Może to niekoniecznie do tego wątku, ale - z niejakim opóźnieniem się dowiedziałem, że mój serdeczny kolega z lat studiów (i to taki z tych najlepszych) został konsulem generalnym RP W Bombaju/Mumbaju
Po studiach kontakt nam się trochę rozluźnił, on siedział najpierw w Warszawie, a potem już na placówkach dyplomatycznych (Indonezja, Chiny), spotykaliśmy się już tylko raz na 2-3 lata, nawet mailowaliśmy coraz rzadziej... A tu proszę, jaki strzał!
W ogóle z naszą znajomością to była nie byle historia - otóż poznaliśmy się na sesji wrześniowej kończącej pierwszy rok (w kolejce do poprawki się poznaliśmy) i z miejsca się zakumplowaliśmy. Po kilku miesiącach on organizował Sylwestra w górach i chciał mnie tam zaciągnąć. Ale jakoś tak wyszło, że rozjechaliśmy się do domów na Święta, nie dogadawszy sprawy do końca, a były to jeszcze czasy bez telefonów komórkowych i powszechnego dostępu do Internetu. On jednak zawziął się i dzwonił na informację telefoniczną, słusznie mniemając, że w niewielkim w sumie mieście rodzin o moim nazwisku nie może być wiele. Otrzymawszy numer, zapisał go sobie na kartce i zostawił na biurku. Kartkę ową zobaczyła jego Mama i zaczęła się lawina pytań. Skąd ty masz kolegę o takim nazwisku? A gdzie on mieszka? W Kamiennej Górze, naprawdę? A jakie imiona noszą jego rodzice? Nie wiesz? To proszę cię zadzwoń, skoro już masz numer.
Zadzwonił i z grubej rury spytał mnie o imiona rodziców. Co się okazało? Że jego Mama (z Krynicy-Zdrój!) pod koniec lat siedemdziesiątych mieszkała chwilę w Kamiennej Górze (zobaczcie, jaka to odległość!), gdzie zaprzyjaźniła się z moimi Rodzicami, a potem wróciła w strony rodzinne i kontakt się urwał. I nagle po 20 latach, my - synowie zaginionych znajomych - spotykamy się w Poznaniu i zaprzyjaźniamy się od pierwszej rozmowy.
Zawsze uważałem to za najdziwniejszą z moich życiowych "przygód".
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
