatyczne słuchadło (ale sprofanował arcydzieło!) Po latach nic się w odbiorze nie zmieniło: nadal najlepszy jest otwarcie, czyli bardzo ładne instrumentalne intro i best song, czyli What Do You Want From Me oraz zamknięcie, czyli High Hopes. I to jest właśnie najlepsza strona tej płyty, że ta cała reszta (wypełniaczowa...) bierze się w klamrę tych naprawdę dobrych numerów.

Nie zmienia to faktu, że musiałem jednak dać sobie odtrutkę i wrzuciłem drugiego Tymoteusza. Pierwsza minuta Szema Izrael Adonai Elohenu jest tak dalece lepsza od całego Dvision Bell razem wziętego z kilkoma sąsiednimi albumami Floydów, Gilmura i Watersa razem wziętymi, że aż nawet zabawne to było

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Sherlock Floyd

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

Kiedyś przeczytałem taką recenzję tej płyty "to niezły album, mimo, że Gilmour trochę się tam bawi w Skawińskiego". Ale nie znam Division Bell, więc nie wiem o co chodziło autorowi tej myśli

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?

_________________
Youtube

Śpiewać to on nie potrafi

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

Ostatnio mam lekką fazę na słuchanie "The Wall". I wiecie co? Ja to nie lubię patrzeć na tę płytę jak na pomnik czy definicję sześciu gwiazdek (chociaż oczywiście szanuję tę opinię, pozdro Crazy ), ale jako dziwny, a nawet bardzo dziwny twór, symbol wspaniałych lat siedemdziesiątych u swojego schyłku, kiedy prawie wszystkie gwiazdy mainstreamowego rocka zaczęły lekko wariować i pokazywać przejawy swojej paranoi. Ja w "The Wall" nie widzę albumu, którym zachwycają się Wieśki w Teraz Rocku, ale widzę zlepek paradoksów, płytę, w której (pod pozorami nudy, patosu itd) jest w różnych sprzecznościach albo nawet tych gorszych momentach, dużo życia. I jeszcze ten dwojący się i trojący się Gilmour - może i Waters wtedy totalnie dominował, ale on wciąż tyle wnosił do tych utworów, że aż lubię czasem włączyć ten album, żeby go przesłuchać tylko pod tym kątem. Ale lubię go słuchać także w inny sposób, bo The Wall to jest wprost niesamowicie wdzięczna płyta dla kogoś, kto lubi rozkładać na czynniki pierwsze zarówno samą muzykę, jak i to w jakim kontekście powstała. To jest coś na zasadzie, jak po kilku latach czyta się lektury szkolne i nagle okazuje się, że to nie są jakieś zatęchłe rzeczy, tylko coś od czego czasem trudno się oderwać. I powiem jeszcze - dla mnie "The Wall" to nie jest maksimum gwiazdek. Maksimum gwiazdek to jest dla mnie jednak wciąż "The Dark Side of the Moon". Ale której płyty dzisiaj słuchał dużo chętniej? No, tej mniej doskonałej. Dziękuję za uwagę

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?

Hmm. A dlaczego mam takie wspomnienie, że jak była pierwszy raz wkładka o Floydach w tylko rocku, to The Wall dostał trzy i pół gwiazdki?...

_________________
ćrąży we mnie zła krew

w przyszłym tygodniu wychodzi długo oczekiwany box zatutułowan The Early Years 1965–1972 złożony z 27 płyt

dzisiaj radio BBC po raz pierwszy nadao niebootlegową wersję słynnej piosenki Syda z końca 1967

a zatem (od 51:15) Vegetable Man:
http://www.bbc.co.uk/programmes/b0806zr5#play

w necie można znaleźć inne zajawki boxu - nowy miks piosenki Childhood's End (na youtubie nowy "teledysk") oraz wersję BBC piosenki Green Is the Colour (na Deezerze czemuś opisaną jako Single Version)

większość rzeczy z tego boxu znana jest z bootlegów, ale jest kilka perełek na które bardzo zacierają ręce fani Floyd - ja nie słyszałem np. numeru Syda In the Beechwoods


oczywiście nie stać mnie nawet na pomarzenie o tym boxie, ale w przyszłym roku poszczególne płyty z boxu mają się ukazywać pojedynczo, no i mam nadzieję, że jednak będzie to do odsłuchania na Deezerze i Spotifaju, zwłaszcza czekam na oficjalne wersje rzadkich numerów singlowych typu Point Me in the Sky i It Would Be So Nice, oraz fascynujących wersji numerów Embryo i Let There Be More Light z BBC, no i jeszcze jednego numeru Syda - Scream thy Last Scream, ktory w wersji studyjnej zdaje się śpiewa Mason w "duecie" z przyspieszonym Sydem, a a wersji radiowej - Syd

_________________
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie
Psalm 128

https://thesoundrops.bandcamp.com/