Wyprawa Trzy.... Oj - bardzo cieszę się, że doszła do skutku! Bardzo jestem wdzięczny Krejzim, że wzięli sprawy w swoje ręce i rozpoczęli konkretne działania. Mimo poszkockości i w ogóle. Szacunek moi mili
! Bez tego wyprawy trzeciej niebyłoby...
Cieszę się że zgromadziła się niezła gromadka formowiczów i uczestników:
od początku do końca: Elsea, Dyingbride, Morella (finał miesięcznych manewrów
), Kasia (nieforumowiczka, ale koleżanka z licealnej ławy Elsi, Krejzjego i Kacpra), Ola i Asia, Crazy, Profesor, Miki, Boskey i ja;
odrobinę krócej: Monika i PiotrPanek oraz Arwena-Nina i Stasiek;
dochodzili
: Natalia i Elrond (super, że udało się spotkać!)
był chwilunię: Pippin
Szkoda, że nie zjawili się ci co zapowiadali przybycie.
Dla mnie wyprawa3 była przedłużeniem Kaszub lub może Kaszuby były wstępem do wyprawy3: wyruszyliśmy z Boskim z Gdańska przed szóstą, dwie godziny kiblowaliśmy w Iławie, w Warszawie zrobiliśmy sobie "przerwę w podróży" - Gero odebrał nas z pociągu
, na metrowym peronie znalazła nas Morella z niewłaściwym biletem do wymiany
- szczęśliwie wróceni z Anglii The Soundrops!
- i jazda na Mauo Uonke!
Plan był taki by przechytrzyć wszystkich i wsiąść w pociąg do Zakopanego na dworcu wschodnim, ale wszyscy to już siedzieli w przedziałach i stali na korytarzach gdy tam dotarliśmy. Znalazło się kilka miejsc jednak z których korzystaliśmy by ich nie stracić gdy zrobiło się jeszcze tłoczniej. Podróż była nielekka ale w sumie ok. Rano jeszcze niechcący pomyliliśmy pewnej rodzince stacje (wysiedli w Białym Dunajcu zamiast w Poroninie...
) i już można było rzucić się na zakupy oraz kawę w rozsłonecznionym Zakopanym, zamienić słów kilka z nastawionym na Wysokie Tatry z kolegą Pippinem oraz saloteatralnym busem przemieszczać się ku Dolinie Chochołowskiej a dalej do schroniska nóżkami.
Pokój mieliśmy o numerze 217 - ósemka - ale prócz łóżek piętrowych karimaty, więc stale więcej niż ósemka. Przezeń trasa ewakuacji przebiega - do okna i dalej drabinką, ale nikt nie korzystał (choć byli tacy co dla żartu zamyślali się wwakułować
). Dobrze się mieszkało i spało (ale czy wszystkim?) - mimo, że pod prysznice i do łazienek kawałek - ale jakoś tak... dobrze
.
Dnia pierwszego mimo trudów podróży chciało się ruszyć w góry, choć nie-masowo. Po obiadku na Grzesia i Rakoń (deszcz, wiatr i chmura zniechęciły do Wołowca): Crazy, Miki, Profesor i Witt oraz DiBi gdzieś na dziko, a wieczorkiem jeszcze Morella i Boski zdobyli Grzesia. Trochę lało. Zresztą nie będę się rozpisywał tu o górskich przejściach, mamy do takich rozpisywań specyjalny wątek
. Wieczorem jeszcze Crazy zrobił użytek z gitarry: bardzo fajne choć cicho-kameralne granie. Przebojem wieczoru był chyba "John Riley" dla niektórych słyszany pierwszy raz.
Nazajutrz była niedziela, msza w kapliczce o trzynastej na którą umówilim się (z grzbietu, bo w Chochołowskiej zasięgu ni ma) z Elrondem i Natalią - i to określiło kształt dnia: znaczy rano jakiś szybki myk (rozumie się nie o 3.45 i po śniadaniu
) i ewentualnie po południu coś więcej. Szybkim mykiem dla Boskiego (inicjatorr
), Kasi, Morelli, Mikiego i mnie była Iwaniacka Przełęcz, Elsea z DeeBee poszły tymczasem na całodniowe wietrzne przejście
gdzieś indziej, po mszy spotkaliśmy Natalię, Tomka, Ninę i Stasia i ułożyliśmy dalsze plany:
Crazy, Miki, Profesor, Nina, Ola, Asia i Stasiek - wyprawa na Trzydniowiański (zakończona sukcesem i wspominana, o ile mi wiadomo, z radością);
Natalia, Elrond, Morella, Boskey, Kasia, Witt i Panki, co wreszcie dotarły - siedzenie, rozmawianie, leżenie, picie (piewo, wino grzane - dobre! Panków odkrycie), palenie, spanie i te pe
W ogóle stało się tak fajnie, że mimo iż Natalia i Elrond musieli wracać to Nina i Staś zostali w schronisku (dzięki za zaufanie!), na drugi dzień w planie była wycieczka, tymczasem wracających odprowadzalim skutecznie do parkingu, po drodze powstała koncepcja by korzystając z uprzejmości i auta objechać do sklepu po jakieś "artykuły pierwszej potrzeby", co zresztą nastąpiło (rano Stasiek bardzo zdziwił się gdy w swym plecaczku ze Spidermanem znalazł osiem piw..
