Czyli temat-fetysz:
winyl!!! Jego prologiem był temat o winylach Armii - gdzie forumowicze wpisywali interesujące i jakże sentymentalne posty o czarnych krążkach - no i oczywiście orgastyczne posty Kacpra relacjonujące jego muzyczne zakupy, he he.
Dla mnie płyta winylowa to było zawsze coś więcej niż sterylne CD, nie wspominając o badziewiastym MC. Godzinne oglądanie okładek, macanie wosku, słuchanie bez włączonych głośników
- a w dzieciństwie latające po podwórku talerze (czyli single z bajkami). Bardzo się cieszę, iż jedna z ikon "starego porządku" ma się dobrze, o dziwo nawet w Polsce sytuacja się powoli normalizuje! Uważam, że winyl jako nośnik muzyki jest zdecydowanie najlepszym formatem - pomijając całą audiofilską propagandę (której jestem wyznawcą), wymaga on od słuchacza większego zaintersowania niż w przypadku płyty CD (nei wspominając jużo MP3) - chodzi o sprawy nawet czysto fizycznie jak nałożenie igły, a przedwszystkim zmienianie stron. Wspomne też o wartości kolekcjonerskiej.... Mam pare 12" singli zespołu Soundgarden które kupiłem za bezcen na jarmarku - teraz warte są jakieś 20 razy więcej... Osobiście w kontakcie z winylem odczuwam fizyczną realność muzyki (ale brzmi, ha ha!) oraz pewnego rodzaju przemiłe uczucie lekko porównywalne z jazdą po mieście na rowerze holenderskim po wieloletnim użytkowaniu polskiego "górala" (nie mylić ze snobstwem czy lansem).
2LP - Hmm, troszke irytujące rozrzucenie numerów... Lecz pomaga to w decenieniu poszczególnych numerów, które często giną w zalewie sąsiadów - jak ma to miejsce na płycie CD. Najczęsciej są to prześliczne wydania, dopieszczone w każdym calu. * * * * 3/4
LP - Klasyk. Byle by nie był wypchany po brzegi, lub demoludową wersją np. takiego EMI (
vide mój węgierski winyl Łodzi Podwodnej... tak jakoś płasko to wszystko brzmi). Najpiękniejszy rodzaj wydawania A L B U M Ó W. * * * * * 1/2
12" - Coś dla mnie, czyli klasyczna EPka - nie ma miejsca na przysłowiowe "pierdolenie", czysta esencja - 4 hiciorki + dobra jakość.
* * * * * *
10" - Rzecz dla maniaków, niestety często wydłużone wersje to zwykła nuda (wyjątekiem jest rege, wersje z doklejonym dubem to czysta poezja), lub 8 minut jakieś remixowej męczarni. * * * *, * * * * * (rege)
siódemka - Bardzo broni się jako najpopularniejszy nośnik w jamajskiej fonografii, cena dwóch paczek fajek, klasyk nad klasyki - strona A wokalnie, B dub/instrumental. Gorzej wygląda to w muzyce popularnej/rockowej, gdzie bardzo często na strone B wrzuca się jakiegoś dwugwiazdkowego gniota.
* * * 1/3, * * * * * *(rege)
pocztówka - Nie posiadam, chyba nawet nie chce patrząc na repertuar oraz jakośc wykonania. * *
Jakieś uwagi, impresje? Zapraszam
.
Polecam:
http://www.bbc.co.uk/music/features/vin ... 1969.shtml
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
) i zebym mial w koncu pretekst, zeby odpakowac pudlo z naszymi winylami. Zebralo sie tego troszke. 
