Sześć lat temu w wątku "co w kinie nowego" ...
Crazy pisze:
Wreszcie są dwa filmy, które nawet nie wiem, czy były w kinach, ale bardzo bym chciał zobaczyć choć jeden z nich: "Enemy" i "Prisoners" Denisa Villeneuve'a, czyli reżysera "Pogorzeliska", które uważam za jeden z najlepszych filmów lat dwutysięcznych. Pilotowi kameleonowi nie udało się zniechęcić mnie do nich niskimi gwiazdkami, ale jego gwiazdki są dla mnie najczęściej tak dziwaczne, że cóż. Znacznie bardziej zniechęca mnie Jake Gylenhaal, który gra w obu filmach, ale z kolei danie z recenzji, że "atmosfera jest tu tak gęsta, że można kroić ją nożem", to jednak zachęca
Obejrzałem oba niedawno. "Wróg" wydał mi się niestety bardzo słaby. Jakby próba zrobienia takiej zagubionej autostrady, ale zupełnie pustej, muszę się jak rzadko zgodzić z recenzją na filmwebie, która mówi m.in.:
Cytat:
"Wróg" wydaje się pustym stylistycznym ćwiczeniem – niegodnym reżysera tej klasy.
(...)
... nie usprawiedliwia dętych tonów, na których wygrany jest cały film. Każde ujęcie obciąża powieki, każde słowo podawane z nabożną powagą, każda nuta zapowiada apokalipsę. (...) Psychoanalityczne symbole, z których utkany jest film, wydają się jednak pustymi ornamentami (...) wszystkie te chwyty powtarzane są tak często, że atmosfera siada.
Mnie ten film zdecydowanie znudził, wszystkie te niby psycho-rozkminki głównego bohatera w ogóle nie wzbudziły najmniejszego zainteresowania. Jake'a Gylenhaala generalnie nie lubię i na pewno po tej podwójnej, przyciężkiej roli, nie polubię.
Natomiast w "Prisoners"* był świetny, podobnie jak z grubsza wszystko inne w tym filmie. Może, koniec końców, nie jest to żadne arcydzieło, ale jak rasowy thriller/kryminał trzyma niesamowicie w napięciu przez 150 minut (a ja nie lubię niepotrzebnie długich filmów!), łączy dreszcz z emocjonalnym zaangażowaniem, bohaterowie są bardzo niejednoznaczni, a interesujący. Mnóstwo w filmie niedopowiedzeń i dobrze, bo i dosłowności i naturalizmu bywa tu sporo, więc cieszę, że czasem jest jej nieco mniej. Można powiedzieć, że stylistycznym trademarkiem filmu jest wygasający obraz w momencie, w którym miałoby się wydarzyć coś bardzo ważnego: ale jest to tak pokazane, że wiadomo, co się za chwilę wydarzy, więc faktycznie: po co to pokazywać? Co najlepsze, jest tak również w ostatnim ujęciu
Świetny film.
Sicario przede mną, myślę, że może niebawem.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
, ale o ile jedynka mnie wbila w fotel, o tyle dwojka rozsmieszyla i zazenowala w wielu punktach.
X. Robak przecież wycedził o Telimenie z grymasem ust, że "to zła kobieeeta była..." 
