Ultima Thule

Ana Blandina "NEC PLUS ULTRA"


Powiedziano mi by szukać ciebie
Mnie też bawiło to poszukiwanie
I nawet nie pomyślałam
Co bym zrobiła
Gdybym ciebie odnalazła
Może bym ukryła cię w ziemi jak ziarno
Lub karmiła jak domowe zwierzę
Szacując z góry wartość twego futra
Mięsa wełny mleka?
A może to ja powinnam się poddać tobie
Jak drapieżnemu zwierzęciu
Lub pełna trwogi błądzić po lesie
Po twoim wnętrzu?
Albo spadać jak w otchłań
Nie przewidując głębi
Czy jak w morzu
Ukryć się w rybach?
Powiedziano mi by szukać ciebie
Ale nie by odnaleźć.

_________________
un tralala loco

Philip Larkin
ŻYĆ W DALSZYM CIĄGU
(tł. S. Barańczak)

Żyć w dalszym ciągu - czyli trwać w rutynie, z jaką
Chcemy czegoś, co nam się rzekomo należy -
Jest prawie zawsze albo stratą, albo brakiem:
Zależy.

Tracić ciekawość, włosy, zaradność - niestety,
Gdyby tak grać w pokera, nie byłoby strachu,
Mógłbyś zrzucić się z blotek i dostać karetę!
Lecz to jest - partia szachów.

Gdy już dojdziesz do ściany umysłu, jest jasne,
czym rozporządzasz - wisi tam spis inwentarza;
Resztę masz uznać za to, co się tobie właśnie
Nigdy nie zdarza.

Zysk? Tylko ten, że w odpowiednim czasie
Na wpół rozpoznajemy, co było tym piętnem,
Które kładło się ślepo na wszystkim, co nasze.
I pięknie,

Lecz cóż po rozwiązaniu w tę zieloną błogość
Zmierzchu, gdy się zaczyna śmierć, cóż po nim teraz -
Skoro się stosowało raz, i to do kogoś
Kto akurat umiera.

Udało mi się kupić - na prezenty - Herberta po angielsku: "Barbarzyńcę w Ogrodzie" (a.k.a. "Barbarian in the Garden") i opasłe tomiszcze "The Collected Poems 1956-1998). Miałem to wręczać jutro, ale tak mnie wciągnęło czytanie i porównywanie tłumaczenia z oryginałami, że chyba jeszcze z tydzień potrzymam

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

do skutku
autor: Tadeusz Dąbrowski

1.
poezja jest wtedy
gdy czujesz

to
coś

czujesz?

2.
(jeżeli nie
przeczytaj wiersz
ponownie)

"Uccello"
Gregory Corso

Oni nigdy nie umrą na tym polu bitwy
ani cień wilków czyhających, na łup wojenny nie zagarnie
ich skarbów jak oblubienic spod wszelkich horyzontów
Nie będzie zmarłych, by ścisnąć ich puste brzuchy
ani stert sztywnych koni by krwią spryskać ich, lśniące oczy
lub przyspieszyć pożeranie zmarłych
Oni woleliby dąsać się oszalałymi z głodu językami
niż uwierzyć że na tym polu nikt nie umrze
Oni nigdy nie umrą walczą tak objęci
oddech przy oddechu oko obok oka nie można umrzeć
ani drgnąć blask się nie sączy ramię bez maczugi
tylko koń dyszący obok konia tarcza błyszczy
przy tarczy promienna błyskiem ska spod hełmu
ach jak trudno wpaść między te splecione lance
I te chorągwie ! gniewne lśniące godłami w poprzek
wytartego nieba
Myślałbyś że namaluje armie na rzek mroźnych brzegu
rzędy żelaznych czaszek błyskających w mroku
Myślałbyś że tu Dukt nie umrze
usta wszystkich rycerzy są jak zamek pieśni
każda żelazna pięść senny gong cep dzwoniący o cep
jak szczęk złota
o, jak bym chciał się znaleźć w takiej właśnie bitwie !
srebrny człowiek na czarnym koniu z czerwonym sztandarem
i pasiastą
lancą nigdy nie umrze lecz wiecznie trwać będzie
jak złoty książę malowanej wojny

_________________
un tralala loco

Wersję z National Gallery widziałem setki razy (i nie jest to figura retoryczna!). Tę powyżej (z Uffizi) raz, tej z Luwru nigdy. Styl jest jednak tak nie do pomylenia z niczym, że od razu wiadomo, czyje to dzieło. Śmiesznie, że akurat ta Bitwa z Londynu jest najbardziej niedorobiona, a ta paryska chyba najdokładniejsza, a i tak londyńska podoba mi się najbardziej...

...ale my tu o wierszu. Świetna rzecz, bardzo dziękuję, Pietruszko. Gdyby nie podpis, to dałbym głowę, że to Herbert....

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Futurobnia, wiersz Stanisława Młodożeńca:



hoho!

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

bardzo przyjemne!

Jane Hirshfield
Kobieta w czerwonym płaszczu


Są pytania bez odpowiedzi
Czujesz je w dłoni jak znajomy ciężar
okrągłe kamyki które wyciągasz z kieszeni
nieugięte i chłodne.
Wędrujesz palcami po ich powierzchni
aż w końcu gubisz się
w tym braille'u trwałego świata.
To samo gdy spojrzysz za okno
żółte liście, coraz bardziej zimowe światło.
Przejeżdża ciężarówka z wysoką stertą pociętego drewna
Kobieta w czerwonym wełnianym płaszczu
widzi że patrzysz i szybko odwraca wzrok

Niedługo mankiety u spodni podwinę.
Może sobie rozdział zrobię z tyłu głowy?
Czy ośmielę się zjeść brzoskwinię?

Dzisiaj przypomniałem sobie powyższą frazę, wyczytaną w podebranej mamie, ponad ćwierć wieku temu, Poezji.
T.S.Eliot - nie wiem czy pokuszę się o całość.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.