).
To w ogóle dla mnie taki jeden z best momentów był, powrót do schroniska: Dead Can Dance, illegal wjazd za szlaban do samych Hucisk (
!), i te z cztery kilometry dalej w ciemności z Morellą, Boskim i dwoma
- dotarliśmy w stanie pewnego upojenia..., Boski porwał gitarę i rozstarjał ją jeszcze z półtorej godziny na dole schroniska, rozstrajał czy może raczej przestrajał na dżezowy kontrabass... Hehe, bardzo przyjemnie!
Następnego dnia, gdy dzieciaczki już wstały mogłem przekonać się co, oprócz gry w ciuciubabkę z Profesorem i Mikim, nurtowało je najbardziej: kwestia śmierci forumowiczów, którzy nie są rodzicami. Co za klimat na dzień dobry!
Może zainteresowani podzielą się tymi... formami zejścia z tego świata? Niektóre były bardzo ciekawe, inne ładne, a jeszcze inne dosyć wyrafinowane
Tego dnia też miała miejsce chyba główna wyprawa tej wyprawy: z schroniska wyruszyli wszyściutcy, później grupa w naturalny sposób topniała: ostatni z Rohaczy wrócili już późno i w ciemnościach, o czym można przeczytać w innym wątku. Tu best momentem dla mnie było zdobycie i przebywanie na Grzesiu: cały wierzchołek bliskich ludzi, jak fajnie! tarzańskie panoramy, żarty i rozmowy! Ech! Później reszta poszła dalej a Nina, Ola, Asia i Staś oraz Morella i ja rozpoczęliśmy niespieszny powrót do schroniska. Po drodze jagody i sok z jagód, bolące paznokcie i Staś, który jak rzecz ujął Krejzi: prócz iścia (bardzo dobrego zresztą) zajmował się innymi rzeczami
- kije, gałęzie, kamienie, próby puszczania kaczek w strumyku.
Dotarliśmy szczęśliwie, Elrond i Natalia już byli w schronisku - za chwilę nastąpiły wakacje, relaks, kolejny best moment: łączka, słońce, widoki, <papieros><piwo> echh!
Cóż, że chwilę później spadł deszcz
. Wróciła też część wspinaczy zachodniotatrzańskich ale chwilę potem trzeba było się rozstać z Budzyńskimi...
Wieczór to troszkę nerwów o ekipę rohacką i ich szczęśliwy powrót. Miłe siedzenie w pokoju 217 i chwila (dla jednych krótsza dla drugich dłuższa
) grania w dolnych partiach schroniska (mi najbardziej podobała się Julia, ale i wesoło było
). Krótki sen wreszcie.
A we wtorek jeszcze wspólne śniadanie (niestety Monika i Piotrek musieli wyruszyć na dół wcześnie) póżniej pakowanie i powrót różnymi grupkami. Z Boskim i Morellą zamyślaliśmy jeszcze o Murowańcu, ale czasu okazało się trochę mało - spożyliśmy więc obiadek w barze Grosz (a tam, hurra, DB, Kasia, Miki, Profesor), obejrzeliśmy Krupówki...., umarliśmy ze śmiechu przyglądając się misiowi - temu co Boski chwilę miał na awatarze (Boski - dasz tu jakieś zdjęcie jeszcze?
), potem zrobiliśmy jeszcze tego jabola co to na zdjęciach widać, jakie penerstwo na zakopiańskim skwerku (Carlo Rossi
) a potem już do pociągu.
W pociągu pojawiła się pewna koncepcja: wcześniej z Elrondem rozmawialiśmy o potrzebie tematu o chorobach (wiecie: latka lecą....) lub nawet całego Choroborum. A w pociągu gadaliśmy o tym i Crazy zauważył, że w takim Choroborum trzebaby zrobić zabawę analogiczną do tej z płytami Armii tylko tu chodziłoby o odrzucanie części ciała
Co zostałoby? Serce czy mózg jak Triodante czy Legenda? To rozróżnienie/wybór zajęło nam sporo uwagi w dalszej części podróży: analiza płaszczyzn interpretacji tego rozróżnienia, wstępne formowanie drużyn
A więc SERCE czy MÓZG?
W Krakowie na peronie doszło do spotkania z Laską, która przez pracę nie mogła przyjechać w Tatry. Kolejne magiczne i poruszające chwile. Rozstanie kurde. Widok forumowej bandy/rodziny w przedziale ******! papa! do zobaczenia!
A potem jeszcze Kraków nocą. I tekst wieczoru wypowiedziany przez kolesia, który proponowau sztachnięcie się swym jonitem: „Wiedziałem kurwa, że jesteście jesteście z oazy”
.
No - na tym kończę tę suchą, subiektywną i nudną relację. Czymś trzeba zacząć, nie? Liczę na Wasze uzupełnienia, a sam też mam jeszcze co dopisać.
Bardzo cieszę się, że byłem na wyprawie3. Chochołowska okazała się dobrym miejscem. A może po prostu nie zauważałem tych tłumów? Co innego było ważne. Było bardzo dobrze!
Dzięki!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
). Rohacze jeszcze przede mną, ale na razie bardziej mnie pociąga trasa, którą przeszły 13.08. DB i Elsea. Trudno mi było wrócić do szarej rzeczywistości dnia nizinnego 
dla Wyczynowca 