To co, kontrgwiazdkujemy?
Mi się płyta, jak już nieraz pisałem, podoba, ale nie aż tak znowu bardzo. Chociaż nie da się ukryć, że coraz bardziej. Całość bym w tej chwili ocenił na * * * * , ale też trudno powiedzieć, bo dopóki materiał się nie przetrawi, to wciąż się wszystko zmienia.
Ale pobawię się w rozebranie płyty na części, co mi tam. Tymczasowość opinii musi zostać jednak wzięta pod uwagę.
Na początek taka uwaga, że
dla mnie płyta by dużo zyskała przez obcięcie dwóch piosenek.
Pytanie - jakich? Bo NIE CHODZI mi o to, że któreś kawałki są wyraźnie gorsze. Tylko o inne dwa powody:
1. dla mnie
optymalnym zakończeniem byłby układ Wyjdź - Jestem z tobą - Psalm 63. Super! Bo tak: z drumlowania wychodzi jeden z najcięższych a zarazem najbardziej przejmujących czadów na płycie, utwór, który jednocześnie jest bardzo nowoczesny w brzmieniu - a po nim następuje świetnie kontrastująca pieśń o stylistyce takiej sięgającej mocno do korzeni (najbardziej ledzeppelinowska piosenka, którą zaśpiewał kiedykolwiek Budzy!), jednocześnie pogodna i optymistyczna. Kontrast i uzupełnianie się zarówno na poziomie nastroju jaki i stylistyki. Dla mnie w tym miejscu najlepiej wyłączyć.
2. można by więc niby przerzucić Wojne i Homilię gdzieś do środka, ale... płyta mimo wszystko
jest jednostajna. Może to zaleta (np. w porównaniu do eklektyzmu poprzedniczek), może nie, ale tak jest. Jednostajność OK, ale w tym momencie im dłuższa, tym większe ryzyko przynudzenia. 14 numerów to dość sporo, zwłaszcza że wbrew pozorom nie sa one aż tak krótkie - więc warto lekko odchudzić, chocby o 5-8 minut, do optymalnej długości ok. 40 minut
Czego więc się pozbywamy? Hmmmmmm. Problem. Wszystkiego szkoda
Trzeba poszukać wśród utworów "dublujących się".
Do wyboru mamy:
- Biada i Wojna. dwa łomoty, które potrafią jednocześnie być ciężkie i szybkie, a opierają się na agresywnie wykrzyczanym dwusylabowym słowie, które sugeruje że raczej należy zapmnieć o świętym spokoju
Wygrywa WOJNA, ciekawsza muzycznie.
- Wojna i 888. znów dwa łomoty, przy czym o ile Biada była raczej typowo punkowa, a 888 jest czystym hardkorem, no to Wojna oscyluje gdzieś pomiędzy. Tutaj żadnej wątpliwości, że wygrywają ÓSEMKI, o wiele większy power wychodzący nie tylko z łomotania i groźnego słowa, ale z jakiegoś wewnętrznego żaru.
- Psalm 108 (Zbudź się zbudź) i Debora - dwa wesołe energetyczne punki z bliźniaczymi refrenami o budzeniu się. Wygrywa PSALM za ciekawszego bliźniaka (z cytra i harfą), za to że jest pierwszy, za to że z Miłościa tworzy duet nierozerwalny.
- któraś z powyższych i Homilia - punków ciąg dalszy. Hę. Osobiście wolę oba powyższe, ale z punktu widzenia wykrajania tamte dwa są do siebie bardziej podobne, i jeszcze jest Lew, też z podobnej bajki... więc chyba Homilia by została.
I tak wszystkich będzie szkoda - ale przecież można zawsze umieścić na jakiejś innej płytce/ kasecie i słuchać w innym towarzystwie
Gdybym ja miał sobie płytę 888 przegrać od kolegi na kasetę - co jeszcze niedawno na 100% miałoby miejsce - nagrałbym sobie tak, żeby się zmieściła na jednej stronie 90-ki i wykroił....
Wbrew sobie powiem, że chyba przede wszystkim Deborę. Bo chociaz na pewno podoba mi się bardziej niż i Biada, i Wojna, i Homilia (i pewnie jeszcze coś), to jednak bliźniaczość ze Zbudź się zbudź jest zbyt duża...
A gdyby się nadal nie chciało zmieścić, to także Biadę, bo dla mnie to najsłabszy numer na płycie; jak pisałem - wyraźne skojarzenia z Trupią czaszką, tylko że o wiele cięższe to od Trupiej, a w takiej muzyce ciężar jest akurat tym, czego mi najmniej potrzeba. Ciężar jak najbardziej OK w Słowie, w Jestem z tobą. Ale tutaj to wolę Polski groch
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
