O końcercie dowiedziałam się w środę w pracy, gdzie spędzam życie całe z przerwami na nocleg i zmywanie. Od Wuki, któremu z serca dziękuję. Nie było nad czym się zastanawiać, mimo że Sosnowiec
O godzinie piątej zamykam drzwi budy, o której istnieniu niewiele osób wie na tym pieprzonym zadupiu, gdzie książki są tylko fanaberią i sama nienawidzę ich widoku. Jedziemy w przeraźliwej frustracji, oboje zmordowani na amen. S. kurwuje całą drogę z naciskiem na objazdy w stronę Piekar. Milczę i patrzę przez okno, bo wiem że gdy się odezwę, to natychmiast poproszę aby wracać do domu. Nerwy w strzępach, a córeczka nasza czwarty raz w szpitalu, bo z odstawiła leczenie z powodu destrukcyjnej miłości.
Sama sobą zdziwiona mówię nagle - nic nieszkodzi że się spóźnimy, nie denerwuj się tak... I raptem dojeżdżamy na miejsce minutę przed czasem, parkując prawie w krzakach, tuż przy szczęśliwych menelach co świętują vis a vis Kościoła Niepokalanego Poczęcia, widok zaiste imponujący.
W kościele zimno. Dużo starszych pań, nie będę się czuła samotna. Siadamy na tyłach bardzo grzecznie. S.mówi nie kładź tu nóg bo tu się klęka. Od razu chcę klęknąć i zniknąć. Zespół wychodzi jak spóźniony gość,chyłkiem i bez słowa. Natychmiast grają Marność, i widzę wszystkich z daleka - Andżelika, Budzy, Maleo, Litza, Beata, Pospieszalski, cały skład. Spokojnie, już dobrze. Starsza pani obok narzeka na brzmienie które jest okropne, ale zamiast wyjść z kościoła nakręca się, bije brawo, podskakuje, w końcu zawstydza mnie śpiewając głośno refreny, szczęśliwa jak jasna cholera, skacze gdy siedzę zdołowana, jedno co mi wychodzi to łzy... muszę znów wykopać tą nową płytę nie słuchaną od miesięcy, i Dementi koniecznie.
cd.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Czułem się dosyć kiepsko i naraz wszystko jakby odpłynęło! Wstałbym i zacząłbym śpiewać jakbym nie miał oporów 
