Ultima Thule

Jakiś dziwny składak ze ścieżek dźwiękowych filmów Almodovara (m.in. z tej płyty i jakiegoś dżezu), potem Mario Biondi & The High Five Q - Handful of Soul.
Środa: Jazzpospolita - Almost splendid czyli ciąg dalszy dźwięków nocno-ilustracyjnych. Tylko, że w dzień. Gdzieś w kolejce chyba znowu Drewno From Las ustawię. A nie: Lhasa - The living road, The Marvels ‎– Love In Time, The Morwells ‎– Crab Race, The Paragons ‎– On The Beach. A na koniec dnia w pracy The Heptones - Peace & Harmony - The Trojan Anthology
Czwartek: ciąg dalszy Heptones, potem James Bond, David Bowie z jakiejś składanki a na koniec miks Mad Season - Above, Alice in chains - Dirt, Pearl Jam - Vitalogy.
Piątek: najpierw powtórka z wczorajszego Seattle, teraz poprawiam Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part i Boatmans call. W połowie drugiej płyty musiałem złamać najlepszą Nirvana tj. Bleach. I tak chyba skończę dzień samotnego siedzenia w biurze.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols!

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

Ale tam chyba nie ma tego, co?:



A je to super!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Let It Be Naked

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

Tydzień zacząłem od pierwszego Kobonga (ale to dobrze brzmi z CD, taśma jest już w stanie agonalnym i daje bardziej emocjonalne przeżycie niż możliwości faktycznego słuchania), jedynego Aggafari(cały czas dziwnie uwodzące mimo mielizn) i jednego Paraliż Band (Take reggae gramy).

Tydzien pracy zaczynam od ciągu dalszego piątkowej "najlepszej Nirvany ever" czyli koncertowy dodatek do Bleach. Idąc dalej, odpaliłem najpopularniejsza Nirvanę ever czyli Nevermind. Ciąg dalszy nastąpił: Harmoaning, Incesticide i In Utero. Po nich Lungfish: Indivisible i Feral Hymns.

Wtorek zaczynam w pustym biurze od Charlie Chaplin ‎– Quenchie. Z 15 lat temu kumpel przywiózł winyl z jakiejś wystawki w UK i wsiąkłem w to leniwe pleplanie.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

Dobry muzycznie dzień.
Miles Davis- Miles in the sky (okładka)
John Coltrane- Ole!, Africa/Brass, Dakar
Genesis-- przekrój wielu płyt, które wyświetliły się w ciemnym pokoju, w światłach przejeżdżających samochodów, jak kiedyś gdy miałam 15 lat i okazało się, że nadal mam łączność! Że może warto to zapisać, bo inaczej zostaną tylko listy zakupów.
Dusk
Blood of the rooftops
Suppers ready
Seven stones
Undertow
Reapless
Many too many
Time table
Musical box

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

Wzięło mnie na III symfonię Góreckiego.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Słucham sobie nowo nabytej debiutanckiej pyty Jeffa Becka, Truth.



Wyśmienita muzyka z 1968, której dziwnym trafem do niedawna jeszcze nie znałem... nie wiem czemu, bo to jak najbardziej w centrum moich zainteresowań, a i wykonawcy znani mi od małego... Liderem Jeff Beck, śpiewa (jak świetnie!) młody Rod Stewart, na basie Ron Wood... No i jest tam utwór "Beck's Bolero", z wcześniejszej sesji, a tam Jimmy Page, John Paul Jones, Keith Moon...

Posłuchałbym tego na jakichś manewrach!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Ej, to może być fajne! Ja Jeffa Becka znam głównie z radiowych nagrań Yardbirds dla BBC i tam bardzo mi się podoba. Płyta Blow by Blow po prostu mnie odrzuciła. A tego chętnie bym posłuchał - zwłaszcza kurde na manewrach!

A u mnie Music for the Royal Fireworks Handla. To mnie trochę śmieszy, bo lekceważyłem sobie tę muzykę i uznawałem za zupełnie dla siebie nieodpowiednią. Tam dam dam, bum bum. Phi. Tymczasem z jakiegoś powodu wracam do tego regularnie i z przyjemnością . I często kontynuuję, przechodząc do Water Music. Jedno i drugie z przyległościami i w wykonaniu The English Cocnert.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Górecki, Handel... poważna sprawa!

U mnie też dość poważna, choć z okładki nie należałoby sądzić :



Za nic mi nie mówiącą nazwą Naxos stoi Milo Kurtis, a wspierają go solidni zawodnicy, z Kostkiem Joriadisem i Anthimosem Apostolisem na czele. Ale nie sama GrecjoPolska tu jest, bo silne i wpływy arabskie (wokal, który przypomina mi nieco zaśpiewy Alima na płycie VooVoo), i pobrzmiewa to Bałkanami, choć nie ma Bregowicza
Bardzo dobra rzecz - próbka.

Do tego od paru dni mogę cieszyć się słuchaniem ze starej dobrej płyty cd

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Wg last.fm mój top 20 za ostatni tydzień wyglądał jak na załączonym screenie. Nie sprawdzałem, ale podejrzewam, że rozszerzenie listy o dane z poprzedniego tygodnia niewiele by zmieniło w zestawieniu. Okazuje się, że grudzień 2020 sprzyja słuchaniu sajkobili.

_________________
Sometimes good guys don't wear white