Ultima Thule

Wyciągnąłem kolejny los, ucieszył mnie - do Omówienia mamy "UFO".

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Jest jakaś deszczowość, coś jakby deszczowa niedziela w tym utworze. Całkiem ładny, ale są ładniejsze na "Lunie". Niemniej dostanie 7/10, utwory z "Luny" zazwyczaj oceniam dość wysoko i tutaj tak będzie.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Świetny kawałek. Kompletnie nie wiem, o co w nim chodzi i co w nim robi UFO i dlaczego, i to w dodatku tenderou, ale muzyka jest super!
(Poza tym bardzo po cichu przyznam się do takiej nieskromności, że budzi we mnie sympatię ta wokalna ekwilibrystyka, bo też bym tak umiała, a to mile łechce moje niedowartościowane ego )
9

"UFO" i następujący po nim "Na niebie..." to kosmiczny zakątek płyty - dla mnie najlepszy jej fragment, najokazalsze bez mała 10 minut.

Do "UFO" mam słabość od pierwszego przesłuchania, nie musiałem się oswajać z tym utworem ani go trawić po kawałku - łyknąłem jak pelikan rybę od razu.
Ma dla mnie mnóstwo zalet:
- bogata warstwa perkusyjna, z dominującym poczwórnym uderzeniem, nadającym utworowi smak pewnej pierwotności
- piękny wokal Toma, przy czym to wyciągnięcie na górę "fooo" jest majstersztykiem, tam brakuje pół tonu do konsonansu z podkładem, ale to celowe niedociągnięcie świetnie się tam sprawdza
- bardzo soczysta, świetlista gitara, która przez swój rytm łagodzi ciężar perkusji i basu
- dyskretne ale słyszalne dźwięki elektroniki

Tekstu nie trzeba wiele... gdzieś w górach leży dzwon - napęd do ufo... kiedyś po niego przylecą. Ale nie wiemy nic... przylecą wielkie ośmionogie słonie czy inteligentny kisiel? Ale przylećcie... miło mieć sąsiadów w tej przestrzeni... może przylecą, na niebie ciągły ruch... przylećcie, proszę (w języku zulu - "tendero").

10/10

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Świetny numer, zdecydowanie jeden z moich ulubionych na Lunie. Bardzo fajny jest ten drajw sekcji rytmicznej, a najbardziej lubię końcówkę w której wchodzą te dziwne elektroniczne odgłosy przypominające jeżdżenie potencjometrem radia. Wokal jest tu właściwie samodzielnym instrumentem. Tak samo jak Aras lubię ten fragment płyty w powiązaniu z "Na niebie ciągły ruch". Daję 9/10.

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

7

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

6
Biorą mnie tu głównie bębny.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

o kosmitów w czapkach z nutrii na rowerach

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

Jak dla mnie, to tu chodzi głównie o perkusję.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

I o to chodzi i o to chodzi:)

_________________
trochę o muzyce, książce, przyrodzie, ale najwięcej o bieganiu
https://meblooscianka.wordpress.com

E, perkusja jest świetna i na pierwszym planie, ale nie zostawajmy na tym pierwszym planie.

Arasek świetnie wypunktował:


Ale i więcej:

Ten utwór zabiera mnie daleko.
A po Dniu bez duchów nabiera specjalnego wyrazu. Robi się jakby zimno.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

pierwsze moje zetknięcie się z tym utworem było wtedy, gdy w Rivendell Tom puścił mi jakąś bardzo wczesną wersję w duecie Stopa - Tom, kopnęło bardzo mocno, nawet coś baknąłem, że można by tak zostawić

choc szkoda byłoby tych nakładek, zwłaszcza darabuki i wiolonczeli, mniej bym tęsknił za harmonicznymi gitarami w kodzie

na płycie jeden z mniej ulubionych momentów, czasem trafi, czasem nie

za to na koncertach zawsze to była duża przyjemność grać, zwłaszcza że wbrew pozorom to nie jest samograj - trzeba być bardzo trzeźwym, żeby operować dynamiką i przy tym nie wypaść z flowu, z różnymi skłądami były zresztą różne opracowania i nigdy do końca nie mogłem się połapać kto kiedy ma grać te cztery dźwięki w końcówce

właśnie, te cztery dźwięki... podczas prób do Luny na Luxfeście miałem przyjemość grać z najpierw tylko z Litzą na gitarze, potem tylko z Rafałem, potem z oboma - nigdy bym nie pomyślał, że te cztery dźwięki można zagrać tak... inaczej (muzyka to jednak jest studnia bez dna, nigdy mi się nie znudzi)

super wspomnienie z Woodstocku, gdy nagle z pożyczonego od Rafała wzmacniacza wyleciało UFO, ale czad! jak gdyby ktoś inny grał a nie ja

tu późne - czyli sprzed dwóch lat - wykonanie z Warszawy
https://www.youtube.com/watch?v=qDCUS4CRksU

ocena 7,5

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Muzycznie świetnie, szkoda że tak minimalistycznie w warstwie tekstowej.

6/10.

_________________
www.polake.art.pl

Warstwa tekstowa jest idealna!

I czuła, co w kontekście noblistycznym bardzo ważne

Myślicie, że właśnie tam jest ten "czuły narrator", który nie zadowolił ministra Glińskiego?

_________________
ćrąży we mnie zła krew